Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Η άνθηση του ελληνικού κινηματογράφου



Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε μία αξιόλογη προσπάθεια του ελληνικού κινηματογράφου να αναγνωριστεί και να μπεί και εκείνος στην λίστα των ποιοτικών χωρών του ευρύτερου ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Οι προσπάθειες ήταν στην αρχή αραιές. Από την Εαρινή Σύναξη των Αγροφυλάκων έπρεπε να περάσουν τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια για να αποκτήσουμε πάλι μία αξιόλογη διάκριση με την Ακαδημία Πλάτωνος και με τον περσινό Κυνόδοντα και Στρέλλα για να φτάσουμε φέτος με περισσότερες ελληνικές ταινίες με επίσημες συμμετοχές σε αξιόλογα φεστιβάλ όπως Κάννες, Βερολίνο, Τορόντο κ.α.

Όμως θα παρατηρήσουμε πως όλες οι ελληνικές ταινίες που βγαίνουν και διακρίνονται αυτόν τον καιρό είναι μαύρες. Κατάθλιψη, μελαγχολία και καθόλου χιούμορ. Γιατί άραγε;

Περνάμε μία δεύτερη φάση Ξανθόπουλου; Δε θα το λεγα και δε θα το θελα φυσικά. Η αλήθεια είναι όμως πως αυτή η μελαγχολία και κατάθλιψη πηγάζει μέσα από τον ίδιο τον λαό. Όχι πως επιλέγουμε να βλέπουμε τέτοιου είδους ταινίες αλλά όταν οι προσπάθειες για χιουμοριστικές ταινίες είναι αποτυχημένες, το ενδιαφέρον μας θα στραφεί στις δουλειές οι οποίες είναι πετυχημένες. Το ίδιο παρατηρούμε και στην τηλεόραση όπου η σειρά το Νησί σπάει τα ρεκόρ (και της αξίζει της σειράς αυτής διότι είναι καλογυρισμένη) ενώ άλλες προσπάθειες χιουμοριστικές όπως η γενιά των 595 ευρώ είναι αποτυχημένες. Η ψυχολογία μας πλέον είναι τέτοια που δε μας βοηθάει να παράγουμε γέλιο.

Το αστείο όμως της υπόθεσης ότι είμαστε καλοί στις μελαγχολικές ταινίες είναι πως οι ταινίες όπως ο Κυνόδοντας, η Στρέλλα και η Ακαδημία Πλάτωνος είχαν μία πετυχημένη πορεία στην Ελλάδα αφού πρώτα αναγνωρίστηκαν στο εξωτερικό. Οπότε και κει δείχνουμε το ελληνικό χαρακτηριστικό στο οποίο δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε και να κατανοήσουμε το ποιοτικό. Περιμένουμε να μας το δείξουνε άλλοι για να στραφούμε και μεις προς αυτό.

Παρ' όλα αυτά όμως διαπιστώνουμε πως τελικά στην Ελλάδα κάτι μαγειρεύεται τα τελευταία χρόνια και μας δίνει την ελπίδα πως θα συνεχίσουμε να παίζουμε δυναμικά έναν καλό ρόλο στον σύγχρονο εναλλακτικό ευρωπαϊκό κινηματογράφο.

Αυτές τις μέρες στις αίθουσες έχουμε την ταινία "Χώρα προέλευσης".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου