Ένα άλλο στοιχείο που λάτρεψα στη Μαδρίτη ήταν οι ζωντανές γειτονιές κι οι πολύχρωμες γωνιές τους. Ορισμένες μάλιστα είχαν το δικό τους ύφους ενώ σε αρκετές κυριαρχούσε έντονα κάποιο πολιτικό περιεχόμενο που τις έκανε ξεχωριστές, όπως η ΛΟΑΤ γειτονιά Chueca. Εμείς είχαμε την τύχη να μείνουμε κοντά στην υπέροχη γειτονιά Lavapies, την οποία θα μπορούσα να πω πως είναι μια μίξη από Εξάρχεια και Μεταξουργείο. Ήταν η περιοχή των μεταναστών με τα έντονα αρώματα και τα πολύχρωμα φορέματα και τα όμορφα μπαράκια στις μικρές διάσπαρτες πλατείες που ξεπετάγονταν σε διάφορα σημεία της πολυπολιτισμικής γειτονιάς
Το όνομα Lavapies σημαίνει "πλύσιμο ποδιών" και πιθανότατα συσχετίζεται με ένα συντριβάνι που υπήρχε παλιότερα στην περιοχή. Η γειτονιά βρισκόταν για δεκαετίες στο περιθώριο και στην εξαθλίωση, σε σημείο να την χαρακτηρίσουν ως "παραγκούπολη" της Μαδρίτης. Όλη αυτή η κατάσταση κράτησε μέχρι τη στιγμή που της έδωσαν ξανά ζωή οι μετανάστες που εγκαταστάθηκαν εκεί. Εκτιμάται ότι περίπου το 60% του πληθυσμού της γειτονιάς έχει ξένη προέλευση κι ο εθνολογικός πλούτος της ανέρχεται σε 82 διαφορετικές εθνικότητες. Η απρόσμενη ανάπτυξη καθώς και η ζωντάνια της έφτασαν σε σημείο να την μετατρέψουν σε τουριστικό αξιοθέατο. Εμείς είχαμε την τύχη να μένουμε ανάμεσα στην πλατεία Νέλσον Μαντέλα και στα ερείπια της θρησκευτικής σχολής Escuelas Pías, η οποία καταστράφηκε το 1936 από τους αναρχικούς. Το 2002 ένα μέρος των ερειπίων της ανακαινίστηκαν κι άρχισαν να λειτουργούν ως βιβλιοθήκη ενώ τις μέρες που βρισκόμασταν εκεί αντικρίσαμε σκαλωσιές στις υπόλοιπες προσόψεις της.
Η αρχιτεκτονική της Lavapies μοιάζει αρκετά με τα υπόλοιπα "barrios" της Μαδρίτης όπως την Malasaña, την La Latina και την Chueca. Κτίρια με παρόμοιες προσόψεις, με ομοιόμορφα παράθυρα, με μικρά μπαλκόνια και πολυκατοικίες σε όλες τις αποχρώσεις των παστέλ χρωμάτων.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε ένα πρόγραμμα με απώτερο σκοπό να μεταφερθούν πιο ευκατάστατοι κάτοικοι σ' αυτές τις γειτονιές, επιδιώκοντας να δημιουργήσουν μποέμ συνοικίες στην καρδιά της ισπανικής πρωτεύουσας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ανεβούν τα νοίκια και πολλοί μετανάστες να αναγκαστούν να φύγουν. Παρόλα αυτά, η γειτονιά έχει διατηρήσει ένα άκρως αριστερό κι αντιφασιστικό προφίλ κάτι το οποίο διατηρείται και υποστηρίζεται από τα στέκια που έχουν ανοίξει, τον κόσμο που κυκλοφορεί στους δρόμους της αλλά και τα πολιτικοποιημένα γκράφιτι από ταλαντούχους καλλιτέχνες που έχουν μετατρέψει τους δρόμους των "barrios" σε υπαίθριες γκαλερί.
Η φωτογραφική βόλτα ολοκληρώνεται λίγο πιο πέρα από τα barrios, σε έναν μικρό λόφο που υψώνεται απέναντι από το Παλάτι και τον Καθεδρικό ναό. Εκεί βρίσκεται ο αιγυπτιακός ναός Ντεμπόντ ο οποίος χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ. και μέχρι το 1971 βρισκόταν στην κοιλάδα του Νείλου. Το μνημείο αυτό δόθηκε ως δώρο στην ισπανική κυβέρνηση κι αφού μεταφέρθηκε με πλοίο ως την Βαλένθια έφτασε με τραίνο στη Μαδρίτη. Πέρα από την υπέροχη νυχτερινή του φωταγώγηση, γύρω από τον ναό απλώνεται ένα όμορφο πάρκο το οποίο γεμίζει παρέες, γέλια και μουσική. Εκεί είναι και το ομορφότερο σημείο της Μαδρίτης για να απολαύσει κανείς το ηλιοβασίλεμα. Μπορεί να μην έχει κάποια σχέση με τα barrios αλλά είναι ένα σημείο σύναξης των νέων της πόλης.
Απ' αυτόν τον λόφο ξεκινήσαμε τις περιπλανήσεις μας και με τα χρώματα του μαδριλένικου ηλιοβασιλέματος αποχαιρετήσαμε την Ισπανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου