Καλό μήνα...

... και καλό γολγοθά.
Λένε πως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Ίσως και για τον μήνα να ισχύει το ίδιο.
Ξύπνησα πιο νωρίς διότι πέρασα από την τράπεζα να σηκώσω λεφτά για να αγοράσω τη νέα ακριβή μηνιαία κάρτα (αν χρησιμοποιείς τα μέσα καθημερινά είναι αναγκαίο κακό να την αγοράζεις). Φτάνοντας στο μετρό το βρίσκω κλειστό.
Για μία ακόμη φορά απεργία. Και απαιτούν για ένα μήνα που έχει 28 μέρες μόνο να αγοράσουμε την ακριβή τους κάρτα. Για πόσο μ...κες μας έχουν περάσει τελικά;
Πηγαίνοντας με τα πόδια στη δουλειά έχοντας τρομερή οργή για τους ηλίθιους καλοφαγάδες συνδικαλιστές τον Μ.Μ.Μ. διαπίστωσα πως τα αρχικά αυτά μάλλον σημαίνουν κάτι άλλο. Αναζητούσα στο μυαλό μου κάθε βρισιά που αρχίζει από Μ.
Την μηνιαία κάρτα θα την αγοράσω όσο κορόιδο κι αν με πιάνουν. Θέλω να μαι εντάξει με το νόμο διότι δε αντέχω άλλους μπελάδες στο μυαλό μου. Όμως ανυπομωνώ να συναντηθώ με κάποιον ελεγκτή μέσα στο βαγόνι. Ήδη σκέφτομαι τον διάλογο.
-Το εισητήριό σας (με τον αγενέστατο τρόπο που έχουν συνήθως).
-Δεν έχω!
-Την ταυτότητά σας λοιπόν, ετοιμάζοντας το μπλοκάκι να με γράψει.
-Γιατί;
-Είστε παράνομος κύριε!
-Εσείς με τις απεργίες σας τι είστε;
Δύο μήνες μας έχετε ριμάξει με τα ταξί και τις βενζίνες για τις μετακινήσεις μας ενώ έχουμε μηνιαίες κάρτες. Στην Ολλανδία λίγες μέρες κλείσανε οι συγκοινωνίες λόγω χιονιά (και όχι συνδικαλισμού) και είχανε τον επόμενο μήνα έκπτωση 40%. Αντιθέτως εδώ έχουμε αύξηση.
Και την στιγμή που ο ελεγκτής με σαδιστικό χαμόγελο ετοιμάζεται να γράψει τα στοιχεία μου στο μπλοκάκι για την κλήση θα του δείξω την μηνιαία κάρτα του Φλεβάρη.
Η απόλυτη απόλαυση κάθε πολίτη αυτής της χώρας που έχει υποστεί τα πάντα σε ότι αφορά τα μεταφορικά μέσα.
Καλό μήνα σε όλους μας λοιπόν...