Εν κατακλείδι...

Χθες το απόγευμα ήμουν καλεσμένος στο γνωστό πλέον free thinking zone. Ήμουν ήδη ευδιάθετος για την τιμή που μου έκανε η Αρετή να με καλέσει στον πολυχώρο της. Επίσης είχα μεγάλη περιέργεια να συναντήσω επιτέλους από κοντά τον επίτιμο πρόεδρο της Ν.Δ., κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Χρόνια τώρα τον έχω συνδυάσει με τους όρους "γκαντέμης", "δρακουμέλ" κι άλλα πολλά που δεν συμβαδίζουν και πολύ με την πολιτική του πορεία. Επίσης είχα προετοιμαστεί να ακούσω τις απόψεις ενός ιστορικού εκπροσώπου του φιλελεύθερου κινήματος της Ελλάδος. Απόψεις που θα προέρχονται από το αντίπαλο στρατόπεδο. Ήμουν προετοιμασμένος λοιπόν να αντιμετωπίσω με άρνηση τις απαντήσεις του.

Όμως η ανατροπή ήταν τόσο μεγάλη που με ξάφνιασε. Με συγκίνησε τρομερά, η όψη ενός υπερήλικα, που δε το βάζει κάτω και επιδιώκει να μιλήσει με ανθρώπους της ηλικίας μου. Μία κίνηση που κανένας σημερινός πολιτικός δεν έχει επιδιώξει, κι αυτό είναι πραγματικά προς τιμή του κυρίου Μητσοτάκη.

Για αρχή θα αναφερθώ στην παρουσία του κύριου Μητσοτάκη ως άνθρωπο κι όχι ως πολιτικό. Κι αυτό διότι τα πρώτα του λόγια που ξεστόμισε ήταν πραγματικά ανθρώπινα και με άγγιξαν (μετά το 05:30) . Ξέρω πως θα ενοχλήσει αρκετούς, το άρθρο αυτό, διότι δεν μ' έχουν συνηθίσει σε παρόμοιες στάσεις απέναντι σε πολιτικά πρόσωπα, όμως είναι αλήθεια πως ο σεβασμός που έχω για κάποια πρόσωπα είναι αληθινός και θέλω να τον εξωτερικεύω. Τα λόγια που με συγκίνησαν ήταν τα εξής: "Στην ηλικία που βρίσκομαι, ο άνθρωπος όταν περάσει πολλά χρόνια και γεράσει, αντιμετωπίζει το πρόβλημα της μοναξιάς. Φεύγουν οι παλιοί σύντροφοι, μένει μόνος. Και αλίμονο σ' εκείνον, ο οποίος δεν κατορθώνει να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τις επόμενες γενιές. Εγώ τώρα εδώ προσκαλούμαι από τα εγγόνια μου, και δέχομαι την πρόσκληση ευχαρίστως γιατί είναι διάλογος. Αυτό που εγώ θέλω να διδάξω, όσο καιρό μου μένει ακόμα να ζήσω, είναι ότι χρειάζεται να μάθουμε να κάνουμε διάλογο."
Ας μην σας κουράζω με το να επαναλαμβάνω τα λόγια του. Το βίντεο παρακάτω είναι στη διάθεσή σας να ακούσετε τις απόψεις του κυρίου Μητσοτάκη. Θα μιλήσω για τον πρόλογό του. Δύο λέξεις είναι αυτές που με άγγιξαν. Ο θάνατος και η μοναξιά. Βλέποντας τον στα μάτια τον κύριο Μητσοτάκη, διαπίστωσα πως πραγματικά τα εννοεί. Μπορεί να είναι έμπειρος πολιτικός, να χει κάνει λαμογιές και λάθη, όμως στη συγκεκριμένη στιγμή ήταν ένας απλός άνθρωπος που νιώθει αδύναμος μπροστά στον επερχόμενο θάνατο κι έχει ανάγκη ν' ανοιχτεί και να μιλήσει με νέους ανθρώπους. Ήταν αρκετά ειλικρινής. Σ' εκείνο το σημείο με κέρδισε ως ακροατή. Αμέσως μαλάκωσα, περιμένοντας ν' ακούσω τις απαντήσεις του.
Σε κάποιες συμφώνησα. Πράγματι πρέπει να μάθουμε στον διάλογο. Είναι ότι πιο δημοκρατικό, έχει επινοήσει ο άνθρωπος. Κι όμως αυτό λείπει από τον σημερινό πολιτικό στίβο. Έλειπε βεβαίως και στην δεκαετία του '90 όταν ο κύριος Μητσοτάκης ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδος. Τουλάχιστον όμως είναι ειλικρινής και υποστηρίζει την αξία του διαλόγου. Κατόπιν εορτής θα μου πείτε. Συμφωνώ και με σας, όμως καλό είναι ν' ακούγεται από το στόμα ενός πολιτικού, πόσο μάλλον του κυρίου Μητσοτάκη μπας και το ακούσουν κάποιοι άλλοι της σημερινής πολιτικής σκηνής. Η απάντησή του, στην ερώτηση της Λουκρητίας από το protagon.gr, με βρήκε αρκετά σύμφωνο. Οι νέοι σήμερα πρέπει να πρωτοτυπήσουν σε ιδέες πάνω στο θέμα της επιχειρηματικότητας. Μυαλά υπάρχουν. Διάθεση χρειάζεται. Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω σ' αυτό.
Η απάντηση στην ερώτηση του δημοσιογράφου από το neolaia.gr σχετικά με την παιδεία δε με βρήκε σύμφωνο. Η εκπαίδευση πρέπει να παραμείνει δωρεάν αλλά με κάποιες προϋποθέσεις. Οι φοιτητικές νεολαίες των κομμάτων αυτών βοήθησαν την σαπίλα του πολιτικού συστήματος να εισχωρήσει μέσα στα πανεπιστήμια. Οι αιώνιοι φοιτητές είναι κομμάτι αυτής της σαπίλας. Δεν νοείται ιδιωτική παιδεία στη σημερινή εποχή. Αυτό θα αναγκάσει αρκετούς νέους να μείνουν εκτός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης επειδή οι γονείς τους δεν θα χουν λεφτά να τους στηρίξουν. Διαφωνώ κάθετα με την απάντηση του κυρίου Μητσοτάκη. Επιμένω στις διαρθρωτικές αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά η Παιδεία πρέπει να παραμείνει δωρεάν.
Όσον αφορά για την στάση του με τον Πολιτισμό, τον βρίσκω σωστό. Δεν είναι δυνατόν μία χώρα σαν την Ελλάδα να συγχωνεύει το υπουργείο πολιτισμού με άλλα. Πρέπει να υπάρχει ένα ξεχωριστό υπουργείο πολιτισμού. Είναι ανάγκη να υπάρχουν αρμόδιοι που να ασχολούνται μόνο μ' αυτόν κι όχι να μοιράζουν την προσοχή τους σε αρκετά άλλα θέματα, τα οποία είναι κι αυτά με τη σειρά τους σημαντικά, όπως η Παιδεία και ο Τουρισμός.
Στην συνέχεια "απολαύσαμε" μία τρομερή επίθεση προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του '93. Λογικό είναι. Ήταν μία ισχυρή αντιπολίτευση. Η ένταση των ημερών εκείνων δεν έχει ξεπεραστεί. Το ίδιο και η στάση προς τον συνδικαλισμό. Τον άρρωστο συνδικαλισμό της Ελλάδος. Η κίνηση της Ν.Δ. στο να δημιουργήσει τη δικιά της συνδικαλιστική δύναμη, είχε στόχο την αποδυνάμωση του εργατικού κινήματος. Κάτι το οποίο το κατάφερε μιας και στην Ελλάδα έχουμε μάθει αιώνες τώρα να χωριζόμαστε σε δύο στρατόπεδα και να πολεμάμε μεταξύ μας. Χαμένος φυσικά εκεί βγαίνει ο λαός και κερδισμένο το κράτος.
Επίσης ο κύριος Μητσοτάκης υπέπεσε σ' ένα φάουλ. Στο 20' λεπτό θα ακούσετε πως η Ν.Δ. ως φιλελεύθερο κόμμα δεχόταν τους πάντες, στους κύκλους της. Τότε δεν υπήρχε άκρα δεξιά. Λογικό ήταν κύριε Μητσοτάκη να μην υπάρχει άκρα δεξιά, διότι αρκετά σταγονίδια αυτών, υπήρχαν μέσα στην Ν.Δ. Τότε ήταν ο Καρατζαφέρης (πριν σχηματίσει το δικό του κόμμα). Σήμερα είναι ο κύριος Δένδιας, ο Βορίδης κι ο Γεωργιάδης. Δεν είναι αλήθεια, ούτε είναι προσόν της Ν.Δ. που δεν υπήρχε άκρα δεξιά τότε. Υπήρχε και βρισκόταν μέσα σ' αυτήν.
Στις ερωτήσεις για την διαπλοκή και την λαμογιά δεν με ικανοποίησε. Δεν εξηγεί την κατάσταση που επικρατεί στο πολιτικό σύστημα, ούτε με κάλυψε η απάντησή του για την σχέση πολιτικού και ψηφοφόρου. Εν μέρει προσπάθησε να δικαιολογήσει το γνωστό ρουσφέτι. Δεν μου άρεσαν οι απαντήσεις του κυρίου Μητσοτάκη.
Στην απάντησή του, για τον ρόλο του ηγέτη, διαπίστωσα πως δεν υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα. Δεν υπάρχει πιθανότητα να βγει από τη σημερινή κοινωνία κάποιος που θα χει ηγετικές ικανότητες. Αλλά ακόμα κι αν υπάρξουν μερικοί δεν θα καταφέρουν με τίποτα να συνεργαστούν διότι όλοι θα κυνηγάνε την εξουσία. Φυσικά αυτό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Παρ' όλα αυτά θέλω να προσθέσω πως έχουμε πραγματικά ανάγκη μια προσωπικότητα που να εκπέμπει εμπιστοσύνη κι όραμα. Κι εδώ συμφωνώ με τον κύριο Μητσοτάκη, χρειαζόμαστε "άριστους κι όχι από τους κομματικά συμπαθητικούς". Βεβαίως κι αυτό το επισημαίνει κατόπιν εορτής.
Η πιο πετυχημένη ερώτηση έρχεται από τον Γιώργο Ευγενίδη, από το site 12 τετραγωνικά, στο 35' λεπτό. Σας αφήνω να απολαύσετε τόσο την ερώτηση όσο και την απάντηση χωρίς δικό μου σχόλιο.
Φυσικά ακολούθησαν κι άλλες ερωτήσεις, τις οποίες αποφεύγω να αναλύσω ή να σχολιάσω διότι το κείμενό μου θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις και θα γίνει ακόμα πιο κουραστικό. Σας προσφέρω όμως το βίντεο της ομιλίας του κυρίου Μητσοτάκη, για να πάρετε μία γεύση από τον χθεσινό διάλογο και να διαπιστώσετε μόνοι σας γιατί εκτίμησα τον επίτιμο πρόεδρο ως άνθρωπο αλλά διαφώνησα μαζί του στις πολιτικές του απόψεις.
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω και πάλι την Αρετή Γεωργιλή για την όμορφη εκδήλωση που διοργάνωσε στο free thinking zone.


Video streaming by Ustream