Οι φωτογράφοι της Πλάκας

Πρόλογος:

Γειά σας!
Ήρθα να σας δείξω την οδό Ονείρων. Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας. Είναι, ας πούμε, ο δρόμος που κατοικούμε. Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός, μα κι απέραντα ευγενικός. Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά, πολλές μητέρες, πολλές ελπίδες και πολλή σιωπή. Κο όλα σκεπασμένα από ένα τρυφερό μα κι αβάσταχτο ουρανό.
Εδώ σ' αυτό το δρόμο γεννιούνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών, ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ' ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί.
Όμως τη νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος, κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν...

Μάνος Χατζιδάκις

Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί.
Κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα 'θελε να ζει,
γιατί τ' όνειρο είναι μία στιγμή κι όλες οι άλλες στιγμές απελπισία!
Μέσα σ' αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε.
Μαζί με μας και τα όνειρά μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.
Γι' αυτό ένα πάρτι σ' αυτό το δρόμο είναι κάτι πιο λυπητερό κι από το θάνατο,
είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,
δύο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,
ένας σκύλος που απορεί,
ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου, μία κόκκινη κορδέλα
στα μαλλιά της, ένας κρυφός αναστεναγμός,
ένα αρπακτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει ν' αγγίξει,
ένα κλουβί στην πόρτα σου μ' ενα πουλί που κοιμάται.
Γι' αυτό ένα πάρτι στο δρόμο των ονείρων
είναι στιγμή πιο θλιβερή κι απ' τη στιγμή του ονείρου
είναι ένα ξέφτισμα ζωής, ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.
Κοιτάχτε τούτο το κλουβι, είναι λιγάκι πιο μεγάλο απ' την καρδιά μου
κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου...

Δημήτρης Χόρν
(κείμενο: Μάνος Χατζιδάκις)

Επίλογος:

Εδώ τελειώνει η μουσική για την οδό Ονείρων.
Εδώ τελειώνουν τα όνειρα που μου δανείσατε εσείς οι ίδιοι μια βραδιά, δίχως να το γνωρίζετε.
Τώρα είναι αργά κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί.
Εγώ αθεράπευτα πιστός σ' αυτόν το δρόμο, θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί για να μαζέψω τα καινούργια όνειρα που θα γεννήσετε, να τα φυλάξω και να σας τα ξαναδώσω μιαν άλλη φορά, πάλι με μουσική.
Καληνύχτα.

Μάνος Χατζιδάκις

Αυτή τη φορά προτίμησα να μη γράψω κανένα κείμενο. Τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι μέσα από το έργο του Οδός Ονείρων περιγράφει υπέροχα την αύρα που εκπέμπουν ακόμα τα στενά σοκάκια της Πλάκας.
Εγώ θα φανώ πολύ λίγος σε μία παρόμοια περιγραφή...