Όμορφη μέρα...

... για να βγούμε στους δρόμους και να κυνηγήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Χθές το βράδυ περνώντας από το Σύνταγμα συνάντησα μία ομάδα ανθρώπων μπροστά από την Βουλή. Όλοι φωνάζανε αλλά δεν καταλάβαινα τι έλεγαν διότι άκουγα μουσική. Κατέβασα τα ακουστικά και αναγνώρισα τις τελευταίες στροφές του εθνικού μας ύμνου. Πήγα πιο κοντά τους. Ένας με μία ντουντούκα έλεγε κάτι και όλοι με μία φωνή απαντούσαν. "Ωχ..." ήταν η πρώτη μου λέξη. Στη συνέχεια άκουσα μία φράση από ένα ακατανόητο σύνθημά τους "... στην Αγιά Σοφιά να μπω...".
Εντάξει. Αυτό ήταν. Ξαναφόρεσα τα ακουστικά και έφυγα. Όμως το βράδυ έμαθα πως αυτή η ομάδα έσπασε την αλυσίδα των ματατζήδων και κατέθεσαν στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Πιο είναι το μήνυμα που έλαβα από αυτήν την εξέλιξη; Πως αν το Κίνημα στο Σύνταγμα δε το δούμε ως μόδα ή ως τόπο για να χτυπήσουμε γκόμενο ή γκόμενα, τότε θα καταφέρουμε όχι μόνο στον Άγνωστο Στρατιώτη να φτάσουμε αλλά να ανεβούμε μέχρι το κτίριο και να το καταλάβουμε.
Ανυπομωνώ να δω τη στιγμή που ένα μεγάλο πανό με την λέξη "ΚΑΤΑΛΗΨΗ" θα κρέμεται από το μπαλκόνι των πρώην ανακτόρων και νυν υποτιθέμενου κοινοβουλίου (ή κυνοβουλίου) μίας υποτιθέμενης δημοκρατίας σε μία χώρα που απλά βρέθηκε τυχαία να είναι σε έναν τόπο που ανέδειξε έναν σπουδαίο πολιτισμό, ο οποίος δημιούργησε σπουδαία πράγματα.
Μέχρι στιγμής έχουμε φανεί ανάξιοι (με λίγες εξαιρέσεις φυσικά) συνεχιστές αυτού του λαμπρού πολιτισμού που ουδεμία σχέση έχει με μας...
Ας φανούμε επιτέλους και μεις χρήσιμοι και άξιοι αυτού του τόπου...

Υ.Γ. Η φωτογραφία αυτή είναι συμβολική. Ο δρόμος που δείχνει οδηγεί στο Εθνικό Μουσείο της Πράγας. Μίας άλλης ηρωικής πόλης αυτού του κόσμου... Καιρός να βγει μία νέα φωτογραφία με φοντο την Βουλή ή την Ακρόπολη. Καιρός να ξυπνήσουμε...