Έντεκα το πρωί. Η ώρα που κάνω διάλειμμα. Βγαίνω στο πεζόδρομο να πάρω κάτι να φάω από έναν φούρνο και να διαβάσω τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μέχρι να γυρίσω πάλι πίσω στη δουλειά. Το βλέμμα μου έπεσε στην φωτογραφία της Ελευθεροτυπίας. Αμέσως κάλεσα έναν αριθμό στο κινητό μου.
-Ρε συ ο φίλος μας είναι φωτογραφία;
-Ναι αυτός είναι.
Είναι περίεργη η αίσθηση που νιώθεις όταν βλέπεις κάποιον γνωστό σου σε κάποιο εξώφυλλο.
Η ιστορία με τον Φ. ξεκινάει από τότε που ήρθα Αθήνα ως φοιτητής. Γνωριστήκαμε στην πρώτη μου πορεία που κατέβηκα για το Πολυτεχνείο. Φίλοι του μου λέγανε αστειευόμενοι να μην είμαι κοντά του όταν θα φτάνουμε στην αμερικανική πρεσβεία διότι θα φάω και εγώ ξύλο. Το πήρα για αστείο και γέλασα μέχρι που διαπίστωσα πως έχουν δίκιο. Πράγματι από το μέγαρο μουσικής τον χάσαμε και τον ξαναβρήκαμε με μελανιές στο σταθμό του μετρό στους Αμπελόκηπους να μας λέει πως του την έπεσαν ματατζήδες.
Τον επόμενο χρόνο τον συναντήσαμε έξω από το Πολυτεχνείο και περπατήσαμε μέχρι την πρεσβεία. Είχε ένα καθικάκι στα χέρια του για κάθε ενδεχόμενο. Πάλι τον χάσαμε και τον βρήκαμε στο μετρό των Αμπελοκήπων με σπασμένο το λουράκι που είχε το καθικάκι του.
"Με βάλανε κάτω και με χτυπούσαν. Εγώ σηκώθηκα και τους είπα δυνατά καλά ρε μαλάκες δε με αναγνωρίσατε; και εκείνοι σαστισμένοι μου είπαν συγνώμη κύριε αξιωματικέ, δε σας γνωρίσαμε και φύγανε για να βαρέσουν άλλους.", τα γέλια μας ακούστηκαν ως τις αποβάθρες.
Ο Φ. κατέβαινε σε όλες τις πορείες. Σταμάτησα να τον συναντάω μετά από ένα ατύχημα που είχε και τον άφησε παράλυτο. Στη συνέχεια σταμάτησα να κατεβαίνω και γω στις πορείες του Πολυτεχνείου. Πίστευα πως λόγω της κατάστασής του είχε τελειώσει με το θέμα των κινητοποιήσεων.
Μέχρι σήμερα που τον είδα πρωτοσέλιδο. Ειλικρινά συγκινήθηκα. Είναι από τους λίγους ανθρώπους που γνωρίζω και που σέβομαι τα "πιστεύω" τους. Κάποια "πιστεύω" που τα κυνηγάνε ακόμα παρά τα εμπόδια που τους δημιουργεί η ίδια η ζωή.
Η εικόνα με τον Φ. να είναι με το καροτσάκι σε σημείο εμπόλεμο δείχνει πως αν θες ένα καλύτερο μέλλον πολεμάς με όσες δυνάμεις έχεις...
Αυτοί οι άνθρωποι σαν τον Φ. είναι για μένα ήρωες και μάρτυρες μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου