Στα όπλα!

Des armes, au secret des jours...
Έτσι ξεκινάει ένα από τα πιο επαναστατικά τραγούδια των Noir Desir. Δυστυχώς για τους Έλληνες, τα όπλα δεν είναι κάτι μυστικό. Είναι κάτι ξεχασμένο. Κι αυτό οφείλεται στην άγνοια και την αποχαύνωση που μας. Και όταν λέμε όπλα δεν εννοούμε απαραίτητα αυτά που χρησιμοποιούν οι ματατζήδες και τα όργανα καταστολής για να εκφοβίσουν ή να τραυματίσουν τον κόσμο που διεκδικεί τα δικαιώματά του.
Το όπλο είναι ο ίδιος ο κόσμος.
Εμείς οι κοιμισμένοι.
Εμείς οι φλώροι.
Εμείς που έχουμε ξεχάσει τι θα πει ξεσηκωμός, τι θα πει αντίδραση, τι θα πει επανάσταση.
Εμείς που έχουμε μάθει να διαβάζουμε αριστερή βιβλιογραφία και να φωνάζουμε στο δρόμο γιατί μας έχουν μάθει πως αυτό είναι επανάσταση. Επανάσταση του κώλου των συνδικαλιστών και των σάπιων αρρωστημένων παρατάξεων της νεοελληνικής κοινωνίας. Η ελληνική αριστερά νοσεί από την συνθήκη της Βάρκιζας και κανένας μα κανένας όλες αυτές τις δεκαετίες δεν προσπάθησε να την συνεφέρει. Όλοι έχουμε ευθύνη σ' αυτό.
Όλοι εμείς που το παίζουμε ξερόλες αλλά κατά βάθος είμαστε κενοί, άπειροι και παντελώς άσχετοι σε πολλά θέματα.
Εμείς που έχουμε μεταφέρει το κιτς ακόμα και στις διαδηλώσεις.
Εμείς που θεωρούμε επανάσταση το να βρούμε ένα έξυπνο σλόγκαν ή μία πειραγμένη φωτογραφία που θα τα μοιραστούμε μεταξύ μας στα social media.
Εμείς που έχουμε γίνει το παράδειγμα προς αποφυγήν στους υπόλοιπους λαούς. "Μα καλά πως αντέχουν οι Έλληνες όλη αυτή τη κατάσταση και δεν αντιδρούν;".
Εμείς που πλέον γουστάρουμε να τον τρώμε και να μη μιλάμε.
Αν σήμερα περαστούν τα μέτρα θα αποδείξουμε, το πόσο φλώροι είμαστε τελικά. Και δυστυχώς αυτό θα γίνει. Δεν εναποθέτω τις ελπίδες μου πλέον στον αποβλακωμένο ελληνικό όχλο.
Όμως για μία ακόμη φορά θα κατέβω στο κέντρο διότι θέλω να πιστεύω πως κάτι μπορεί να αλλάξει παρόλο που η όλη πορεία μ' έχει απογοητεύσει πλήρως. Αυτή η πίστη με κρατάει ακόμα εδώ. Δε ξέρω όμως για πόσο διότι οι μέρες υπομονής έχουν αρχίσει να μετράνε αντίστροφα.
Μείνετε φλώροι λοιπόν στο δικό σας όπλο, το πληκτρολόγιο δηλαδή.
Ο λάκκος έχει ήδη σκαφτεί και δε θα το πάρει κανείς σας χαμπάρι ακόμα κι όταν θαφτείτε ζωντανοί.
Ελπίζω ως τότε να σας λησμονώ από μακριά και να μην είμαι μαζί με σας θαμμένος...