Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018

Οι παρέες του κ.Θόδωρου Αγγελόπουλου



Έξι χρόνια από τον άδικο χαμό του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη κ.Θόδωρου Αγγελόπουλου κι αυτό με οδήγησε για μία ακόμη φορά στο να ανατρέξω σε παλιές του συνεντεύξεις κι αναφορές, διότι πολλές φορές έχουμε την ανάγκη να μοιραστούμε τις σκέψεις αυτών των ανθρώπων, ειδικά όταν διανύουμε ύπουλους και ζοφερούς χρόνους. 
Σε μία συνέντευξή του στην ΕΡΤ τον είχαν ρωτήσει για την περίοδο της χούντας. Δεν επανέλαβε τις καταστάσεις που όλοι γνωρίζουμε κι έχουμε ακούσει από πρόσωπα που έχουν ζήσει εκείνην την εποχή όπως έλλειψη ελευθερίας, ανασφάλεια, βασανιστήρια κ.α. Στην ερώτηση της δημοσιογράφου, το πρόσωπό του έλαμψε κι αναφέρθηκε στις παρέες εξηγώντας πως βιώνοντας όλα αυτά τα γεγονότα, αρκετοί νέοι συσπειρώνονταν και προσπαθούσαν να ουρλιάξουν για ελευθερία και δημοκρατία μέσα από έργα. Αυτό όμως που τους ένωνε περισσότερο ήταν η ανιδιοτέλεια, η θυσία κι η αγνή πίστη στα οράματα και τις ιδέες τους.
Αυτές οι ονειρικές παρέες που αναφερόταν ο μεγάλος δημιουργός δυστυχώς απουσιάζουν στις μέρες μας. Η κοινωνία δομήθηκε με βασικά θεμέλια τον εγωισμό και το ατομικό συμφέρον. Κοιτώντας ο καθένας στην πάρτη του, γίναμε μικρές κι ασήμαντες οντότητες, εύκολα αντιμετωπίσιμες από το απάνθρωπο σύστημα που μας έχει επιβάλλει μία χρόνια μιζέρια. 
Και δυστυχώς σ' αυτήν την παρακμή που βιώνουμε οι μόνοι που καταφέρνουν να συσπειρώσουν τον κόσμο είναι οι εθνικιστές κι οι φασίστες. Χωρίς νόηση και κρίση, αρκετοί συμπολίτες μας γίνονται έρμαια των ακροδεξιών που ονειρεύονται πάλι χούντες, εξαπατώντας τον κόσμο με το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ανάθεμα κι αν έχει διαβάσει κάποιος απ' όλους αυτούς γνωμικά κι αποφθέγματα αυτού του μεγάλου στρατηλάτη. 
Πράγματι δε μπορώ με σιγουριά να φανταστώ τι άποψη θα είχε ο κ.Θόδωρος Αγγελόπουλος απέναντι στο συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Δε θα ξαφνιαζόταν καθώς δεκαετίες παρακολουθούσε τον φασισμό που επωαζόταν στην ελληνική κοινωνία. Είμαι όμως βέβαιος πως θα θλιβόταν διαπιστώνοντας πως αυτές οι παρέες που μνημόνευε δεν υπάρχουν πια.
Μπορεί να μας άφησε πριν από έξι χρόνια αλλά εξακολουθεί να δηλώνει παρών με μια παρακαταθήκη που θεωρείται ως μία από τις σημαντικότερες των σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών. Μέσα από το έργα του κατάφερε να κρατήσει ζωντανή μία άγνωστη Ελλάδα και μία ιστορία που ποτέ δεν καταγράφηκε ως επίσημη. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου