Σάββατο πρωί...

Τέλη Νοέμβρη και ποιός θα περίμενες που θα ξυπνούσες τέτοιο καιρό (άλλες εποχές) με έναν δυνατό ήλιο να σε καλημερίζει έξω από την μπαλκονόπορτά σου.
Αν και είναι μέρα για οικιακές δουλειές, μιας και τις καθημερινές αμελούμε τα διαμερίσματά μας, τις ξεκινάς με ένα χαμόγελο στο στόμα και με έναν δυνατό καφέ να σε περιμένει να τον κατεβάσεις.
Πολλές φορές αναμένουμε πως και πως το πρωινό του Σαββάτου. Δύο μέρες ξεκούραση. Δύο μέρες τάβλι. Δύο μέρες καφέδες, ποτά, μπάλα και σινεμά.
Πολλές φορές ακούγεται στα αυτιά μου η φράση που έχω δει γραμμένη έξω από το σούπερ μάρκετ Γαλαξίας του Νέου Κόσμου όπου ένας πιτσιρικάς αναρχικός είχε γράψει "Όλη τη βδομάδα τρως αγγούρι και το Σάββατο πουλάς μούρη". Τον πέτυχε ξημερώματα που περνούσα από το σημείο αυτό. Δε θα ταν πάνω από είκοσι. "Τι δουλειά κάνεις εσύ;" τον ρώτησα. Τρόμαξε μόλις με άκουσε και το μόνο που μου είπε είναι "Άντε γαμήσου μαλάκα." και έφυγε τρέχοντας προς την Κασομούλη.
Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δε πουλάνε όλοι μούρη. Για μένα το Σαββατοκύριακο είναι διακοπές. Διακοπές μέσα στην ίδια μου την πόλη την οποία δε μπορώ να απολαύσω τις άλλες μέρες.
Δύο μέρες ακόμα ξεκίνησαν και δε θέλω να τις περάσω μπροστά από τον υπολογιστή. Σας χαιρετώ λοιπόν μιάς και ο καφές μου τελείωσε. Καλό σαββατοκύριακο.