Οι πλατείες της Ρώμης...

Αρκετοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως κάθε πόλη δείχνει από την όψη που έχουν οι πλατείες της, το πόσο πολύ σέβεται τον εαυτό της. Και σ' αυτόν τον τομέα η Ρώμη υπερτερεί. Δεν είμαι μόνο οι πολλές πλατείες και τα προσεγμένα πάρκα, αλλά και η "προσωπικότητα" που εκπέμπουν. Η μία πλατεία συναγωνίζεται την άλλη σε ομορφιά και ιστορική και καλλιτεχνική αξία.
Κι επειδή στις πλατείες συναντάς τον παλμό των πόλεων, αποφάσισα να συνοδεύσω αυτή τη βόλτα με τις μελωδίες του Nino Rota από την μαγευτική ταινία του Felini, 8 1/2...
Η βόλτα ξεκινάει από την πλατεία Βενέτσια (00:08), μιας κι εκεί βρίσκεται το θεόρατο μνημείο του Βιτόριο Εμανουέλε. Το μνημείο αυτό (00:10-00:34) άρχισε να κτίζεται από το 1885 κι ολοκληρώθηκε το 1911. Ήταν αφιερωμένο στην ενοποίηση της Ιταλίας που έγινε πραγματικότητα το 1870 (κι όμως η Ιταλία ως χώρα είναι νεώτερη από το νεοελληνικό κράτος). Όσο για την πλατεία, το όνομά της το πήρε από το Παλάτσο Βενέτσια που βρίσκεται δίπλα της και θεωρείται ως το πρώτο σημαντικό αναγεννησιακό παλάτι της Ρώμης (00:08). Από την πλατεία αυτή ξεκινάει η Via del Corso, η οποία οδηγεί στην Πιάτσα ντελ Πόπολο.
Πριν όμως φτάσουμε εκεί, θα κάνουμε πρώτα μία μικρή στάση στην πλατεία Campo dei Fiori, "ο αγρός των λουλουδιών" (00:35-00:44). Στην πλατεία αυτή φιλοξενείται η υπαίθρια αγορά της πόλης από το 1869. Παλιότερα όμως, ο μεγάλος αυτός χώρος χρησιμοποιούταν για εκδηλώσεις, παρελάσεις ακόμα κι εκτελέσεις. Το άγαλμα στο κέντρο της πλατείας ανήκει στον αιρετικό Τζορντάνο Μπρούνο, ο οποίος κάηκε στην πυρά στις 17 Φεβρουαρίου 1600. Η περιοχή αυτή ποτέ δεν συνδέθηκε με κάποια αριστοκρατική ιστορία. Εκεί όμως βρίσκεται το παλιότερο ξενοδοχείο της Ρώμης.
Λίγα στενά πιο πάνω βρίσκεται μία από τις πιο όμορφες πλατείες του κόσμο. Αναφέρομαι στην πανέμορφη Πιάτσα Ναβόνα (00:45-01:59) η οποία τοποθετήθηκε μέσα στην περίμετρο ενός αρχαίου ρωμαϊκού σταδίου. Σήμερα απολαμβάνουμε την μπαρόκ σύνθεσή της. Τα κτίρια περιμετρικά της πλατείας είναι χτισμένα πάνω στις κερκίδες του αρχαίου Κίρκους Αγκονάλις, ενός σταδίου που έκτισε το 86 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Δομιτιανός. Το στάδιο αυτό είχε ελλειπτικό σχήμα (όπως και η πλατεία σήμερα) και χωρούσε 30.000 θεατές. Όταν όμως επέστρεψαν οι πάπες από την Αβινιόν (το 1377) κι εγκαταστάθηκαν στο Βατικανό, μετέτρεψαν την πλατεία, σε κεντρική αγορά της πόλης (ο Σίξτος το 1477). Το 1640 οι αρχιτέκτονες Ραϊνάλντι και Μπορομίνι, έχτισαν την πανέμορφη εκκλησία Σαντ Ανιέζε ιν Αγκόνε. Η πανέμορφη κρήνη των τεσσάρων ποταμών που βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας είναι έργο του σπουδαίου γλύπτη Μπερνίνι. Πραγματικά αξίζει τον κόπο να σταθεί κανείς λίγο παραπάνω μπροστά στη κρήνη, για ν' απολαύσετε τις λεπτομέρειες των γλυπτών. Ο θρύλος λέει πως ο Μπερνίνι με τον Μπορομίνι είχαν μία κόντρα. Γι' αυτόν τον λόγο ο Μπερνίνι έφτιαξε ένα από τα αγάλματα της κρήνης, να χει το χέρι σηκωμένο σαν να προσπαθεί να αποτρέψει την κατάρρευση της εκκλησίας (00:51).
Η βόλτα συνεχίζεται λίγο πιο πάνω. Εκεί βρίσκεται η μεγάλη πλατεία Piazza & Porta del Popolo (02:00-02:19). Στη περιοχή αυτή, συναντά κανείς το παριζιάνικο αρχιτεκτονικό στυλ της πόλης. Το όνομά της το πήρε από την εκκλησία Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο που βρίσκεται εκεί. Δίπλα στο ξωκλήσι αυτό στέκεται η Πόρτα ντελ Πόπολο, μία από τις κυριότερες εισόδους της παλιάς πόλης. Την πύλη την σμίλεψε ο Μπερνίνι, ενώ τα λιοντάρια και τις κρήνες ανατέθηκαν στον Τζουζέπε Βαλαντιέ. Κάποτε σ' αυτήν την πλατεία έρεε άφθονο αίμα από τις δημόσιες εκτελέσεις. Επίσης από κει ξεκινούσαν και οι ιπποδρομίες που λάμβαναν χώρα στην Via del Corso.
Πάνω από την Piazza del Popolo βρίσκονται οι Κήποι Μποργκέζε (02:20-02:44). Χάρης σ' αυτούς τους κήπους και τα υπόλοιπα πάρκα, η Ρώμη κατατάσσεται στις πιο πράσινες ευρωπαϊκές πόλεις. Τα μονοπάτια του συγκεκριμένου πάρκου σε οδηγούν προς την θρυλική Via Veneto (02:45). Από κει ο δρόμος κατηφορίζει προς την Πιάτσα ντι Σπάνια.
Η Piazza di Spagnia (02:50-03:24) θεωρείται ως η γειτονιά των Άγγλων. Εκεί θα συναντήσει κανείς το Babington's tea rooms, μία έξοχη βικτοριανή τσαγιερία που είχε ανοίξει για την αγγλόφωνη κοινότητα της Ρώμης αλλά και το Caffe Greco, το οποίο ήταν το φημισμένο στέκι των διανοούμενων της εποχής.  Η πλατεία αυτή κερδίζει τον θαυμασμό των επισκεπτών από την πασίγνωστη Σκαλινάτα (ή ισπανικά σκαλιά), ένα έργο που ανέθεσαν οι πάπες στους καλύτερους καλλιτέχνες του 17ου αιώνα, ενώ οι Γάλλοι χρηματοδότησαν για την κατασκευή της. Η ονομασία ωστόσο επικράτησε κατά λάθος μιας και πριν τα εγκαίνιά της ήταν γνωστή ως Πιάτσα ντι Φράντσια (της Γαλλίας).
Εκτός από την Ρώμη, είναι και το κρατίδιο του Βατικανού, όπου υπάρχει η υπέροχη πλατεία του Αγίου Πέτρου (03:25-03:44), την οποία έφτιαξε και φιλοτέχνησε ο Μπερνίνι. Οι κιονοστοιχίες αποτελούνται από 284 γιγάντιους δωρικούς κίονες, 88 παραστάτες και 140 αγάλματα στην κορυφή τους. Στο κέντρο υπάρχει ένας οβελίσκος ενώ αριστερά και δεξιά βρίσκονται δύο κρήνες. Η μία είναι του Μπερνίνι και η άλλη του Μαντέρνο. Ανάμεσα στον οβελίσκο και την κάθε κρήνη υπάρχει ένας πέτρινος δίσκος που γράφει "Κέντρο της κιονοστοιχίας". Όποιος σταθεί πάνω σ' αυτόν, θα μείνει έκπληκτος όταν θα διαπιστώσει πως οι τέσσερις σειρές κιόνων στο αντίστοιχο ημικύκλιο, ευθυγραμμίζονται σε μία (03:35-03:44).
Η μέρα περνάει και η νύχτα πλέον έχει σκεπάσει την πόλη. Είναι η καλύτερη στιγμή για να επισκεφθεί κανείς την μαγευτική Φοντάνα ντι Τρέβι (03:45-04:09). Η κρήνη αυτή χτίστηκε πριν από 240 χρόνια. Το νερό που τρέχει από κει προέρχεται από το υπόγειο υδραγωγείο Άκουα Βίργκο. Οι πιο ιδιότροποι Άγγλοι που ζούσαν στη Ρώμη, έστελναν παλιά τους υπηρέτες τους, να τους φέρουν νερό από την κρήνη αυτή για το απογευματινό τους τσάι, διότι το υπόγειο υδραγωγείο φημιζόταν ότι είχε το καλύτερο νερό της Ρώμης. Η Φοντάνα ντι Τρέβι, είναι έργο του Νικολό Σάλβι. Χρειάστηκε τριάντα χρόνια για να την ολοκληρώσει. Στο κέντρο της κρήνης στέκεται ο Ποσειδώνας έχοντας δίπλα του δύο Τρίτωνες. Οι δύο γυναικείες μορφές που βρίσκονται στις εσοχές, είναι η Υγεία και η Αφθονία.
Η βόλτα ολοκληρώνεται από κει που ξεκίνησε. Από το μνημείο του ΄Βιτόριο Εμανουέλε κι αυτό διότι οι Ιταλοί δεν έχουν την καλύτερη γνώμη για το μνημείο αυτό. Λένε πως το σχήμα και το χρώμα του, τους θυμίζει μία γαμήλια τούρτα. Όμως ο βραδινός φωτισμός του είναι φαντασμαγορικός.