Σμύρνη, η εναλλακτική...

Η Σμύρνη είναι η μόνη πόλη του εξωτερικού που έχω επισκεφθεί τέσσερις φορές. Αυτό βοηθάει και στο ότι βρίσκεται απέναντι από το νησί μου οπότε κάθε καλοκαίρι την επισκέπτομαι. Πάντα όμως αναζητάω και ανακαλύπτω κάτι καινούργιο σ' αυτήν την πόλη.

Αυτή τη φορά επισκέφθηκα το Αρχαιολογικό Μουσείο. Ήταν πρόχειρο και λιτό για τα δεδομένα μία πόλης με πέντε εκατομμύρια κατοίκους. Βρίσκεται κρυμμένο σε ένα αλσάκι πίσω ακριβώς από το λαογραφικό μουσείο. Ευτυχώς που ένας ζητιάνος κατάλαβε τι αναζητούσαμε και μας έδειξε με το χέρι του το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να βρεθούμε στο προαύλιο των δύο αυτών μουσείων.

Η αλήθεια είναι πως το σημείο δε θυμίζει Σμύρνη. Πολύ πράσινο και δροσερό σε σχέση με το καμίνι της πόλης. Στο μουσείο ένιωθα ελεύθερος. Δε το προκαλούσα εγώ αυτό αλλά το σύστημα του κτιρίου. Μπορούσες να ποζάρεις δίπλα σε αγάλματα και να τραβήξεις φωτογραφίες με φλας. Το μόνο που άξιζε να δώσεις προσοχή ήταν τα αρχαία κοσμήματα και νομίσματα.

Όμως το ταξίδι αυτό είχε και τα απρόοπτά του. Μέσα στο χαώδες παζάρι (όσοι έχουν πάει καταλαβαίνουν τι εννοώ) πέτυχα μία συνάδελφό μου. Πολύ πριν φύγω από Αθήνα μου είχε πει πως ίσως περνούσε από Σμύρνη χωρίς να χει ορίσει ημερομηνία και το αν θα πραγματοποιηθεί τελικά η επίσκεψή της και σ' αυτήν την πόλη. Οπότε χωρίς να χουμε κανονίσει ή συζητήσει κάτι συναντηθήκαμε τυχαία. Η έκπληξη και η χαρά μεγάλη. Δυστυχώς ο χρόνος περιορισμένος για να μου πει εντυπώσεις αλλά η επιστροφή της στη δουλειά σύντομη οπότε θα μάθω τις εικόνες και τις αναμνήσεις που απέκτησε στα παράλια της Τουρκίας.

Στη Σμύρνη πρέπει να γνωρίζεις καλά το παζάρι. Μετά από τόσες επισκέψεις έχω ανακαλύψει το καλό σημείο που αξίζει να ξοδέψεις χρόνο παρατηρώντας τα εμπορεύματα. Φυσικά με την κατάλληλη παρέα και διάθεση μπορείς να βγείς κερδισμένος από κει. Κάτι το οποίο έγινε αυτή τη φορά.

Όμως στη συγκεκριμένη επίσκεψη αποφασίσαμε να δούμε και μία άλλη πλευρά της πόλης. Την "βρώμικη" και την "καθημερινή". Αυτή που δε βλέπουν οι τουρίστες και κρύβουν οι ντόπιοι. Δε μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα. Φυσικά και δε μ' άρεσε. Όμως παρατήρησα μία αλήθεια. Πως οι Τούρκοι σε αρκετά θέματα της συμπεριφοράς τους είναι αυθεντικοί. Όπως θα συμπεριφερθούν στην τουριστική περιοχή της πόλης, συμπεριφέρονται και στην δικιά τους περιοχή. Αυτό όμως δε σημαίνει πως είναι πάντα το ίδιο αυθεντικοί. Παρατηρήσαμε εκεί που καθήσαμε για φαγητό πως οι υπάλληλοι προσποιούνταν ότι ξέρουν ελληνικά ενώ κατα βάθος ξέρανε δυο τρεις λέξεις κλειδιά πολύ απλά για να διευκολύνουν τις παραγγελίες.

Ο χρόνος κύλησε γρήγορα μ' αποτέλεσμα οι στιγμές και οι εντυπώσεις να ναι λίγες αλλά πολύ όμορφες. Για μία ακόμη φορά η Σμύρνη έκλεψε την καρδιά μου...

Ραντεβού ξανά τον Σεπτέμβρη...