Το Σάββατο βρέθηκα στο Resistance Festival που πραγματοποιήθηκε στην Γεωπονική Σχολή. Απογευματάκι με μία υποτυπώδης δροσιά μέσα στο πράσινο της γύρω περιοχής, περιπλανιόμουν ανάμεσα σε θεματικές φωτογραφίες που αναφέρονταν στο Σύνταγμα, στην περίοδο των μνημονίων, στην Βενεζουέλα αλλά σε άλλα γεγονότα που μας αφορούν και οφείλουν να μας αφυπνίσουν.
Κάποια στιγμή κοντοστάθηκα κι έκατσα σε μία ομάδα ανθρώπων που συζητούσαν για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τον ρόλο που οφείλει να παίξει η Αριστερά στο σημαντικό αυτό χώρο.
Μέσα από τον διάλογο ήταν φανερή η ηττοπάθεια της Αριστεράς στον συγκεκριμένο τομέα. Εξάλλου δεν έχουν δοθεί τα περιθώρια για άλλα συναισθήματα όταν μέσα σ' ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς έχουν παραχωρηθεί όλα τα βήματα φωνής και παραποιημένης άποψης, στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Αυτή τη στιγμή η ελληνική τηλεόραση έχει κυριευθεί από συστημικά κανάλια όπως είναι το mega, το Ant1, το ΣΚΑΪ, ο Alpha και το Star. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι κουμαντάρουν τους συγκεκριμένους σταθμούς και τι συμφέροντα έχουν (τα οποία τους τα ικανοποιεί η ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά). Όλοι χλευάσαμε την απαράδεκτη απόφαση της πώλησης του 902 από το ΚΚΕ, αν κι αυτός ο σταθμός δεν αντιπροσώπευε την πραγματική φωνή της σημερινής Αριστεράς. Ακόμα και η ΕΡΤ που ήταν ένας ημιπροπαγανδιστικός σταθμός, έκλεισε με πραξικοπηματικό τρόπο, ρίχνοντας μαύρο και στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κανάλια που παρακολουθούσαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες και τώρα αρκούμαστε να παρακολουθούμε την σαμαρική ΝΕΡΙΤ.
Κι ενώ στην τηλεόραση η Αριστερά βγαίνει ηττημένη, στο διαδίκτυο "φυσάει" ενώ στο ραδιόφωνο έχει αρχίσει να αποκτάει μία σταθερή φωνή. Αρκεί όμως αυτό; Πιστεύω πως όχι...
Στην ομιλία, οι εκπρόσωποι συγκεκριμένων αριστερών μέσων ενημέρωσης (από το Κόκκινο, την Εφημερίδα των Συντακτών, την Ελευθεροτυπία και την Αυγή) έδειξαν μία καλή διάθεση για ένα τηλεοπτικό μέσο μετάδοσης πληροφοριών. Και οι ίδιοι γνωρίζουν πως η web tv δεν ικανοποιεί αρκετό κόσμο. Δεν αρκεί να κυριαρχήσει μία ειλικρινής φωνή μόνο στον μοντέρνο τρόπο ενημέρωσης αλλά και στον παραδοσιακό. Όμως εκεί απαιτείται κεφάλαιο κι αυτό είναι που λείπει.
Είναι όμως τόσο μεγάλος σκόπελος το κεφάλαιο για να βάλει μπρος μία επιχείρηση; Για παράδειγμα η Εφημερίδα των Συντακτών είναι ένα τρανό παράδειγμα που επιβεβαιώνει πως το μεράκι και η θέληση για μία ριζοσπαστική αλλαγή, αρκούν για να βάλει μπρος μία προσπάθεια. Άλλο εφημερίδα κι άλλο τηλεόραση θα μου πείτε. Συμφωνώ αλλά η εμπειρία υπάρχει. Το ίδιο και η γνώση. Οφείλουμε να βάλουμε μπρος. Το έχουμε πραγματικά ανάγκη.
Η επιθυμία για μία υγιής ενημέρωση είναι εμφανής μέσα από τις διαδικτυακές πλατφόρμες και το ραδιόφωνο. Όλοι γνωρίζουμε πως η ακροαματικότητα του ΣΚΑΪ πέφτει κάθε μήνα. Το ίδιο γίνεται και με την τηλεθέαση του δελτίου ειδήσεων του mega. Ο κόσμος γυρνάει πλέον την πλάτη στη προπαγάνδα του νεοελληνικού καθεστώτος. Αυτό το κενό έχουμε αφήσει στο χώρο της πληροφόρησης και ενημέρωσης, οφείλει η Αριστερά να τον κερδίσει με οποιοδήποτε κόστος και ρίσκο.
Ήρθε ο καιρός που πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τα κόστη και τα ρίσκα. Η αλλαγή δεν έρχεται μόνο μέσα από τις κουβέντες αλλά κι από τις πράξεις. Η δείλια δείχνει ανικανότητα. Ήρθε ο καιρός που χρειαζόμαστε θάρρος κι όραμα.
Οι συζητήσεις έγιναν. Αξία έχουν πλέον οι πράξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου