The Artist

Χωρίς προλόγους και περιττά λόγια θα ξεκινήσω με το εξής σχόλιο, μία ταινία που κατάφερε να αποθεώσει το νόημα και την αξία της έκφρασης. Της έκφρασης του σώματος, της έκφρασης του βλέμματος, της έκφρασης των κινήσεων. Αλλά όχι την έκφραση της φωνής.

Γιατί;

Οι κινήσεις, το βλέμμα και η στάση του σώματος δείχνουν πάντα την αλήθεια. Η φωνή ποτέ.

Και σε έναν κόσμο ψεύτικο είναι αναγκαία η εξύμνηση της αλήθειας.

Ήταν μία ταινία αληθινή. Ή καλύτερα ήταν μία ταινία ειλικρινής. Άνθρωποι με δόξα, άνθρωποι που κυνηγάνε την δόξα, άνθρωποι με ιδανικά και άνθρωποι με όνειρα. Λέξεις που έχουν χάσει την αξία τους στον μάταιο τούτο κόσμο.

Ένα βουβό αριστούργημα

Προτιμώ να σας την συστήσω βουβά χωρίς πολλά λόγια.

Υ.Γ. Μόνο μελανό σημείο η ύπαρξη του "μεγάλου" ηθοποιού Αντώνη Λουδάρη που η παρουσία του στην αίθουσα του κινηματογράφου Μικρόκοσμος γέμισε με ροχαλητά την υπέροχη απουσία ήχου της ταινίας. Θα σε τιμήσω για την προσφορά σου στον πολιτισμό Αντώνη με το να έρθω σε κάποια παράστασή σου να σε απολαύσω δύο μέρες άυπνος.