500 αναρτήσεις...

Μετα από έναν χρόνο, τέσσερις μήνες και μία μέρα έφτασα στις 500 αναρτήσεις. Δεν είναι και μικρό κατόρθωμα μίας και το blog αυτό έχει έναν μόνο χρήστη. Όμως δε θα έφτανα και δω μόνος μου αν δεν έβλεπα το ενδιαφέρον το δικό σας στα κείμενά μου και στις δουλειές που κάνω. Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ για την στήριξή σας μέσα από ένα βίντεο με όλες τις φωτογραφίες των αναρτήσεων. Τις έχω τοποθετήσει χρονολογικά. Έτσι θα μπορέσουμε να θυμηθούμε όλα τα γεγονότα αυτών των ημερών μέσα από την δικιά μου ματιά.

Ξεκινάμε με τον Ιανουάριο του 2009. "Εν άρχη ην ο λόγος". Έτσι είχε ξεκινήσει κάποτε έναν ραδιοφωνικό μονόλογο ο Παύλος Σιδηρόπουλος και αποφάσισα να το υιοθετήσω για το δικό μου ξεκίνημα. Σαν αρχή είχα γράψει ένα τραγούδι των Στέρεο Νόβα, το "Ταξίδι της Φάλαινας". Όσοι το γνωρίζουν ξέρουν πολύ καλά για το πόσο διαχρονικό και αληθινό τραγούδι είναι, ίσως και προφητικό. Εκείνον τον μήνα είχαμε πάλι τις σφαγές στην λωρίδα της Γάζας από τους Ισραηλινούς προς τους Παλαιστίνιους. Η φωτογραφία του Παλαιστίνιου με το νεκρό παιδί είναι αντιπροσωπευτική. Τον ίδιο μήνα ορκίστηκε και ο Μπάρακ Ομπάμα ως νέος πρόεδρος της Αμερικής. Υπάρχει ελπίς; ήταν το ερώτημα εκείνων των ημερών για να ρθεί η αρνητική απάντηση τους επόμενους μήνες μιάς και τίποτα δεν είχε αλλάξει. Παράλληλα εκπλήρωσα και έναν σκοπό μου, δημοσίευσα ένα γεγονός από την στρατιωτική μου θητεία το οποίο συγκίνησε τόσο όσους το χαν ζήσει όσο και όσους το μάθαιναν πρώτη φορά. Τέλος εξέφρασα την γνώμη μου για ταινίες και για την κατάσταση που επικρατούσε στην Αθήνα με τα ΜΑΤ και με τις πράξεις του Κακλαμάνη στο να κόψει τα δέντρα σε ένα πάρκο της Κυψέλης. Όχι άλλο τσιμεντο φωνάζανε οι κάτοικοι. Αυτό το κείμενό μου ήταν και το πρώτο που τιμήθηκε και δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της ηλεκτρονικής Lifo...

O Φλεβάρης του 2009 ξεκίνησε με την ιστορία μιάς καρκινοπαθούς που με συγκίνησε με την ειλικρίνιά της. Επισήμανα τον ενθουσιασμό μου για το βιβλίο του Βασίλη Αλεξάκη το μ.Χ. το οποίο το διάβασα μέσα σε μία μέρα. Καταδίκασα την αθώωση του σεκιουριτά ο οποίος χτύπησε και άφησε σε κόμμα την δημοσιογράφο Αγγελική Χατζηδημητρίου το 2006 στις εγκαταστάσεις της Δ.Ε.Η. της Χίου. Συγκίνησα πάλι με τον διάλογο δύο νακρομανών στο μετρό της Αθήνας με το κείμενο "Όποιος με κοιτάει..." το οποίο ήταν το δεύτερο που τιμήθηκε με δημοσίευση στη πρώτη σελίδα της Lifo. Ανέλυσα την ιστορία του σήματος των Αντιεξουσιαστών. Δημοσίευσα το ιστορικό πρωτοσέλιδο της Αυριανής μετά την επίθεση που δέχτηκαν τα γραφεία της με όπλα και μολότωφ, ενώ προκάλεσα με το κείμενό μου για την σημερινή μιζέρια του κουμουνισμού το οποίο ήταν το τρίτο κείμενο που δημοσίευσε η Lifo. Με πιασε η νοσταλγία των όμορφων ημερών της θητείας μου στην Ξάνθη αφιερώνοντας στα παιδιά το τραγούδι του Μακεδόνα που είχαμε συσχετίσει με την παρέα μας εκεί. Βάση μίας δημοσίευσης σε μία κυριακάτικη εφημερίδα προέτρεπα τους αναγνώστες μου να κάνουμε τη ζωή μας πιό όμορφη. Ειρωνεύτικα τις φυλακές του Κορυδαλλού για την δεύτερη απόδραση του Παλαιοκώστα.

Τον Μάρτιο του 2009 ξεκίνησα με την όμορφη αίσθηση της απόδρασης του κόσμου από την πόλη τα σαββατοκύριακα. Πανηγύρισα την απόκτηση του πτυχίου μου. Ανέπτυξα μία κριτική για την ταινία του Χιώτη σκηνοθέτη Δήμου Αβδελιώδη για την Εαρινή Σύναξη των Αγροφυλάκων δέκα χρόνια μετά. Εξέφρασα τις απορίες μου για τα δύο μεγάλα κόμματα και για τον Μέγα Αλέξανδρο. Καταδίκασα τις ενέργειες των ανώριμων κουκουλοφόρων που μέρα μεσημέρι τα σπάσανε στο Κολωνάκι χωρίς λόγο. Αναρωτήθηκα για το ποιά περηφάνια μπορούμε να χουμε την 25 Μαρτίου. Τελείωσα τον μήνα μου με μία όμορφη ιστορία που άκουσα για την σχέση των Ελλήνων με τα αρχαία μας.

Τον Απρίλιο του 2009 ξεκίνησα με ένα απόσπασμα από τον Μικρό Πρίγκιπα. Αναφέρθηκα για τους σεισμούς που έχω ζήσει και τις όσες φορές έχουμε "χορέψει" με το ζόρι. Παρουσίασα την έκθεση φωτογραφίας στη καφετέρια Ρόδι της Χίου από την φωτογραφική λέσχη του νησιού. Αφιέρωσα στον "επαναστάτη" δήμαρχό μας Νικήτα Κακλαμάνη το αριστερό τραγούδι "Το γελαστό παιδί". Ανέπτυξα μία κριτική για την θαυμάσια παράσταση και ερμηνεία της Νένας Μεντής για την ζωή της Ευτυχιας Παπαγιαννοπούλου. Μιάς και είχαμε την Μεγαλοβδομάδα παρουσίασα μία εναλλακτική προσευχή. Αναφέρθηκα επίσης στην επέτειο της χούντας εκφράζοντας την άποψη μου για την μαύρη αυτή επέτειο. Και προσπάθησα να δω κατά πόσο βολεύει να χεις ποδήλατο στην Αθήνα.

Τον Μάιο του 2009 ξεκίνησα κατηγορώντας τον κ. Λούβρο και ιδιοκτήτη του αγαπημένου μπαρ Booze για την στάση του απέναντι στους μη καπνιστές λίγο πριν βγουν τα μέτρα κατά του καπνίσματος. Ανέπτυξα την άποψη μου για την πεζοδρόμηση της παραλιακής λεωφόρου Νίκης στην Θεσσαλονίκη με το κείμενο Absolute Thessalonika το οποίο ήταν τέταρτο κείμενο που αναρτήθηκε στην πρώτη σελίδα της Lifo. Πληροφόρησα στη συνέχεια τους αναγνώστες μου για την λεγεώνα των ξένων που ζητάνε την επιστροφή των μαρμάρων στην Ελλάδα λίγο πριν τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου, το κείμενο αυτό ήταν το πέμπτο που δημοσιεύτηκε στην πρώτη σελίδα της Lifo. Ευχαρίστησα τον φίλο που ολοκλήρωσε μία φράση σε έναν τοίχο στο Κουκάκι κατά των αστυνομικών. Δημοσίευσα μία φωτογραφία με έναν Ματατζή που "γυμνάζεται" εν ώρα υπήρεσίας. Εξέφρασα την στεναχώρια μου για το τέλος της εκπομπής Μεγάλοι Έλληνες στο ΣΚΑΪ καθώς και της ομάδας πόλο της Χίου που δε βγήκε Ευρώπη. Παράλληλα άρχισα να ειρωνεύομαι τα παπαγαλάκια που ξεκίνησαν να βγαίνουν στα κανάλια λόγω των ευρωεκλογών. Έκλεισα τον μήνα με την παρουσίαση του νέου δίσκου των Film.

Τον Ιούνιο του 2009 ξεκίνησα με πολιτικό αέρα κατηγορώντας τον βουλευτή του Κ.Κ.Ε. Γιάννη Πρωτούλη με την συμπεριφορά του σε σχολείο της Αθήνας κάτι το οποίο συζητήθηκε πολύ στη σελίδα της Lifo με τους μισούς να παίρνουν το μέρος μου και τους υπόλοιπους να με κατηγορούν για διαφορετικούς λόγους. Δημοσίευσα την προσπάθεια και την μάχη που έδωσα με την αδελφή μου για να σκοτώσουμε μία μεγάλη κατσαρίδα. Παρουσίασα την φωτογραφία με την οποία έλαβα μέρος στον διαγωνισμό του Χιακού περιοδικού Πεληναίο. Έκλεισα με ένα καλοκαιρινό αέρα με μία φωτογραφία από την Ακρόπολη μιάς και το μυαλό μας ήταν στις παραλίες.

Τον Ιούλιο του 2009 είχαμε τον θάνατο του Τζάκσον. Τον μήνα αυτό είχα γράψει ένα αγαπημένο για μένα κείμενο στο οποίο αναρωτιόμουν για το πού μπορεί να φτάσει κανείς για ένα όνειρο και πόσες θυσίες πρέπει να κάνει. Το κείμενο αυτό αγαπήθηκε και από πολλούς αναγνώστες και φίλους μου. Έδωσα συγχαρητήρια στον πατέρα μου για την μικρή του παρουσίαση στο σίριαλ Λόλα. Έγραψα ένα κείμενο αυτογνωσίας παρουσιάζοντας κάποια όνειρά μου. Ήταν ένα από τα τελευταία κείμενα που έγραψα για μένα. Από κείνον τον μήνα ξεκίνησε ο Ολυμπιακός τις υποχρεώσεις του στην Ευρώπη. Τελείωσα τον μήνα με ένα κείμενο στο οποίο παρουσίαζα για το πως δένεται ο μύθος με την πραγματικότητα στους τόπους μας.

Τον Αύγουστο του 2009 ξεκίνησα με το ευχάριστο γεγονός πως ξεκίνησα πάλι να δημοσιεύω κείμενα στην Lifo κάτι το οποίο το σταμάτησα μετά μιάς και είχα αποκτήσει το δικό αναγνωστικό κοινό. Εκείνον τον μήνα γιόρταζα και για τον ένα χρόνο που έχω απολυθεί από τον στρατό. Μέσα από το blog μου εξέφρασα την υποστήριξή μου για το blog του troktiko στη διαμάχη που είχε και έχει με τον Τριανταφυλλόπουλο. Έκανα και γω το διάλειμμά μου μιάς και έφυγα διακοπές στην Χίο και επέστρεψα για να παρουσιάσω τι έμαθα όλες αυτές τις μέρες που έλειπα και για το πως πέρασα στην Σμύρνη. Σατύρισα την παραγωγικότητα της Ελλάδος λες και είχα διαισθανθεί τις μέρες που θα περνούσαμε, περνάμε και θα περνάμε όλοι τώρα. Μιάς και το καλοκαίρι έφευγε ξεκίνησαν οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα. Κατήγγειλα για την κατάσταση του Υδραγωγείου στη Χίο παρουσιάζοντας φωτογραφίες από την περιοχή αυτή πριν και μετά την κατασκευή του φράγματος. Πόλλοι Χιώτες έχουν εξοργιστεί γι' αυτό. Τέλος έδωσα συγχαρητήρια στα Χιωτάκια τα οποία πανελλαδικά βγήκαν πρώτα σε ποσοστό επιτυχίας στις Πανελλήνιες εξετάσεις.

Τον Σεπτέμβρη του 2009 ξεκίνησα καλωσορίζοντας τα πρωτοβρόχια. Επίσης παρουσίαζα την ανησυχία μου για την κατάσταση τόσο στη πολιτική όσο και στην οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Δημοσίευσα την φωτογραφία της αδελφής μου με το πυροσβεστικό αεροπλάνο το οποίο χάλασε στην κατάσβεση των πυρκαγιών του καλοκαιριού στην Ελλάδα και βρισκόταν στο λιμάνι της Ραφήνας. Έδειξα την οργή μου για την άσχημη εικόνα του Ολυμπιακού σε φιλικό με τον Εργοτέλη στην Κρήτη. Όμως το μυαλό μας ήταν στο Eurobasket όπου η Εθνική μας ομάδα κατέλαβε την τρίτη θέση. Αυτόν τον μήνα έγραπσα ένα κείμενο αφιερωμένο στις περίεργες και ανεξήγητες στιγμές που έζησα με τους φίλους μου στον Αναμεταδώτη της Χίου. Με την έλευση του χειμώνα αλλάζει και το πρόγραμμά μου κάτι το οποίο το αναλύω σε μία μου ανάρτηση. Όμως μου έκανε εντύπωση η ομαλή αλλαγή του καιρού οπότε αναρωτήθηκα αν επέστρεψαν οι τέσσερις εποχές; Ο Σεπτέμβρης έχει και τις νύχτες πρεμιέρας οι οποίες δε γινόταν να μη περάσουν ασχολίαστες από το ιστολόγιό μου μιάς και είχαμε την πρεμιέρα της νέας ταινίας του Αλμοδοβάρ. Τον ίδιο μήνα τα blogs κλείνανε τα 10 χρόνια τους. Φυσικά και τα γιορτάσαμε. Παράλληλα και ο φίλος μου ο Μάριος ξεκίνησε το δικό του ταξίδι στον χώρο των blogs.

Τον Οκτώβριο του 2009 ξεκινάω με την παρουσίαση της ιστοσελίδας ενός Χιώτη φωτογράφου κάτι που με επηρέασε και αποφάσισα να φτιάξω ένα δεύτερο blog μεσο του οποίου παρουσιάζω και γω φωτογραφικές δουλειές μου. Ξεκινάω με το υπέροχο χωριό Βέσσα. Οι δουλειές αυτές παρουσιαζόντουσαν και στα δύο ιστολόγια. Στο συγκεκριμένο μαζί με κείμενο ενώ στο καινούργιο παρουσίαζα μόνο τη φωτογραφική δουλειά. Όμως τον μήνα αυτό είχαμε βουλευτικές εκλογές. Φυσικά οι περισσότερες αναρτήσεις μου ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα. Ένα βράδυ Σαββάτου σκέφτηκα για το πόσο πολύ μεγάλωσα και αυτό με ώθησε να γράψω ένα κείμενο πάνω στις σκέψεις μου και στα σχέδια που έχω στο μυαλό μου... Τον συγκεκριμένο μήνα στον χώρο των blogs μπήκε μία φίλη μου για να παρουσιάζει φωτογραφικές της δουλειές. Όμως η κριτική μου δεν έλειψε μιάς και διάβασα το πετυχημένο Logicomix καθώς και στην απόπειρα της σοκολάτας ΙΟΝ με γεύση μαστίχας αλλά και στην ταινία Ψυχή Βαθιά που είδα στην Θεσσαλονίκη αλλά και τον Κυνόδοντα που είδα στην Αθήνα. Ο μήνας αυτός αν και άσχημος είχε και ευχάριστες εκπλήξεις όπως την ανακάλυψη ενός παρατημένου βιβλίου σε ένα παγκάκι στο κέντρο. Σε μία ανάρτησή μου αναφέρθηκα σε απορίες που έχω για την εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου η οποία προκάλεσε κάποιες αντιδράσεις. Τέλος τον μήνα τον έκλεισα παρουσιάζοντας την είσοδό μου στο facebook.

Τον Νοέμβριο του 2009 ξεκίνησα το μήνα αναλύοντας την ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα, Λευκή Κορδέλα. Μία ταινία που αν και ενδιαφέρουσα και καλοδουλεμένη δε με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Ο χειμώνας αρχίζει να γίνεται αισθητός στην καθημερινότητά μας οπότε τον καλωσορίζω σε μία μου ανάρτηση. Δημοσίευσα το τελείωμα των εργασιών στα Προπύλαια της Ακρόπολης. Οι σκαλωσιές αρχίζουν να φεύγουν από το μνημείο σιγά σιγά. Εκείνες τις μέρες ανακάλυψα ένα υπέροχο κουτούκι στην καρδιά της Αθήνας, οπότε και το τίμησα στο ιστολόγιό μου. Τον μήνα αυτό είχαμε επέτειο 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους στο Βερολίνο και αφιέρωσα πολλές αναρτήσεις σ' αυτό το σπουδαίο γεγονός... Μέσα από τα κείμενά μου έδειξα πόσο φορτισμένος από συγκίνηση ήμουν εκείνες τις μέρες. Η Χίος γιόρταζε 97 χρόνια από την απελευθέρωσή της ενώ βρέθηκε η αχίλλειος πτέρνα του καρκίνου. Τα τίμησα και αυτά μέσα στο ιστολόγιό μου. Η κριτική μου απέναντι σε ταινίες και στην πορεία του Ολυμπιακού συνεχίστηκαν όπως πάντα. Με την πορεία της 17 Νοέμβρη βρήκα την ευκαιρία και έγραψα για τις εμπειρίες μου σ' αυτές τις πορείες και την άποψη μου για την στάση των κομμάτων απέναντι σ΄αυτό το γεγονός. Εκείνες τις μέρες χάρηκα για την πρόκριση της εθνικής Ελλάδος στο Μουντιάλ, για την συνάντηση με τις φίλες μου Ελεάννα και Βίκη μετά από χρόνια, την απόλαυσή μου σε μία απογευματινή απόδραση σε όμορφα σημεία της πόλης της Αθήνας και συγκινήθηκα με την ιστορία ενός σκύλου. Η οικονομική κρίση χτυπάει το Ντουμπάι. Αυτό με κάνει να ασχοληθώ μαζί του μιάς και με ανησυχεί ότι σύντομα θα ρθεί η σειρά μας... Η Αθήνα ετοιμάζεται για την επέτειο για τον ένα χρόνο από το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Τον Δεκέμβριο του 2009 ξεκινάω με τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας για τον ένα χρόνο από το θάνατο του παιδιού. Ευτυχώς η βροχή μας γλίτωσε από τα χειρότερα. Απόλαυσα την εκπομπή του Θεοδωράκη για το θέμα αυτό και το σχολίασα στο ιστολόγιό μου. Τον ίδιο μήνα που η Αθήνα αρχίζει να πνίγεται από σκουπίδια ανακαλύπτω ένα συγκρότημα που έτυχε να γίνει ένα από τα αγαπημένα μου. Τους Maraveyas Ilegal. Ένα γεγονός με ψαράδες Τούρκους και Έλληνες μου έδωσε μία ελπίδα στο ότι υπάρχει ανθρωπιά στις μέρες μας. Ο φίλος μου Γιάννης από το στρατό έχει γεννέθλια και του αφιέρωσα μία ανάρτηση. Η φίλη μου η Γιωργία μπαίνει και κείνη στον χώρο των blogs και αφιέρωσα μία ανάρτηση στην προσπάθειά της. Συγχέρω κάποιους νέους που προσπαθούν να ανακαινίσουν το σπίτι του Παλαμά ενώ στο παλιό μου σπίτι από πάνω γίνεται μία άγρια δολοφονία. Ο γνωστός Χιώτης συγγραφέας Γιάννης Μακρυδάκης δημιουργεί το δικό του blog το οποίο το τιμάει. Πριν φύγει ο χρόνος έκανα το ταξίδι στην πόλη των ονείρων μου, το Παρίσι. Στην επιστροφή έγραψα τις πρώτες μου εντυπώσεις.

Τον Ιανουάριο του 2010 ξεκινάει μία νέα περίοδος για την ζωή μου. Στην αρχή δεν ήξερα που θα με βγάλει όμως αυτή την αβεβαιότητα την απολαμβάνω και την περνάω μέσα από τα κείμενά μου. Το διπρόσωπο 2009 έφυγε και η ζωή ανοίγεται μπροστά μου. Απόλαυσα τον διαγωνισμού της εφημερίδας το Έθνος όπου στα 100 πιο αγαπημένα ροκ συγκροτήματα οι Pink Floyd ήρθαν τρίτοι. Δυστυχώς όμως φεύγει από την ζωή ο δάσκαλος Γιάννης Μόραλλης. Έτσι του αφιερώνω μία ανάρτηση στο έργο το. Ο Ολυμπιακός αρχίζει να μας απογοητεύει και να παίρνει τον κατήφορο. Παράλληλα ανακαλύπτω ένα Χιώτικο ιστολόγιο το οποίο είναι καταπληκτικό και το παρουσίασα στο blog Μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Τον ίδιο μήνα έγραψα ένα κείμενο για τους άθλιους της Αθήνας κάτι το οποίο διαβάστηκε και αγαπήθηκε από πολύ κόσμο. Βάζω τους αναγνώστες μου να βρουν τις διαφορές μεταξύ του Σαρκοζί και του Σταν Λόρελ Η κριτική σου σε ταινίες συνεχίζεται μιάς και βλέπω τον συγκεκριμένο μήνα την ελληνική ταινία Στρέλλα. Τον ίδιο μήνα το ιστολόγιό μου κλείνει ένα χρόνο και το γιορτάζουμε. Οι εκρήξεις στην Αθήνα αρχίζουν να επαναλαμβάνονται με μεγάλη συχνότητα μ' αποτέλεσμα να τις συνηθίζουμε στην καθημερινότητά μας. Από μία πρόταση του Μακρυδάκη γράφω ένα κείμενο για τα κεφτεδάκια της γιαγιάς μου. Οι Maraveyas Ilegal συνεχίζουν να με εντυπωσιάζουν. Σε μία συναυλία τους στον Σταυρό του Νότου τραγούδισε μαζί τους και η Μόνικα. Μεγάλη επιτυχία είχαν και τα δύο κείμενά μου για μία ιστορία μέσα σε ένα λεωφορείο. Για μέρες με ρωτούσαν φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι αναγνώστες για το ζευγάρι που αναφέρω. Παράλληλα κατηγορώ την συμπεριφορά των Ράδιο Αρβύλα για τον πάτερ Χριστόφορο. Ο πληθυσμός της Τουρκίας φτάνει στα 72,5 εκατομύρια και μας προβληματίζει. To troktiko ξεφτυλίζει τον Μουρατίδη κάτι το οποίο το απολαμβάνουμε όλοι μας βλέποντας τα video που δημοσίευσε. Ο μήνας κλείνει με την απολαυστική ταινία του Φελίνι οι νύχτες τις Καμπίρια με υπέροχο φινάλε. Μια ταινία ύμνος του Ευρωπαϊκού σινεμά.

Τον Φεβρουάριο του 2010 ξεκινάω παρουσιάζοντας τις φωτογραφικές μου δουλειές από το Παρίσι. Το κείμενο μου από μία παιδική μου ανάμνηση συγκίνησε και αγαπήθηκε από αρκετούς. Οι Maraveyas Ilegal συνεχίζουν να επηρεάζουν τα αυτιά μου. Η επίσκεψή μου στο νησί είχε μία ευχάριστη έκπληξη με τον παππού μου να μου περιγράφει διάφορες στιγμές της ζωής τους. Με συγκίνησαν τόσο πολύ που προσπάθησα να τις παρουσιάσω μέσα από το blog μου.Συνεχίζω την κριτική μου για την αριστουργηματική ταινία "'Ενας άντρας μόνος". Ο Ολυμπιακός αποκλείεται στην φάση των 16 από την Μπορντό. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε η προπαγάνδα των ξένων χωρών προς την Ελλάδα παρουσιάζοντάς την τριτοκοσμική. Η Ελλάδα ξεκινάει την μαύρη περίοδό της που την διανύει μέχρι σήμερα... Κλείνω τον μήνα μου με έναν περίπατο...

Τον Μάρτιο του 2010 φεύγω για 10 μέρες στο Στρασβούργο. Φυσικά και γυρίζω με άλλον αέρα κάτι το οποίο φαίνεται στα κείμενά μου από δω και στο εξής. Ανακαλύπτω τον Γάλλο ηθποιό Duris και τον παρουσιάζω στο ιστολόγιό μου. Αρχίζει να με κουράζει η μιζέρια της Ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή. Ξεκινάει πάλι το κλασσικό ντέρμπυ μεταξύ εμένα και του Μάνου. Είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύω κείμενο άλλου στο ιστολόγιό μου. Πάραλληλα ένας παιδικός μου φίλος είχε έρθει από Αμερική Χίο για λίγες μέρες, αν και με αναζήτησε δυστυχώς δε βρεθήκαμε. Πάνε 1ο χρόνια που έχω να τον δω. Ένα κείμενό μου στο οποίο αναφέρω την αύξηση των τιμών και την δυσκολία στο να τα βγάζουμε πέρα είχε ως αποτέλεσμα να προκαλέσω μεγάλες αντιδράσεις αλλά και να αποκτήσω αρκετούς υποστηρικτές. Ο Ολυμπιακός νίκησε τον Παναθηναϊκό και μέσα στο Ο.Α.Κ.Α. 9 ακριβώς χρόνια από τον θρίαμβο της φάσης του κυπέλλου. Επίσης είχαμε την επέτειο για τα 11 χρόνια από τον πόλεμο στη Σερβία. Παράλληλα με εκνευρίζει η υποκρισία της Greenpeace. Η Ελλάδα αρχίζει να μπαίνει σε μία περίοδο Παθών πριν την Μεγαλοβδομάδα. Λίγες βδομάδες μετά θα μπούμε και στο Δ.Ν.Τ. Αρχίζει η μεγαλοβδομάδα στο νησί μαζί με την έλευση του καλοκαιριού.

Τον Απρίλιο του 2010 το Δ.Ν.Τ. είναι πολύ κοντά στην καθημερινότητά μας. Στο πόλο οι γυναικείες ομάδες του Εθνικού και της Βουλιαγμένης παίρνουν τις ευρωπαϊκούς τίτλους όπως και ο Αθηναϊκός στο μπάσκετ. Ο Κούντερα συνεχίζει να με εντυπωσιάζει με τα έργα του. Συνεχίζω να τον διαβάζω ένα χρόνο ακριβώς με τον ίδιο θαυμασμό και ενθουσιασμό. Ο Χρυσοχοϊδης καταφέρνει να πιάσει τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα. Αρχίζουν οι ρατσιστικές επιθέσεις κατά των λαθρομεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Παράλληλα ανακαλύπτω την εξαιρετική τραγουδίστρια Νατάσσα Μποφίλιου. Ο αγαπημένος μας ροκάς Μάνος Ξυδούς φεύγει από τη ζωή. Όσο για ταινίες λάτρεψα το Oceans. Ξυπνάει το ηφαίστο στην Ισλανδία και κλείνουν όλα τα αεροδρόμια στην Ευρώπη. Οι εκδίκηση των μικρών απέναντι στους ισχυρούς. Τελειώνει το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Ο Παναθηναϊκός βγαίνει πρωταθλητής, ο Ολυμπιακός δεύτερος στην κανονική περίοδο. Έναν χρόνο μετά ξαναγράφω ένα μεγάλο κείμενο για την επέτειο της χούντας. Το κλίμα στην Ελλάδα αρχίζει να μυρίζει μπαρούτι με τις λάθος κινήσεις του ΠΑΜΕ να διώχνουν τον κόσμο μακριά από την αριστερά.

Τον Μάιο του 2010 ξεκίνησα με μία ελπίδα πως θα βρεθεί μία διέξοδος στην όλη κατάσταση της Ελλάδος. Τα πράγματα όμως αρχίζουν να δυσκολεύουν όταν ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου ανακοινώνει τα νέα μέτρα. Έρχεται το τέλος της μεταπολίτευσης. Δύστυχως αυτή η αλλαγή έρχεται με πολύ άγριο τρόπο χάνοντας την ζωή τους 3 άνθρωποι και ένα αγέννητο μωρό. Πλέον ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί. Δεν αντέχει άλλη κοροϊδία και ζητάει άμεση δικαιοσύνη. Όμως ως λαός εύκολα ξεχνάμε και πράγματα μετά από λίγες μέρες ξεχάστηκε τόσο η μεγάλη διαδήλωση όσο και οι νεκροί της μέρας αυτής. Κάτι το οποίο φαίνεται από τις αναρτήσεις μέσα από το ιστολόγιό μου. Η διαδρομή μας συνεχίζεται...