Σύνταγμα ώρα 17:40

Από τις πέντε οι ματατζήδες που ήταν σε σειρά δίπλα στις γραμμές του τραμ άρχιζαν να παίρνουν θέση επίθεσης. Είχαν φορέσει σχεδόν όλοι τις μάσκες τους όταν εμφανίστηκε ένας νεαρός με λευκή μπλούζα, φουλάρι, γυαλιά και μουστάκι (λέω τα χαρακτηριστικά για όσους ήταν παρόντες εκείνη τη στιγμή) και τους ανέφερε πως η μέρα της κρίσης έχει φτάσει. Οι ματατζήδες απάντησαν με ειρωνικά σφυρίγματα και βρίζοντάς τον αποκαλώντας τον "λούγκρα", "αδελφή" και "σύκα". Ο νεαρός απομακρύνθηκε και επέστρεψε πάλι για να τους επαναλάβει την ίδια φράση δεχόμενος τον ίδιο χλευασμό.
Στη συνέχεια εμφανίστηκε μία ξανθιά κοπέλα. Στεκόταν μπροστά από κάθε ματατζή και τον κοιτούσε στα μάτια. Εγώ στεκόμουν στα ΚΕΠ και παρακολουθούσα. Αφού τους είδε σχεδόν όλους στη σειρά, με κάποιους αντάλλαξε και κάποιες κουβέντες, στράφηκε σε έναν δείχνοντάς του το μεσαίο της δάχτυλο. "Ωχ" είπα απο μέσα μου. Οι Ματατζήδες δεν αντιδράσανε. Καθώς έφευγε η κοπέλα έφτυσε προς την μεριά ενός. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο ένας να την κλωτσήσει (για καλή της τύχη η κλωτσιά πέτυχε αέρα). Καθώς γύρισε η κοπέλα να τσαμπουκαλευτεί για την κίνηση του Ματατζή δέχτηκε ένα δυνατό χαστούκι από έναν άλλον.
Όσοι ήταν μπροστά στη σκηνή άρχισαν να φωνάζουν. "Ρε μαλάκα την κοπέλα βαράς;", "Ου ρε αλήτες!" και τα συνηθισμένα ξεσπάσματα. Η κοπέλα συνέχιζε να προκαλεί καθώς όλο και περισσότερος κόσμος μαζευόταν μπροστά από τη γραμμή των Ματατζήδων.
Δεν άργησε το κακό να συμβεί. Τελευταία εικόνα μου ήταν το οργισμένο βλέμμα ενός νεαρού που είχε ξαπλώσει ολόκληρος πάνω στην ασπίδα ενός ματατζή και φώναζε. Δύο εκρήξεις μπροστά μου μου δωσαν το έναυσμα να φύγω. Ενώ απομακρυνόμουν στην Αμαλίας γύρισα το βλέμμα μου να δω τι γίνεται πίσω μου καθώς άκουγα διάφορες φωνές. Είδα ορισμένους ματατζήδες να χουν συλλάβει άτομα και να τα χουν ξαπλώσει στο δρόμο. Τη δεύτερη φορά που ξαναγύρισα να δω πίσω μου βρισκόμουν στο τέλος της στάσης του τραμ. Ένα σύννεφο από τα δακρυγόνα με τύλιξε. Τρομερός πόνος. Τα μάτια μου έμειναν κλειστά μέχρι τη στάση του μετρό της Ακρόπολης. Ως εκείνη τη στιγμή τρέχανε υγρά από τα μάτια και την μύτη.
Όλοι γνωρίζουμε πως οι Ματατζήδες είναι τα κατακάθια της κοινωνίας. Κάθε βλάχος που δεν αξιόθηκε να γίνει ένας σωστός άνθρωπος και επαγγελματίας φόρεσε μία χακί στολή και έμαθε να βαράει τον κόσμο.
Όμως έρχομαι και από την άλλη μεριά. Αφού η διαδήλωση ήταν τόσην ώρα ειρηνική και ήρεμη γιατί προκαλούμε τους ηλίθιους; Αφού βλέπουμε πως περιμένουν την αφορμή για να επιτεθούν γιατί τους κάνουμε την χάρη;
Δυστυχώς θα πρέπει να πω την άποψη μου και στη συγκεκριμένη περίπτωση επειδή ήμουν μπροστά και είδα όλη τη σκηνή από την αρχή, διαπίστωσα πως μεγάλη ευθύνη φέρει η ηλιθιότητα της κοπέλας που προκάλεσε.
Τελικά αυτές οι κινητοποιήσεις διαλύονται από διάφορους ηλίθιους που υπάρχουν και από τις δύο μεριές.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως όσο περπατούσα "τυφλός" μέχρι το μετρό της Ακρόπολης σκεφτόμουν τα λόγια ενός κυρίου που ήταν δίπλα μου πριν τα επεισόδια. Μου ανέφερε με ένα ύφος πίκρας πως "Οι Έλληνες δείχνουν πόσο κότες είναι" απαντώντας του βλέποντας στο βάθος την πρεσβεία της Αιγύπτου "Πως οι Αιγύπτιοι (μαζί με τους Λίβυους και τους Τυνήσιους) μας βλέπουν και γελάνε..."
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ...

(η φωτογραφία είναι από κινητό τη στιγμή των επεισοδίων)