Ναι! Σε σένα μιλάω...

Αποφάσισα να το δω. Τόσα χρόνια το είχα στην ταινιοθήκη μου και δε το έβαζα στο dvd player για να ξεστραβωθώ. Μέχρι που ένα αγαπημένο μου ιστολόγιο (unafatsa.blogspot.com) δημοσίευσε το συγκεκριμένο βίντεο.
Διέκοψα το βίντεο στη μέση. Δεν ήθελα να το δω έτσι.
Μετά την δουλειά άραξα στον καναπέ μου και έβαλα την ταινία να παίζει. Ο συνηθισμένος και αγαπημένος μας Σαρλό σε γκάφες... Αστεία που έχουν αξία και προκαλούν γέλιο 71 χρόνια μετά. Ναι. Η ταινία γυρίστηκε το 1940.
Ο πόλεμος ήταν προ των πυλών. Το Χόλυγουντ έπαιζε ταινίες με ρομάντζο μόνο και μόνο για να χαλαρώνουν τον ήδη βασανισμένο δυτικό κόσμο (Καζαμπλάνκα κτλ). Όμως ένας αστέρας με πολλά κέρδη και με ένα υπόλοιπο ζωής οικονομικά άνετο και ένδοξο, έδειξε πως πραγματικά έχει αρχίδια.
Μιλάω για τον Τσάρλι Τσάπλιν που δε τρόμαξε να ειρωνευτεί και να σατιρίσει τον Χίτλερ. Φυσικά σαν Ελληνάρες που είστε θα μου πείτε πως το ξέρετε (όπως πάντα) και πως αυτές οι ταινίες είναι βαρετές και ξεπερασμένες.
Όχι θα σας φωνάξω με την σειρά μου. Αν και γυρισμένη το '40 η ταινία έδειχνε με μεγάλη ειλικρίνια όλα τα παιχνίδια που παίζονται πίσω από τις πλάτες των ανθρώπων προσφέροντας μία αναγκαστική δόση χιούμορ. Αλλά μέχρι την ύστατη στιγμή ο αγαπημένος μας Σαρλό έκανε μία επανάσταση. Σίγουρα η κίνησή του δεν έφερε αποτέλεσμα μιας και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος πραγματοποιήθηκε αφήνοντας πολλούς νεκρούς, πολλούς τραυματίες, πολλές πληγές, πολλά ερείπια και πολύ πόνο. Όμως πίστεψε στον εαυτό του. Μπορεί να απέτυχε τότε. Όμως μπορεί το έργο του να πετύχει τώρα.
Δείτε το έργο.
Ανοίξτε τα μάτια και τα αυτιά σας.
Ξυπνάτε σιγά σιγά.
Δε πρέπει να φτάσουμε στα πρόθυρα ενός ακόμη μεγάλου πολέμου ούτε να αφήσουμε ολοκληρωτικά καθεστώτα να μας κάνουν μαριονέτες για να τρώνε κάποιοι με χρυσά κουτάλια.
Αυτό το βίντεο και αυτή η σπουδαία εμφάνιση του Τσάπλιν με άγγιξαν τρομερά. Είχα χρόνια να δακρύσω με μια ταινία. Βασικά είναι η πρώτη φορά που δακρύζω από έναν πολιτικό λόγο. Έναν πολιτικό λόγο που βγαίνει από το στόμα ενός ηθοποιού. Όχι ενός μαλάκα.
Και ναι. Σε σένα μιλάω.
Πρώτα σε σένα κοιμισμένε Νεοέλληνα. Ξύπνα επιτέλους και πιάσε τη ζωή από τα μαλλιά.
Μετά σε κάθε μαλάκα πολιτικό. Θα σας πάρουμε με τις πέτρες. Η περίοδος της μεταπολίτευσης και της "χρυσής" γενιάς του πολυτεχνείου πέρασε. Πάρτε δρόμο...
Ύστερα σε σας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δε θα γίνουμε θυσία στο βωμό των συμφερόντων σας. Ούτε εμείς. Ούτε οι Ιρλανδοί. Ούτε οι Πορτογάλοι. Ούτε οι Ισπανοί. Ούτε οι Ιταλοί... Κανείς μας!
Έχετε σειρά εσείς οι πανηλίθιοι εθνικιστές. Στ' αρχίδια μου γράφω τα σύνορά σας. Χέστηκα για το μεγάλο όνειρο της Μεγάλης Ελλάδας. Δε με νοιάζει αν θα πάρουμε ξανα την Κωνσταντινούπολη. Δε θα πάω να μείνω εκεί. Κανείς δε θα αφήσει την οικογένειά του να μείνει εκεί. Κανείς δε θα αφήσει το παιδί του να πεθάνει για να τσεπώσουν κάποιοι λεφτά. Είστε ηλίθιοι που ακόμα πουλάτε ιστορία και εθνικομαγκιά.
Στο διάολο να πάτε παπάδες. Όχι όλοι. Αλλά όσοι έχετε μεγάλες κοιλιές και πιο πολλά χρυσαφικά απ' ότι έχει η πιο ακριβή πουτάνα στην πιάτσα. Όσοι από σας δε βάζετε το χέρι στην τσέπη να βοηθήσετε το ποίμνιό σας που κάθε Κυριακή πρωί σας τσέπωνε και τώρα σας ζητάει ελεημοσύνη.
Να πάνε να γαμηθούν τα σωματεία και οι συνδικαλιστές. Κυνηγάνε από την μία δικαιώματα και από την άλλη σκαρφαλώνουν ύπουλα για μία καλή θέση.. στην εξουσία.
Δε με νοιάζει η δόξα. Δε θέλω σπουδαία πράγματα.
Την ζωή μου θέλω πίσω και το χαμόγελο των συνανθρώπων μου ξανά στο πρόσωπό τους...
Δε ζητάω πολλά...