Η 20η Νοεμβρίου έχει χαρακτηριστεί ως η Παγκόσμια Μέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού. Η συγκεκριμένη ημερομηνία καθιερώθηκε μετά την υπογραφή των εκπροσώπων της παγκόσμιας κοινότητας οι οποίοι δεσμεύτηκαν να προστατεύουν τα δικαιώματα των παιδιών, κάτι που έγινε στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους και αποτελείται από 54 άρθρα. Κάποια από τα απαράβατα κι αξιοσέβαστα δικαιώματα είναι τα εξής: το παιδί να μπορεί να έχει ταυτότητα, να βρίσκεται κοντά στους γονείς του, να έχει ίση μεταχείριση, να έχει φαγητό, ρούχα κι ένα ασφαλές σπίτι, να πηγαίνει σχολείο, να μεγαλώνει χωρίς βία και ρατσισμό, να εκφράζει ελεύθερα τις πεποιθήσεις του, να έχει ελεύθερο χρόνο και κυρίως τον δέχεται τον σεβασμό των συνανθρώπων του.
Είναι λογικό πως τηρούνται ευλαβικά τα παραπάνω δικαιώματα στον "πολιτισμένο" δυτικό κόσμο. Δυστυχώς όμως στην Γηραιά Ήπειρο βρίσκεται μία γωνία, τυφλωμένη από εθνικισμό και κάλπικη περηφάνια, η οποία από την μία κοκορεύεται για τα παρελθοντικά της μεγαλεία κι από την άλλη σκύβει το κεφάλι σε κάθε μορφή κυριαρχίας.
Σ' αυτήν την γωνία της Ευρώπης, υπάρχουν μικρά παιδιά τα οποία δε ζουν σε ασφαλή σπίτια διότι οι νεοναζί πέταξαν πέτρες στους χώρους εγκατάστασής του, μ' αποτέλεσμα τα τελευταία βράδια να κοιμούνται δίπλα στη θάλασσα με τρομερή υγρασία και χαμηλή θερμοκρασία.
Υπάρχουν μικρά παιδιά που δεν τα δέχονται σε σχολεία επειδή κάποιοι γονείς τα θεωρούν βρώμικα και φορείς ασθενειών.
Υπάρχουν μικρά παιδιά που έχουν ζήσει την βαρβαρότητα του πολέμου και τώρα υπομένουν τον ευνουχισμένο κομπλεξισμό του κάθε νεοναζί.
Υπάρχουν μικρά παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους στα νερά του Αιγαίου και συνεχίζουν να παλεύουν μόνα για την επιβίωσή τους.
Υπάρχουν μικρά παιδιά που φοβούνται να εκφράσουν τις πεποιθήσεις τους επειδή πιστεύουν σε κάποιον άλλον θεό.
Υπάρχουν μικρά παιδιά που νιώθουν στο πετσί τους την βία και τον ρατσισμό από απαίδευτους μισάνθρωπους.
Υπάρχουν μικρά παιδιά που αξίζουν το σεβασμό μας κι εμείς αρνούμαστε να τους το δώσουμε.Θα μπορούσαν όλα τα παραπάνω να μη συμβαίνουν αν υπήρχε στοιχειώδης παιδεία κι ανθρωπιά στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας. Δυστυχώς όμως η νοοτροπία της καλοπέρασης, του βολέματος και του ατομικού κέρδους στάθηκαν χρόνιοι πυλώνες στην επιμόρφωση της νεοελληνικής οικογένειας και κοινωνίας. Σήμερα ζούμε τις συνέπειες αυτής της τακτικής.
Υπό άλλες συνθήκες σήμερα θα θυμόμασταν και θα τιμούσαμε τα δικαιώματα του παιδιού. Αντιθέτως ο φασισμός απλώνεται με ταχείς ρυθμούς στο νησί μου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου