Το Πολυτεχνείο "ξέβαψε" πια...

Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για το γεγονός αυτό.
Ένα γεγονός το οποίο ξέρουμε λανθασμένα. Φυσικά και φταίμε εμείς γι΄αυτό. Η αδιαφορία μας να μάθουμε την αλήθεια και η τσαπατσουλιά μας στο να πιστεύουμε την κάθε μαλακία που μας πλασάρει η νεοελληνική παιδεία μας έχει φτάσει στο σημείο να γιορτάζουμε ένα γεγονός για το οποίο δε ξέρουμε πολλά και βασικά στοιχεία.
Ένα κοινό που έχει η 17 Νοεμβρίου του 1973 με την σημερινή ημερομηνία είναι πως τότε λίγες μέρες πριν το συμβάν είχε πεθάνει ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο επονομαζόμενος γέρος της δημοκρατίας (γελάμε δυνατά εδώ) ενώ σήμερα "έφυγε" από την πρωθυπουργία ο εγγονός του Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου.
Όμως το Πολυτεχνείο έχει ξεβάψει πια. Κάθε χρόνο το βλέπουμε αυτό. Λίγοι είναι αυτοί που τιμούν τους φοιτητές που είχαν κλειστεί εκεί μέσα. Πλέον αυτή η ημερομηνία έχει συνδυαστεί με βανδαλισμούς και ξύλο. Έχει χάσει το νόημά της ακόμα και ως γιορτή.
Κάθε χρόνο βλέπεις τους κολλημένους φοιτητές της ΠΚΣ να τσακώνονται με τους ΠΑΣΠίτες και τις άλλες αριστερές παρατάξεις για το ποιοι έχουν τα "δικαιώματα" αυτής της γιορτής. Από την μια τα μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ "ξεχνάνε" το ανάθεμα που είχαν ρίξει στους φοιτητές τώρα ενώ οι ΠΑΣΠίτες χωρίς ντροπή έχουν τα μούτρα να εμφανίζονται μετά τα τελευταία δύο χρόνια.
Λοιπόν ας δούμε την ιστορία λίγο καλύτερα διότι όλος ο κόσμος πιστεύει πως το Πολυτεχνείο έριξε την χούντα. Και αυτό είναι πολύ μεγάλο λάθος.
Το Πολυτεχνείο ως γεγονός έλαβε χώρα σε μία μεταβατική περίοδο. Η χούντα πλέον είχε ξεφτίσει και ήταν έτοιμη να τερματίσει και να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Σε εκείνη τη μεταβατική περίοδο και μετά από τυχαία γεγονότα όπως για παράδειγμα το ότι οι φοιτητές βρίσκονταν στην ταράτσα της Νομικής και λόγω φημών εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατέβηκαν στην Στουρνάρη και ταμπουρώθηκαν εκεί ή ότι αυτό το γεγονός το εκμεταλλεύτηκαν και οι εργάτες οι οποίοι κατέβηκαν στην Πατησίων, κάτι που ενόχλησε τους φοιτητές μιας και το κίνημα ήταν καθαρά φοιτητικό (φυσικά οι εργάτες την κοπάνισαν και οι αρχές ξέσπασαν πάνω στους φοιτητές), άλλαξε το σκηνικό στην Ελλάδα. Όχι προς το καλύτερο όμως...
Μετά το Πολυτεχνείο και την βέβαιη πτώση της χούντας, ήρθε ένα πιο σκληρό και απάνθρωπο καθεστώς του Ιωαννίδη, το οποίο και αυτό κράτησε μέχρι τα γεγονότα της Κύπρου. Μετά από αυτό ήρθε η μεταπολίτευση.
Η μεταπολίτευση όμως ήθελε μία καλύτερη αρχή. Δεν της άρεσε να αποκαλείται γέννημα θρέμμα των γεγονότων της Κύπρου. Προτιμούσε κάτι πιο ηρωικό... Δεν είναι δύσκολο να διαστρεβλώνεις την ιστορία (έχουμε πολλά παραδείγματα απ' αυτό). Έτσι με την πάροδο του χρόνου και την βοήθεια της παραπαιδείας μας η μεταπολίτευση ήρθε με το Πολυτεχνείο.
Οπότε όλοι μας χρόνια τώρα έχουμε μία λανθασμένη γιορτή. Το κόμπλεξ του Νεοέλληνα που δεν έζησε το Πολυτεχνείο επουλώνεται με μία πορεία από την Πατησίων στην Αμερικανική πρεσβεία.
Είμαστε αληθινοί επαναστάτες και μεις...
Το Πολυτεχνείο είναι "φτιαχτό". Πράγματι οι νέοι ξεσηκώθηκαν για "ψωμί - παιδεία - ελευθερία" αλλά δεν ήταν εκείνοι που άλλαξαν το ρου της Νεοελληνικής ιστορίας. Ήταν όμως εκείνοι που κατάφεραν να δώσουν μεγαλύτερη αξία στο Πολυτεχνείο και πάνω σ' αυτό το γεγονός να χτίσουν καριέρες και πολιτικές πορείες και όλα αυτά εις βάρος μας...
Το Πολυτεχνείο πέθανε πια... Και όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε τόσο πιο εύκολα και γρήγορα θα απαγκιστρωθούμε από ένα παρελθόν διαστρεβλωμένο που μας κρατάει στάσιμους χρόνια...
Γι' αυτό το λόγο θέλω να ελπίζω πως η σημερινή επέτειος θα ναι και η τελευταία γι' αυτό το γεγονός...
Το "Πολυτεχνείο" τους τελείωσε. Καιρός για νέες επαναστάσεις και ριζοσπαστικές αλλαγές...