Του πήρε και το αμάξι...

Δεν ήμουν λάτρης του James Bond, μέχρι που είδα το Casino Royal. Οι λόγοι που με ώθησαν να το δω τότε, ήταν η επιλογή του πρωταγωνιστή. Αρκετοί κατέκριναν την απόφαση να πάρει τη θέση του Βρετανού πράκτορα ένας ξανθός γαλανομάτης και κάποιοι απ' αυτούς ζητούσαν από το κοινό να μποϊκοτάρει την ταινία στις αίθουσες (να υποθέσω πως αυτοί ήταν πιο τρελοί αλλά όχι το ίδιο επικίνδυνοι με τους δικούς μας παραθρησκευτικούς). Μετά την προβολή της άλλαξα στάση για την μακροβιότερη κινηματογραφική σειρά. Ήταν η καλύτερη ταινία απ΄ όσες έχουν βγει. Ακόμα κι από την τελευταία.
Μπορεί πολλοί να λένε πως το "Skyfall" είναι ότι καλύτερο έχει βγει μέχρι στιγμής, αλλά για μένα δε ξεπέρασε το "Casino Royal". Σίγουρα όμως είναι μία αξιόλογη συνέχεια στην νέα πνοή που 'χει δώσει ο Ντάνιελ Κρεγκ. Γι' αυτό τον λόγο επέλεξα και τον παραπάνω τίτλο της ανάρτησης. Πλέον ο νέος πρωταγωνιστής έχει κλέψει τις εντυπώσεις, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε τους προκατόχους του ρόλου αυτού. Αυτή τη φορά όμως είχε και το θράσος να οδηγήσει το αμάξι του Σον Κόνερι, του πρώτου 007 (για μένα ο Σον Κόνερι και ο Ντάνιελ Κρεγκ είναι οι καλύτεροι).
Ο James Bond είναι γνωστός για τις γυναίκες που έχουν περάσει από το κρεβάτι του. Σ΄αυτήν την ταινία είναι σίγουρα λιγότερες τόσο σε αριθμό όσο και σε χρόνο. Η Ελληνίδα, με την οποία έγινε τόσος θόρυβος, εμφανίζεται για λίγα δευτερόλεπτα, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την προσπάθειά της. Αντιθέτως κράζω τα ελληνικά μέσα που πάντα φουσκώνουν το κάθε τι...
Επίσης για πρώτη φορά ο κακός της υπόθεσης, είναι συμπαθής. Έχει τους λόγους του που ζητάει εκδίκηση κι όχι επειδή είναι απλά παρανοϊκός ή από την φύση του κακός άνθρωπος. Οι ομοφυλοφιλικές του τάσεις δίνουν μία άλλη νότα στις συντηρητική εικόνα του μυστικού πράκτορα, ο οποίος προβληματίζει τους οπαδούς του με την απάντηση που δίνει στο πέσιμο του Χαβιέ Μπαρδέμ.
Από κει και πέρα, η ιστορία για τρίτη συνεχόμενη φορά, είναι ενδιαφέρουσα και σε κρατάει σε εγρήγορση μέχρι το συγκινητικό τέλος.
Εκτός από την εγγύηση ποιότητας ερμηνείας του Ντάνιελ Κρέγκ και του Χαβιέ Μπαρδέμ, έρχεται και η παρουσία του Ρέι Φάινς καθώς και η σκηνοθετική εμπειρία του Σαμ Μέντες.
Και η ιστορία συνεχίζεται...