Η πτώση

Καιρό τώρα ακούγεται πως οι επόμενες χώρες που θα ακολουθήσουν την πορεία της Ελλάδας είναι η Ισπανία και η Πορτογαλία. Φυσικά αυτές οι δύο χώρες δεν είναι εύκολα θύματα και ακόμα αντιστέκονται σε αυτήν την προοπτική. Μάλλον εκεί σέβονται οι αρχές τους κατοίκους και τους ψηφοφόρους τους. Δε γίνονται κατευθείαν τα πειραματόζωο για να αποκαλούνται μετά καλά παιδιά των μεγάλων δυνάμεων όπως συμβαίνει εδώ. Όμως πλέον μπαίνει και το Βέλγιο σε αυτή τη πορεία. Η χώρα αυτή έχει περισσότερες πιθανότητες να μπει πιο γρήγορα μέσα από τις άλλες της Ιβηρικής χερσονήσου εξαιτίας εσωτερικών προβλημάτων. Αν συμβεί αυτό τελικά θα είναι μεγαλύτερο πλήγμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση απ' ότι ήταν η ένταξη της Ελλάδος στον μηχανισμό αυτό. Ο λόγος; Μα επειδή στο Βέλγιο βρίσκεται η πρωτεύουσα της Ε.Ε.

20 χρόνια μετά την πτώση του ανατολικού μπλόκ ήρθε και η σειρά να πέσει και ο δυτικός πολιτισμός. Το κακό στην όλη υπόθεση είναι πως δεν έχεις πια προορισμούς για να αποφύγεις όλη αυτή τη μιζέρια. Οι εικόνες που βλέπαμε στην Ελλάδα τον Μάιο πλέον συμβαίνουν συχνότερα στις υπόλοιπες χώρες, κυρίως στην Αγγλία με τους φοιτητές. Όμως και χθες είχαμε παρόμοιες καταστάσεις στην Ιταλία. Αύριο θα έχουμε ξανά στην Γαλλία και πάει λέγοντας.

Βλέποντας αυτές τις εικόνες τις κολλάω την μία δίπλα στην άλλη και αυτό που βλέπω είναι ένα καζάνι. Θα μου πείτε πως το λέω καιρό τώρα. Ναι είναι αλήθεια. Το έλεγα τόσο καιρό για την Ελλάδα. Όμως όπως έχω ξαναγράψει μας θεωρώ πολύ βολεμένους στο να ξεσηκωθούμε. Τελικά η ελπίδα για μία αλλαγή βρίσκεται εκεί έξω.

Ο κόσμος εκεί γνωρίζει πως ζει στο πτώμα μιας κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που εδώ έχει σαπίσει πια και μας έχουν φάει οι μύγες αλλά εμείς ούτε μυγοσκοτώστρα δεν παίρνουμε για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Εκεί έξω καίνε το πτώμα αυτό πριν σαπίσει και βρωμίσει πιστεύοντας πως μέσα από τη στάχτη του θα βγει η νέα κοινωνία.

Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή η αλλαγή της κοινωνίας συμβαίνει τώρα και την ζούμε. Σίγουρα θα στερηθούμε πολλά πράγματα από τη ζωή μας και πιθανότατα να μην γνωρίσουμε ποτέ τον καινούργιο κόσμο για τον οποίο οι Ευρωπαίοι ήδη πολεμάνε στις χώρες τους.

Εμείς με την φραπεδιά εδώ τους παρατηρούμε και αν πετύχουν θα το αφομιώσουμε και μεις με τον καιρό, αλλαγμένο και διαστρεβλωμένο ώστε να μη πεινάσουν οι δοσίλογοι που εδώ και 180 χρόνια μας ρουφάνε το αίμα.