Η προσωποποίηση του κομπλεξικού

Τους συνάντησα πρώτη φορά το 2002 στη πορεία της 17 Νοέμβρη. Μέχρι τότε παρακολουθούσα τις άνανδρες επιθέσεις τους μόνο μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, μιας και στο νησί μου είχαμε έλλειψη... ματατζήδων. 

Από τότε τους ξανασυνάντησα πολλές φορές στις πορείες κατά του πολέμου στο Ιράκ καθώς τους είχαν βάλει τότε να προστατεύουν τους προηγούμενους νταβατζήδες της χώρας μας, τους Αμερικανούς. 

Μετά υπήρξε μία παύση στην παρουσία τους, μιας κι ακολούθησε η περίοδος των Ολυμπιακών Αγώνων, του Euro κι άλλων ονειρικών γεγονότων που γέμιζαν τη φούσκα του ελληνικού ονείρου. Μία φούσκα που έσκασε απότομα γκρεμίζοντας την ελληνική κοινωνία στο χάος.

Γι' αυτό το λόγο δε διήρκεσε πολύ η απουσία τους. Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε ξανά τον Δεκέμβρη του 2008. Η δολοφονία ενός νεαρού από παρανοϊκό αστυνομικό, τους ανάγκασε να ξαναβγούν στους δρόμους για να κυνηγήσουν και να απειλήσουν με περίστροφα και γκλομπς την νεολαία, επαναφέροντας ετιγμές του 1965 στους αθηναϊκούς δρόμους. Ήταν μία πρόβα τζενεράλε για ότι θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια. 

Ως τότε είχα ωριμάσει κι εγώ, καθώς η ιδεολογία μου είχε αποκτήσει πιο στέρεες βάσεις. Η οργή μου είχε επιχειρήματα. Η ελευθερία μου, τα όνειρά μου και το κοινό δίκαιο με ανάγκαζαν να βγω ξανά στους δρόμους. Εκεί αντίκρισα ξανά τους πιστούς φρουρούς ενός καθεστώτος που ταΐζει κι αυτούς ψίχουλα για να μπορούν κάποια γουρούνια να τρώνε ανενόχλητα. Η γνωστή δικαιολογία παλιών συντηρητικών ανθρώπων, ότι αναγκαστικά κάνουν αυτή τη δουλειά διότι έχουν εντολές άνωθεν και πως πληρώνονται γι' αυτό, έπαψε να 'χει πια ισχύ. Και οι βασανιστές των ΕΑΤ-ΕΣΑ έπαιρναν εντολές από υψηλότερα στελέχη και πληρώνονταν για να βασανίσουν ανθρώπους. Και οι γερμανοτσολιάδες πληρώνονταν για να κρεμάνε αγωνιστές στις πλατείες. Όμως δεν τους δικαιολογεί αυτό. Αντιθέτως, η παρουσία τους στην νεοελληνική ιστορία έχει αποτυπωθεί ως έντονες μαύρες κηλίδες που θα ενοχλούν κάθε συντηρητικό και θα εξοργίζουν κάθε προοδευτικό μυαλό. 

Έτσι κι εσύ ματατζή, θα μείνεις στην ιστορία για την ανανδρία σου και τον κομπλεξισμό σου. Θα σε θυμόμαστε για τις δολοφονικές σου τάσεις στο Σύνταγμα τον Ιούνιο του 2011 και τον Φλεβάρη του 2012, θα σε κατηγορούμε για τις σχέσεις σου με το παρακράτος και την Χρυσή Αυγή, θα σε φτύνουμε στα μούτρα για όλες τις βρισιές, τις απειλές και τις χειρονομίες που έκανες στις πορείες, θα σε χλευάζουμε για τις υπηρεσίες που πρόσφερες στους καιροσκόπους της χώρας μας, θα σε κρίνουμε για την εισβολή που έκανες τα ξημερώματα μιας φθινοπωρινής Πέμπτης στο Ραδιομέγαρο (το Πολυτεχνείο της γενιάς μας) μα πάνω απ' όλα θα σε θυμόμαστε για την άνανδρη χειροδικία σου σε μία γυναίκα που σου είχε πλάτη και δεν σε απειλούσε. Γιατί αυτός είσαι ματατζή. Ένας φλώρος, ένας κομπλεξικός, ένας γλοιώδης, ένας από τους καρπαζοεισπράκτορες του σχολείου σου, το μαλακισμένο του κάθε σογιού, ένας μαμούχαλος, ένας αλήτης, το τσογλάνι της γειτονιάς, η ντροπή της παρέας...

Ήθελα να ήξερα αν ο ματατζής που χτύπησε πισώπλατα την καθαρίστρια, έχει τα μούτρα να αντικρίσει την μητέρα του. Αν έστω εκ των υστέρων ντρέπεται καθόλου για την πράξη του; Άραγε έχει επίγνωση της πραγματικότητας; Έχει συνείδηση; Έχει προβληματιστεί στη περίπτωση να ήταν μητέρα του στη θέση της καθαρίστριας. Πως θα ένιωθε (αν νιώθει καθόλου) αν έβλεπε κάποιον να τη βαράει; Πως θα αντικρίσει τη σύντροφό του όταν θα γυρίσει σπίτι; Τι θα της πει αν τον ρωτήσει πως τα πήγε στη δουλειά; "Μωρό μου βάρεσα μία γυναίκα στο κεφάλι!"; Αν έχει παιδιά πως θα τα κάνει να νιώσουν περήφανα για τον πατέρα τους; Με το να βαράει κόσμο, με το να ανοίγει κεφάλια, με το να στέλνει γέρους στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα, με το να γδύνει κοριτσάκια και να σέρνει νεαρούς στη Γ.Α.Δ.Α.;

Για μένα ο ματατζής θα είναι πάντα στα μάτια μου ένα υποδεέστερο ον που δε μπορούσε να ενταχθεί στην κοινωνία λόγω κατωτερότητας κι αποφάσισε να της τσακίσει τα κόκαλα και να της σπάσει τα δόντια με το μίσος του κομπλεξισμού του. 

Γι' αυτό το λόγο δεν θέλουμε αυτά τα όντα στην κοινωνία μας, διότι οι ματατζήδες είναι η συνέχεια των ταγμάτων ασφαλείας, των γερμανοτσολιάδων, των χιτών, των παρακρατικών, των βασανιστών... Είναι η ντροπή της κοινωνίας. Δεν θα τους δεχτούμε ποτέ.

Θέλουμε ανθρώπους με μυαλό, με όραμα, με όνειρα, με αγάπη, με σεβασμό, με εκτίμηση και με δημιουργικότητα κι όρεξη.

Και στη περίπτωση των καθαριστριών δεν είναι λιγότερο αλήτες από τους ματατζήδες τα μέλη του Αρείου Πάγου. Αυτοί κι αν είναι διεφθαρμένοι υπάλληλοι του συστήματος. Εξάλλου κι ο Μπαλτάκος το είχε επιβεβαιώσει στο περίφημο βίντεο του Κασιδιάρη πως η δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι διεφθαρμένη. Εύγε σε όσους ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ!