Μία ανατολή ξεχωριστή...

Παρέα με έναν φίλο από τα παλιά μοιραζόμαστε στο κατάστρωμα του πλοίου τα όσα ζήσαμε, τα όσα πέρασαν και τα όσα ζούμε τώρα. Η διάρκεια της κουβέντας στο κατάστρωμα διαρκεί όσο ένα στριφτό τσιγάρο, το μισό από το οποίο "καπνίζεται" από τον αέρα. Εκείνη τη στιγμή περνάμε την Άνδρο. Πριν λίγες μέρες ήμουν εκεί και είχα περάσει υπέροχα. Νότια μας έχουμε την Τήνο όμως εμένα το βλέμμα μου είναι στραμμένο στην Άνδρο και στο ηλιοβασίλεμα.
Ένα υπέροχο τριήμερο με περιμένει στην Χίο...
Ακόμα δε ξέρω πόσο όμορφο θα ναι όμως ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου καθώς κάνω όνειρα και σχέδια. Το ωραίο είναι πως όλα πραγματοποιήθηκαν και αυτό μου δίνει την αισιοδοξία και την δύναμη για το μέλλον.
Για την στιγμή αυτή θα υιοθετήσω (αλλοιώνοντας) μία πολύ έξυπνη φράση ενός φίλο: " Ας απολαύσουμε όλοι το ηλιοβασίλεμα και ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας! ".