Πρωινά σαββατοκύριακου

Σήμερα το πρωί θυμήθηκα τα παιδικά μου πρωινά σαββατοκύριακα. Κάθε Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ το έσκαγα από το σπίτι και πήγαινα στης γιαγιάς μου να κοιμηθώ. Εκτός του ότι ξενυχτούσα βλέποντας στα κανάλια μεταμεσονύχτια παρακμιακά θρίλερ (κυριώς ο ΑΝΤ1 κάθε Παρασκευή βράδυ είχε "καλές" επιλογές), το πρωί που ξυπνούσα έβλεπα όλα τα παιδικά που έπαιζαν παρέα με σοκολάτες και χυμούς και μετά σηκωνόμουν για να ξεκινήσω την μέρα μου. Φυσικά τα μεγάλα κανάλια βάζανε Τομ και Τζέρυ, GIJoe, Τρανσφόρμερς, Σκούμπι Ντου κτλ. Ακόμα θυμάμαι και το Μαξ Μπάρα που έβαζε το Mega αλλά και το παιδάκι Μαξ με το μαγικό καπέλο. Ενδιαφέρουσα η παιδική γενιά των '90s.
Σήμερα έχουν καταργηθεί αυτά τα πρωινά. Μάλλον έχει χαθεί η έννοια του παιδικού πρωινού μιάς και τα μπούτια της Γερμανού φέρνουν περισσότερα λεφτά απ' ότι η απόλαυση και η χαρά ενός μικρού παιδιού. Θα μου πει κάποιος πως πλέον υπάρχουν τα DVD και το ίντερνετ όπου κάθε γονέας μπορεί να κατεβάσει όποιο παιδικό θέλει για το παιδί οπότε δε περιορίζεται η απόλαυση του παιδιού σε ένα σαββατοκύριακο αλλά διευρύνεται σε όλη την εβδομάδα. Όμως κατα την άποψή μου έχει άλλη γλύκα η προσμονή του πρωινού για να δούμε τα αγαπημένα μας καρτούν. Δεν είχαμε την επιλογή του επεισοδίου οπότε η αγωνία μεγάλωνε. Ούτε οι επαναλήψεις μας ενοχλούσαν αφού φωνάζαμε με χαρά "Το χω ξαναδεί!" και το ξαναβλέπαμε με την ίδια απόλαυση. Δεν είχαμε και τρελές απαιτήσεις τότε.
Όμως ψάχνοντας στο βάθος του μυαλού μου είχα ανακαλύψει ένα παιδικό που έβλεπα στη κρατική τηλεόραση πριν το '90. Ήταν ένα λαγουδάκι με τεράστια αυτιά που το βοηθούσαν να πετάξει και να βοηθήσει όπου χρειάζονταν τη βοήθειά του. Δεν είχε υπερφυσικές δυνάμεις όμως το πείσμα του μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Δυστυχώς όμως η προβολή του σταμάτησε και η ύπαρξη αυτού του ήρωα χάθηκε για πάντα...
Μέχρι πρόσφατα που βρήκα τυχαία δύο φωτογραφίες του. Αμέσως μου ήρθαν εικόνες στο μυαλό και ένιωσα για λίγο παιδί. Μακάρι να μπορούσα να βρω και κανένα βίντεο στο youtube όμως δε θυμάμαι τίποτα από αυτό το παιδικό...
Τελικά κάποιες αναμνήσεις καλό είναι να μένουν στο μυαλό και να μην αναμοχλεύονται με τις σημερινές εικόνες ή με τις ώριμες σκέψεις ενώς ενήλικα που προσπαθεί να νιώσει πάλι παιδί...