Η τέχνη στο μάρμαρο

Τις μέρες που έμεινα στον Πύργο της Τήνους έμαθα την αγάπη που έχουν οι κάτοικοι του χωριού αυτού για τη τέχνη στο μάρμαρο.
Σε κάθε σοκάκι, σε κάθε τοίχο, σε κάθε αυλή υπήρχε μία μαρμάρινη νότα της τέχνης αυτής. Μέσα από το παράθυρο της σχολής ένα κεφάλι του Απόλλωνα "παρακολουθεί" τα μαθήματα που γίνονται στον χώρο αυτό ενώ μία αρχαϊκή κόρη στέκεται καμαρωτή στην αυλή και κοιτάει προς το χωριό.
Στο μουσείο μαρμαροτεχνίας βρίσκεις την αγάπη των ανθρώπων για τη δουλειά που κάνουν. Θαυμάζεις τα υπέρθυρα, μελετάς τα σχέδια που κάνανε πριν αρχίσουν να λαξεύουν το μάρμαρο και γνωρίζεις τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι τα παλιά χρόνια. Και φυσικά βρίσκεις πρωτοτυπίες... που ζήλεψε το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
Κάνοντας βόλτες στον Πύργο διαπιστώνεις πως όλο το χωριό έχει την ιστορία του... σκαλισμένη. Χρονολογίες, πρόσωπα, ονόματα και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς είναι χαραγμένα σε πεζούλια, σε παράθυρα και σε πλακόστρωτα.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το νεκροταφείο του χωριού. Ο τρόπος ταφής συγκεκριμένα. Σκεπάζουν τον νεκρό με ένα σεντόνι και τον τοποθετούν σε μία σαρκοφάγο που βρίσκεται ήδη στο έδαφος. Την σφραγίζουν και μετά από χρόνια την ανοίγουν για να περισυλλέξουν τα οστά και να τα τοποθετήσουν στον οικογενειακό τάφο του καθενός.
Πιστεύω πως το χωριό όλο είναι ένα μουσείο, ανεξάρτητα ότι έχει και μουσεία και γκαλερύ.
Το βίντεο αυτό το προσφέρω για όσους έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη τέχνη του μαρμάρου.