Τόσο στο Στρασβούργο όσο και σε άλλες πόλεις που έχω επισκεφθεί και έχουν ποτάμια (Παρίσι, Λυών, Βουδαπέστη, Άγιος Ανδρέας, Βιέννη), παρατηρώ πως η ζωή στις πόλεις αυτές κινήται παράλληλα με το ποτάμι. Ο κόσμος θέλει να κυκλοφορεί δίπλα στο ποτάμι. Το ίδιο και γω. Μ' άρεσε να παίρνω την φωτογραφική μηχανή και να κινούμε στις όχθες του Ρήνου και να βγάζω συνέχεια φωτογραφίες. Την πρώτη μέρα όταν βγήκα να κυκλοφορήσω μόνος στην πόλη βρέθηκα κοντά στην στάση του τραμ Gallia. Εκεί είχε ένα μεγάλο άνοιγμα γεμάτο κύκνος και πάπιες καθώς και κόσμο που κυκλοφορούσε στις όχθες του ποταμιού, κυρίως νέους που είχαν σχολάσει από τα γύρω σχολεία μίας και απ' ότι παρατήρησα δίπλα είχε κάποια λύκεια. Περπάτησα προς τον ναό του Αγίου Παύλου όμως είδα πως δε με πήγαινε προς το κέντρο. Στάθηκα τότε στο γεφυράκι και κοίταξα γύρω μου. Τότε είδα το καμπαναριό του Καθεδρικού ναού και κινήθηκα προς τα κεί. Νόμιζα πως το ποτάμι διέσχιζε την πόλη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της όμως τελικά βρισκόταν περιμετρικά και κυρίως προς την δυτική πλευρά.
Λίγο όμως πριν φτάσω στον Καθεδρικό Ναό συναντούσα ένα ακόμη παρακλάδι του ποταμού. Απέναντί μου έβλεπα τα ανάκτορα. Δίπλα σ' αυτά υπήρχε ένα άνοιγμα με έναν μεγάλο όμορφο πλάτανο. Από κει αποβιβάζονταν και επιβιβάζονταν οι επισκέπτες της πόλης πάνω στα ποταμόπλοια για να κάνουν την βόλτα τους προς την Petite France. Εκείνο το πρωινό την προσοχή μου τράβηξε ο Ναός και όχι το ποτάμι.
Από το σημείο που άφησα τη προσοχή μου στο ποτάμι και την έστρεψα προς τον ναό ξεκίνησα την επόμενη φορά για να πάω στην Petite France. Την είχα επισκεφθεί ήδη το προηγούμενο βράδυ αλλά αυτή τη φορά ακολούθησα την αντίθετη ροή του ποταμού η οποία με έβγαλε στο προορισμό μου. Διαπίστωσα πως υπάρχουν δύο πεζόδρομοι για να απολαύσεις το ποτάμι. Τους πεζόδρομους που βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με το ποτάμι και τους πεζόδρομους που βρίσκονταν στο ύψος του δρόμου. Συχνά παρατηρούσα κατοίκους οι οποίοι έβγαζαν βόλτα τα κατοικίδια τους (η συντριπτική πλειοψηφία είχε Λαμπραντόρ) στους πεζόδρομους που ήταν χαμηλά στο ποτάμι. Έτσι αποφεύγανε την κίνηση που επικρατούσε στους δρόμους (μιάς και οι άνθρωποι που βιάζονταν οι κυκλοφορούσαν με ποδήλατο ήταν στους πάνω πεζόδρομους) και έτσι τα ζωάκια απολάμβαναν την βόλτα τους ελεύθερα.
Βλέποντας τις φωτογραφίες θα διαπιστώσετε πως άλλες είναι ηλιόλουστες και οι άλλες χιονισμένες. Αυτό το κλίμα επικρατούσε εκεί πάνω. Την μία μέρα είχε ήλιο και την άλλη ξυπνούσες και το χε στρώσει. Η θερμοκρασία και στις δύο περιπτώσεις ήταν πάντα η ίδια. Μου άρεσε όταν χιόνιζε. Όχι επειδή δε το χω συνηθίσει εδώ στην Ελλάδα αλλά επειδή στην πόλη αυτή ταιριάζει απόλυτα το χιονισμένο τοπίο. Αυτό με βοήθησε να βγάλω αρκετές φωτογραφίες που μ' άρεσαν και επέλεξα να σας παρουσιάσω. Εξάλλου και στον Καθεδρικό Ναό ανεβήκαμε μία μέρα που είχε χιονίσει και το τοπίο από ψηλά ήταν λευκό.
Απολαμβάνοντας αυτές τις πόλεις, απογοητεύομαι με την εικόνα της Αθήνας η οποία θα μπορούσε να χε αξιοποιήσει τον ποταμό της αλλά τον έχει τσιμεντώσει και αυτόν. Τελικά δε σεβόμαστε τον τόπο μας και μας ανταποδίδει την κατάντια που τον φέραμε με μπόχα και ασχήμια. Μακάρι μελλοντικά να βάλουμε μυαλό και τουλάχιστον στο ύψος του Βοτανικού και του Ελαιώνα να δημιουργήσουμε πεζόδρομους και χώρο ανάπαυσης δίπλα στο ποτάμι μας. Ας αφήσουμε αυτήν την πόλη να ανασάνει επιτέλους και να μας δώσει πάλι ζωντάνια...
Στο επόμενο φωτογραφικό βίντεο θα σας παρουσιάσω την ομορφιά της υπόλοιπης πόλης του Στρασβούργου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου