Του Γιάνννη Μάρκοβιτς
Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Ευρώπη ήταν πολύ όμορφη με αποτέλεσμα να θαμπωθεί ο Δίας και να μεταμορφωθεί σε έναν κάτασπρο ταύρο, να την κλέψει από τη Φοινίκη και να πάνε στην Κρήτη, όπου και γέννησε τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Ο πρώτος έγινε βασιλιάς της Κρήτης, ο δεύτερος ήρωας και αδέκαστος κριτής και δικαστής και ο τρίτος βασιλιάς της Λυκίας.
Μητέρα και υιοί λατρεύτηκαν και δοξάσθηκαν για πολλούς αιώνες ως σύμβολα δύναμης, σοφίας και ομορφιάς.
Πόλεις και γεωγραφικές τοποθεσίες στην αρχαία Ελλάδα, τον τότε γνωστό κόσμο, αλλά και εκτός συνόρων, ονομάσθηκαν Ευρώπη ή σχετίσθηκαν με αυτήν ή τον μύθο της.
Το όνομά της παρέπεμπε στην πανσέληνο και ήταν συνώνυμο του απαράμιλλου κάλλους.
Η μυθολογική Ευρώπη δεν έδωσε μόνο το όνομά της στην περιοχή της γης που ο πολιτισμός ανυψώθηκε και ο άνθρωπος μεγαλούργησε, αλλά πλούτισε τις επόμενες γενεές με ιστορίες και μύθους, με γλυπτά και πίνακες, με ποιήματα και ωδές.
Η Ευρώπη έγινε στην κυριολεξία ο τόπος της ιστορικής εξέλιξης και της ανθρώπινης χειραφέτησης, αλλά και στη μεταφορική έννοια η ανάδειξη του πολιτικού και του πολιτισμού, ως σύμβολα κυριαρχίας του τέλειου στο ατελές.
Αυτή την Ευρώπη οραματίσθηκαν μεγάλοι στοχαστές, γι' αυτήν αγωνίσθηκαν εκατομμύρια θνητοί και σ' αυτήν θάφτηκαν ανώνυμοι πολεμώντας για ιδεώδη και αξίες που σταδιακά, αλλά ουσιαστικά και ενσυνείδητα, μεταφέρθηκαν από τη μυθολογική στην αρχαία Ελλάδα και μέσα από μια σκοτεινή μεσαιωνική και μεσσιανική σήραγγα, απέκτησαν σύγχρονη αναγεννησιακή υπόσταση με το Διαφωτισμό και την ενότητα των λαών.
Η σημερινή υπαρκτή Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε σημαντικό μεταίχμιο, είναι μεταξύ δύο αιχμών, σε ένα μεταβατικό σημείο δύο εκ διαμέτρου αντίθετων καταστάσεων.
Από τη μια πλευρά, είναι οι πολιτικές επιλογές που με αγοραίες εκφράσεις θεοποιούν το χρήμα, ποσοτικοποιούν την ανθρώπινη ύπαρξη, αναφέρονται με απειλή για το μέλλον των ανθρώπων και συμπεριφέρονται ως αποτρόπαιος κύριος Χάιντ σε, εκ προθέσεως και εκ προμελέτης, φοβισμένους και τρομοκρατημένους πολίτες.
Είναι η πλευρά που ως ένα σύμπλεγμα φρικαλέων δόκτορος Τζέκιλ και Φρανκεστάιν, εφορμά στα ανυπεράσπιστα πλήθη απαιτώντας υποταγή και υπακοή στον σύγχρονο Μολώχ.
Η άλλη πλευρά είναι εκείνη που θέτει τον άνθρωπο στο κέντρο του σύμπαντος, την αξιοπρέπεια και την τιμή ως θρυαλλίδες ιστορικών ανατροπών, τη μνήμη ως αντιστάθμισμα στη λήθη και το άμετρο του οράματος της κοινωνικής αλληλεγγύης, οδηγό για ένα νέο ξεκίνημα.
Η Ευρώπη του δικού μας αιώνα δεν γοητεύεται με τους μύθους και τις γλυκές ιστορίες που μας προσφέρει απλόχερα το παρελθόν, αλλά καλείται να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που, σε μεγάλο βαθμό, η ίδια έφερε στο προσκήνιο: τη μετανάστευση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες, τα ζητήματα φυλής και φύλου, το περιβάλλον, την οικιστική ανάπτυξη, την αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών για τη διασφάλιση και την εγγύηση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Το αφήγημα της Ευρώπης πρέπει να είναι ανθρωπιστικό, ειρηνόφιλο και αμεσοδημοκρατικό.
Ο σύγχρονος μύθος που οι επόμενες γενεές θα συζητούνε θα μας έχει μέσα του, γιατί ο άνθρωπος είναι το συστατικό στοιχείο και όχι οι αριθμοί, τα ποσοστά και οι δείκτες. Η Ιστορία που διαμορφώνεται είναι αυτή των ανθρώπων, γιατί αυτοί τη «χτίζουν» και στη συνέχεια τη μεταλαμπαδεύουν στους γιους και τις κόρες.
Αν κάποιος κλείσει τα μάτια για να αναλογισθεί την ευρωπαϊκή εξέλιξη, τότε οι πρώτες εικόνες που θα κυριαρχήσουν στο νοητικό του πεδίο, είναι ο κάτασπρος ταύρος που απάγει την πανέμορφη γυναίκα και τη διασχίζει από την Ανατολική Μεσόγειο στη Βόρεια Σκανδιναβία και από εκεί στα Ουράλια, καταλήγοντας στα στενά του Γιβραλτάρ.
Αυτή είναι η Ευρώπη μας, η Ευρώπη των πολιτισμών, των γραμμάτων και τεχνών και αυτή διεκδικούμε. Θέλουμε να την κάνουμε δική μας και δεν αφήνουμε να μας την αρπάξουν.
Γιατί στη σύγχρονη μυθολογία, η αρπαγή της δεν γεννάει σοφούς και δίκαιους βασιλιάδες, αλλά ανθρωπόμορφα μελανοχίτωνα όντα. Διεκδικούμε την Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη των δικαιωμάτων, την Ευρώπη της δημοκρατίας.
Πηγή: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=433679
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου