Βράδυ Μεγάλης Πέμπτης του 1997... Ίσως να είναι η πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία που ζούμε τόσο μεγάλα και έντονα πανηγύρια στην Ελλάδα αυτή τη συγκεκριμένη μέρα. Είχα μαζευτεί με δύο φίλους μου στο σπίτι ενός γείτονα και παιδικού μου φίλου. Είχαμε ήδη ξεσηκωθεί με τον Ολυμπιακό στον τελικό. Πάνε 13 χρόνια από τότε αλλά θυμάμαι που και οι τρείς μας χοροπηδούσαμε πάνω στις πολυθρόνες ενώ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχαμε ανέβει πάνω στη ταράτσα και πετούσαμε μπομπάκια και να δούμε τα πυροτεχνήματα στο λιμάνι... Είδαμε πως η πόλη καιγόταν και φύγαμε όλοι μαζί για την κεντρική πλατεία της πόλης. Πανικός... Παντού καπνογόνα, αμάξια να περνάνε και να σφυρίζουν, τον Μάνο με τον μπαμπά του να έρχονται κοντά μας και να χαιρόμαστε όλοι μαζί αυτόν τον θρίαμβο. Φύγαμε τότε πολύς κόσμος και κατεβήκαμε στο λιμάνι... Χορεύαμε, ανεβαίναμε πάνω σε βάν, τραγουδούσαμε συνθήματα του Ολυμπιακού πήγαμε μέχρι τον όμιλο, από κει στρίψαμε προς του Χανδρή και ξαναγυρίσαμε προς την πόλη...
Τα πανηγύρια καλά κρατούσαν όμως η ώρα είχε περάσει και τότε ήμουν 13 χρονών. Έπρεπε να γυρίσω σπίτι. Η μητέρα μου ήδη ανησυχούσε. Στην επιστροφή μέσα στην κεντρική αγορά της Χίου μας την πέσανε κάποιοι αεκτζηδες που ήταν κρυμμένοι σε ένα αμάξι. 13 χρονών παιδιά και οι τρείς μας μας την πέσανε κάποιοι μαντράχαλοι. Μας πήρανε τα κασκόλ τα καπέλα και τις μπλούζες. Όταν μαζεύτηκαν άλλοι ολυμπιακοί στο σημείο να βοηθήσουν οι τύποι είχαν ξεφύγει.
Στεναχωρεμένοι γυρίσαμε σπίτι και τα ακούσαμε και από τους δικούς μας. Ευτυχώς όμως οι τραμπούκοι είχαν συλληφθεί μιάς και είχαν κάνει τις ίδιες μαγκιές και σε άλλους πιτσιρικάδες. Τα κασκόλ και το καπέλο που μου κλέψανε τα ξαναπήρα πίσω και τα κρέμασα στο τοίχο σαν ενθύμιο αυτής της μέρας.
Μετά από 13 χρόνια στο παιδικό μου δωμάτιο στο πατρικό μου σπίτι στη Χίο είναι ακόμα κρεμασμένα τα αναμνηστικά αυτά...
Η πρόκριση του Ολυμπιακού χθες με έφερε στις όμορφες στιγμές εκείνης της Μ.Πέμπτης. Όλοι έχουμε ανάγκη να ξεσκάσουμε λίγο αυτές τις δύσκολες μέρες.
Δυστυχώς όμως όλοι μας καθώς και εγώ ξεχνάμε τα όσα συνέβησαν την Τετάρτη. Κρίμα ο θάνατος των ανθρώπων που ξεχάστηκε αμέσως καθώς και τα νέα μέτρα τα οποία πλέον δεν συζητιούνται πουθενά πια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου