Μικρούς στο σχολείο μας μάθαιναν (κυρίως στα θρησκευτικά) πως πολλοί ήρωες (της βιβλικής ιστορίας και αλλού) ήταν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ήταν άνθρωποι που τους άφηναν στο περιθώριο ή τους διώχνανε αλλά μετά από χρόνια τους γυρνούσαν ως ήρωες και σωτήρες.
Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορώ στην Αθήνα και αναζητώ το μαύρο πρόβατο της σημερινής μας εποχής.
Μα που να είναι άραγε;
Λες να τον έχουμε ήδη διώξει και να περιμένουμε την άφιξή του; Λες να ναι ο βασιλιάς; Εδώ γελάμε.
Τέλοσπάντων. Η αλήθεια είναι πως στους δρόμους και στις διαδηλώσεις βρίσκω πολλά πρόσωπα που θέλουν να το παίξουν ήρωες και μεταρρυθμιστές αλλά όταν τους καλούν κατεβάζουν τα αυτιά και σκορπίζονται στους δρόμους.
Τότε θυμάμαι έναν ναρκομανή ( http://chatzelenisgeorge.blogspot.com/2009/02/blog-post_10.html ) ο οποίος έλεγε σε έναν φίλο του στο μετρό το εξής: «Εγώ κάποτε όποτε έμπαινα κάπου ή όταν έκανα κάτι όλοι μου βγάζανε το καπέλο…Τώρα όποιος με κοιτάει κόβει λάσπη…»
Αυτούς τους ανθρώπους έχουμε στις μέρες μας ως αποδιοπομπαίους τράγους. Φυσικά και αυτούς έχουμε. Ο κομπλεξισμός μας μετράει και πουλάει σε ανθρώπους που δεν έχουν την δύναμη να αντισταθούν ή πάνω απ' όλα να υψώσουν το ανάστημά τους...
Αν έχουμε όμως αυτούς ως εξιλαστήρια θύματα, τότε από ποιους άραγε περιμένουμε ένα καλύτερο μέλλον;
Μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά πρώτα απ' όλα ως μέλη μιας κοινωνίας και στη συνέχεια την κοινωνία ως οντότητα.
Η δίνη των τελευταίων χρόνων μας έχει ζαλίσει και έχει δυσκολέψει το έργο μας.
Που να σκεφτείς λογικά όταν όλα γύρω σου γυρίζουν;
Αλλά και πότε θα παλουκωθείς κάτω για να βρεις μια λύση;...
Ο δρόμος είναι δύσκολος και μακρύς. Και ακόμα κανείς μας δεν τον έχει ξεκινήσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου