Πςςςς... αυτή είναι υπέροχη εικόνα...

Είμαστε από τους τελευταίους που μείναμε αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Μία Αθήνα που δεν έχει αδειάσει όσο περιμέναμε αλλά δεν έχει αυτό τον έντονο ρυθμό που ζούμε όλο τον υπόλοιπο καιρό. Αν δεν υπήρχε αυτή η υγρασία και η αβάσταχτη ζέστη τα πράγματα θα ήταν σίγουρα καλύτερα.

Σήμερα το πήραμε απόφαση (από χθες βασικά). Πήγαμε με τα ρούχα της παραλίας στη δουλειά και αμέσως μετά φύγαμε για Ανάβυσσο. Η ζέστη τρομερή. Δε μας άφηνε να βγούμε από τη θάλασσα. Δεν άντεχες. Κολυμπούσες στα ανοιχτά και ξαναγυρνούσες. Ξανανοιγόσουν και επέστρεφες πάλι πίσω. Γινόσουν πάλι παιδί και ας ήσουν μαντράχαλος. Τούμπες στον αέρα και πειράγματα μέσα στο νερό. Η μέρα κύλησε γρήγορα και όμορφα. Όταν ο ήλιος άρχισε να γέρνει η διασκέδαση μεταφέρθηκε στο διπλανό beach bar. Παρακολουθούσαμε τον κόσμο, σχολιάζοντας κάθε τι που περνούσε από μπροστά μας. Η ώρα πέρασε, οι μπύρες άδειασαν οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.

Η διαδρομή μεγάλη όπως και η κούραση μετά από μία όμορφη και γεμάτη μέρα. Δε μιλούσε κανείς μέσα στο αμάξι. Ακούγαμε χαλαρή μουσική και κοιτούσαμε έξω από τα παράθυρα. Μάλλον το μυαλό μας ήταν ακόμα στην παραλία. Το τελευταίο καλοκαιρινό κολύμπι στην Αθήνα για φέτος. Φυσικά θα ακολουθήσουν και άλλα μπάνια στα νησιά μας αλλά πάντα το τελευταίο σε έναν τόπο μένει στο μυαλό σου χαραγμένο. Το γιορτάζεις, απολαμβάνεις την κάθε του στιγμή. Και αυτό κάναμε και μεις σήμερα.

Πως πέρασε και αυτό το καλοκαίρι; Ούτε που το κατάλαβα. Συχνά περνάει από το μυαλό μου ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι του Ιωαννίδη: "Φεύγει η ζωή τελειώνει...", κάθε φορά που αναπολώ παλιές στιγμές και αναρωτιέμαι για το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος.

Εκείνη τη στιγμή που είχα χαλαρώσει βλέποντας τον ήλιο να δύει άκουσα έναν φίλο μου να μας λέει πως αυτή είναι η καλύτερη εικόνα του φετινού καλοκαιριού.

Τρείς φίλοι, κουρασμένοι από την δουλειά αλλά με μεγάλη όρεξη και διάθεση να χουν ήδη απολαύσει μία υπέροχη μέρα στη παραλία και με μία γλυκιά νοσταλγία να επιστρέφουν στην έρημη Αθήνα. Πράγματι η εικόνα είναι υπέροχη. Η παρέα είναι υπέροχη. Το καλοκαίρι είναι υπέροχο...

Η ζωή αν το θέλεις και το κυνηγήσεις είναι υπέροχη. Και είναι υπέροχη όταν ζεις και απολαμβάνεις αυτές τις μικρές χαρές της καθημερινότητας. Να βλέπεις τον ήλιο να δύει, με δύο καλούς φίλους και συνάδελφους σε συνοδεία με καλή μουσική και υπέροχες εικόνες από την παραλία.

Μπορεί για κάποιον να ναι συνηθισμένο ή ανούσιο. Κι όμως κρύβει υπέροχα συναισθήματα, σε γεμίζει σαν άνθρωπο, σου δίνει υποσχέσεις για μελλοντικά σχέδια και όνειρα. Σε γεμίζει με θετική ενέργια και για κάποια στιγμή σκέφτεσαι αισιόδοξα για οτιδήποτε έχεις στο μυαλό σου. Είναι σημαντικό αυτό διότι σε τέτοιες στιγμές γεμίζουν οι μπαταρίες σου και σου δίνουν την ώθηση να πας μπροστά... να κυνηγήσεις τα όνειρά σου... να τα χεις καλά με τον εαυτό σου...

Το μόνο που μπορώ να σας προσφέρω από δω μέσα, εκτός από το κείμενό μου, είναι η υπέροχη εικόνα του ηλιοβασιλέματος...