Γιατί ένας πάμπλουτος κεφαλαιοκράτης να θεωρείται οραματιστής;

Χθες όλοι μάθαμε πως έφυγε από την ζωή ο ιδρυτής της apple. Σίγουρα ο θάνατος ενός ανθρώπου δεν είναι ότι πιο ευχάριστο. Αντιθέτως αφήνει ένα κενό τόσο στα δικά του πρόσωπα όσο και στους γύρω του ανάλογα το πόσο σπουδαίος και γνωστός είναι.
Μετά θάνατον έχουμε μάθει να αγιοποιούμε και να αποθεώνουμε πρόσωπα τα οποία όσο ζούσαν συνήθως τα είχαμε στο περιθώριο. Όχι πως ο Steve Jobs βρισκόταν σε κανένα περιθώριο, αλλά εκτός από τα προϊόντα που δημιουργούσε και πουλούσε, δε πρόσφερε τίποτα άλλο. Και ξαφνικά η βιογραφία του γίνεται μπεστ σέλερ και όλοι οι ιστότοποι τον αγιοποιούν. Γιατί;
Φυσικά ο άνθρωπος από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα έφτασε να είναι η κορυφή στο χώρο της πληροφορικής Πράγματι τον θαυμάζω γι΄αυτή τη πρόοδο που είχε στη ζωή του.
Όμως ξέρω και τις μαύρες λεπτομέρειες αυτής της επιτυχίας. Τις τριτοκοσμικές συνθήκες που εργάζονται οι υπάλληλοι της apple στην Κίνα, τις μαζικές αυτοκτονίες των εργαζομένων που δεν μπορούν να αντέξουν το άγχος και την κούραση, τους χαμηλούς μισθούς των υπαλλήλων της εταιρίας στην Αμερική.
Δε μπορείς να αγιοποιείς έναν άνθρωπο που πατώντας στις ψυχές άλλων ανθρώπων έγινε δισεκατομμυριούχος
Είναι κρίμα όταν πέφτουμε θύματα των Μ.Μ.Ε. και εκτιμάμε τέτοιους ανθρώπους.
Κλείνοντας την ανάρτηση θα ήθελα να σας πω το εξής:
Το ipad που έχετε όλοι δε σας το έφτιαξε ο διάσημος Στηβ Τζόμπς αλλά οι ανώνυμοι Κινέζοι δούλοι του.
Τώρα μπορείτε να συνεχίσετε το κλάμα σας για τον θάνατο του Στηβ Τζόμπς...