Μεγάλες μορφές του παρελθόντος

Μετά από τόσα χρόνια γύρισες κοντά μας και πάλι σε απορρίψαμε, Κύριε...

Παρα τρία...

Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω...

Προτάσεις για την παρέλαση

Σε παλιότερες αναρτήσεις μου (http://chatzelenisgeorge.blogspot.com/2009/03/blog-post_25.html) είχα αναφέρει την άποψη μου για την 25η Μαρτίου και το θέμα των παρελάσεων (αξίζει να ρίξετε μία ματιά στην ανάρτησή μου αυτή). Οι απόψεις μου ενόχλησαν και ενοχλούν ακόμα.
Καλώς η κακώς αυτά τα πιστεύω έχω. Τιμάμε τις ηρωικές προσπάθειες για την δημιουργεία ενός κράτους ελεύθερου από τα δεσμά μιάς αυτοκρατορίας που πλέον έπεφτε αλλά γιορτάζουμε την βοήθεια και την απόφαση των μεγάλων τότε δυνάμεων για την ίδρυση αυτού του κράτους που υπάρχει ακόμα μέχρι τις μέρες μας.
Οι παρελάσεις για μένα τόσο οι μαθητικές όσο και οι στρατιωτικές είναι το απομεινάρι των φασιστικών και λοιπών ολοκληρωτικών καθεστώτων. Όσο βαρετές κι αν είναι δε πρόκειται ποτέ να σταματήσουν διότι είναι μία προσπάθεια του κράτους και κάθε κράτους που προσπαθεί να διατηρήσει μία εθνική ενότητα.
Από την στιγμή που δε μπορούμε και δε θέλουμε να σταματήσουμε τις παρελάσεις, έχουμε τη δυνατότητα να τις τροποποιήσουμε.
Πρώτα απ' όλα, κάθε όχημα, κάθε πύραυλος και κάθετι στρατιωτικό που θα περνάει με περηφάνια να αναφέρει πάνω του τα εξής:
α) την τιμή που το αγοράσαμε
β) την τιμή που το αγοράζουν άλλες χώρες
γ) την μίζα που δώθηκε για να αγοραστεί
δ) την υπογραφή αυτού που αποφάσισε να αγοραστεί
ε) την χρησιμότητά του σε περιόδους ειρήνης
Έτσι ο κόσμος θα χειροκροτάει γνωρίζοντας το τι περνάει από μπροστά του ευχαριστώντας τόσο την πολύτιμη ύπαρξη του στρατού καθώς και τον ευεγέρτη που μας προστατεύει από τους άπειρους εχθρους του έθνους μας.
Στη συνέχεια πρέπει να δείξουμε την στάση που πρέπει πλέον να κρατάμε στους πολιτικούς μας. Το κεφάλι από την αντίθετη μεριά της εξέδρας των επισήμων. Είναι η πιο ειρηνική αντίδραση που μπορεί να υπάρξει προς τα πρόσωπα αυτά που μας έχουν φέρει στον πάτο της Ευρώπης.
Έτσι οι παρελάσεις θα αποκτήσουν ένα νέο νόημα πιο ενδιαφέρον και πιο ευχάριστο ή δυσάρεστο ανάλογα με το ποιά είναι η οπτική μας γωνία.
Αυτά τα λίγα είχα να πω.
Καλό τριήμερο σε όλους.

Ελίζαμπεθ Τέιλορ (27 Φεβρουαρίου 1932 - 23 Μαρτίου 2011)

"Τα έχω δει όλα. Είμαι μια Μάνα Κουράγιο"

Η νύχτα των ρεκόρ!

Αυτό που έγινε στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης ήταν βγαλμένο από τα όνειρα του πιο αισιόδοξου φίλου του Ολυμπιακού. Σαν να πάτησε ένα κουμπί, η ομάδα του Ντούσαν Ιβκοβιτς απλώς εξαφάνισε τον αντίπαλο από το παρκέ. Στην άμυνα δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο είτε για ντράιβ είτε για μακρινά σουτ ενώ στην επίθεση ακούμπησε την μπάλα χαμηλά και πήρε εύκολους πόντους. Η διαφορά διαρκώς ανέβαινε (9-0, 15-0, 19-0), η Σιένα σκόραρε (λέμε τώρα) με ιδρώτα και αίμα και ο Ολυμπιακός βρήκε την ευκαιρία να στήσει ένα ανεπανάληπτο πάρτι.

Οταν, δε, πάτησε παρκέ και ο ορεξάτος Παπαλουκάς οι ερυθρόλευκοι πάτησαν το γκάζι και εξαφανίστηκαν. Οι πόντοι στο ανοιχτό γήπεδο προκάλεσαν ντελίριο ενθουσιασμού στο κοινό και έκοψαν τα πόδια του αντιπάλου που δεν μπορούσε να ματώσει το διχτάκι (36-6, 47-9 ημίχρονο). Η επιθετική επίδοση των Ιταλών (2/31 σουτ και 9 πόντοι, η χειρότερη στην ιστορία της Ευρωλίγκα) αποτελεί παράσημο για την προσήλωση και το πάθος που έδειξε ο Ολυμπιακός κατά το πρώτο 20λεπτο.Το ερώτημα που τέθηκε στο ημίχρονο ήταν τι κίνητρο θα έβρισκε ο Ολυμπιακός. Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς έδωσε εντολή για συνέχεια στον ίδιο ρυθμό και παρά το γεγονός ότι θέση στην πεντάδα πήρε ακόμα και ο νεαρός Κατσίβελης, οι ερυθρόλευκοι δεν χαλάρωσαν. Και πως να χαλαρώσουν κόντρα σ' έναν αντίπαλο που είχε υποστεί...σοκ. Η διαφορά πλησίασε ακόμα και τους 50 πόντους (55-9) πριν οι παίκτες της Σιένα, ίσως και από λόγους εγωισμού, βρουν κάποιες λύσεις, κυρίως από την περιφέρεια (61-22).

Τα στοιχήματα για τη διαφορά έδιναν και έπαιρναν, ειδικά όταν αυτή ξεπέρασε τους 50 πόντους (77-25). Αλλο ενδιαφέρον στο ματς δεν υπήρχε καθώς ακόμη και ο προπονητής της Σιένα Σιμόνε Πιανιτζιάνι παρέδωσε πνεύμα. Εν τέλει, το κοντέρ σταμάτησε στο 89-41.

Οι 41 πόντοι που δέχθηκαν οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς «έσπασαν» τους 49 που είχαν δεχθεί τρεις φορές έως τώρα. Με τον Παναθηναϊκό τη σεζόν 1996-97, με τη Ρεάλ Μαδρίτης τη σεζόν 1995-96 και με την Τόφας Μπούρσα τη σεζόν 1979-80.

Όσο για τη διοργάνωση; Το ρεκόρ ανήκει στην Κρκα, που είχε χάσει με 89-35 από την ΤΣΣΚΑ στις 19/11/2003. στη Μόσχα. Η Σιένα από την πλευρά της είχε δεχθεί μόλις 40 πόντους στην εκτός έδρας νίκη της (σεζόν 2009-10) επί της Τσιμπόνα στο Ζάγκρεμπ με 40-85.

Δεν είναι όμως αυτό το μοναδικό ρεκόρ. Οι 9 που δέχθηκαν οι Πειραιώτες στο πρώτο ημίχρονο είναι επίσης ρεκόρ στην Ευρωλίγκα, αφού το προηγούμενο άνηκε στην Μπένετον Τρεβίζο που στις 26 Νοεμβρίου 2003 είχε δεχθεί μόλις 14 από τη Βιλερμπάν στο Τρεβίζο.

Και τα ρεκόρ συνεχίζονται. Ο Ολυμπιακός πέτυχε τη δεύτερη μεγαλύτερη νίκη του στη διοργάνωση φτάνοντας κοντά στο να σπάσει ένα ρεκόρ που κρατάει 31 χρόνια. Ποιο; Αυτό της καλύτερης επιθετικής βραδιάς στην ιστορία της ομάδας που ήταν επίσης 49 πόντους από τη σεζόν 1979-80 με αντίπαλο την Αλ Γιάλα από την Αίγυπτο.

Οι καλύτερες αμυντικές βραδιές στην ιστορία του Ολυμπιακού…

1. Olympiacos – Panathinaikos (Greece) 69-49 (49) 1996-97 Euroleague
-. Olympiacos – Real M. (Spain) 68-49 (49) 1995-96 Euroleague
-. Olympiacos – Tofas (Turkey) 94-49 (49) 1979-80 Corac Cup
4. Olympiacos – Kinder Bologna (Italy) 55-50 (50) 1998-99 Euroleague
5. Olympiacos – CSKA M. (Russia) 82-51 (51) 1996-97 Euroleague
-. Olympiacos – Guilford Kings (Gr. Britain) 96-51 (51) 1993-94 Euroleague
-. Olympiacos – Guilford Kings (Gr. Britain) 71-51 (51) 1993-94 Euroleague

Οι μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη

1. Olympiacos-Al Yialla (Egypt) 106-57 (49) 1978-79 EUROLEAGUE
2. Olympiacos – Ovarense Aerosoles (Portugal) 100-53 (47) 2000-01 EUROLEAGUE
3. Olympiacos – Guilford Kings (Gr. Britain) 96-51 (45) 1993-94 EUROLEAGUE
4. Olympiacos-Tofas (Turkey) 94-49 (45) 1979-80 CORAC CUP
5. Olympiacos-Gornic (Poland) 98-55 (43) 1988-89 CORAC CUP
6. Οlympiacos – Efes Pilsen (Turkey) 77-42 (35) 1994-95 EUROLEAGUE
7. Olympiacos – Ovarense Aerosoles (Portugal) 101-67 (34) 2000-01 EUROLEAGUE
8. Olympiacos – Hapoel Jerusalem (Israel) 102-69 (33) 2000-01 EUROLEAGUE
9. Olympiacos – Chibona Zagreb (Croatia) 101-69 (32) 1994-95 EUROLEAGUE
10. Olympiacos – Estudiantes (Spain) 110-78 (32) 1996-97 EUROLEAGUE

Χειμώνιασε πάλι;...

Εκεί που χαιρόμασταν πως ήρθε η άνοιξη και πλέον όλοι θα είμαστε πιο άνετα ντυμένοι και χαρούμενοι με την λιακάδα, ήρθε ένα ξαφνικό κρύο να μας κλείσει πάλι όλους μας στα σπίτια και να ξανασκεφτούμε στο να κρύψουμε τα χειμωνιάτικά μας.
Ας αρχίσουμε την κρύα μας κουτσή εβδομάδα προσφέροντάς σας ένα έξυπνο χιουμοριστικό σκίτσο του ΚΥΡ που ήθελα μέρες να δημοσιεύσω...
Καλή βδομάδα.

Ντροπαλό φεγγάρι

Μικρός δεν έχανα κανένα γεγονός που λάμβανε χώρα στον ουρανό είτε ήταν μέρα είτε ήταν νύχτα. Έχουμε έκλειψη ηλίου; Αμέσως μαύριζα γυαλιά με φωτιά για να την δω. Έχουμε έκλειψη σελήνης; Έβαζα ξυπνητήρι για να μη την χάσω. Περνούσε κάποιος κομήτης; Καθόμουν με τις ώρες και τον παρατηρούσα στον ουρανό.
Έτσι και χθες είχαμε το μεγαλύτερο σε μέγεθος φεγγάρι (λες και θα το καταλαβαίναμε παρατηρώντας το). Πήρα λοιπόν το mp3 μου κατέβηκα στον Κεραμικό και από το Μουσείο Μπενάκη άρχισα να ανηφορίζω προς Σύνταγμα. Η βόλτα ήταν όμορφη. Βυθισμένος στις σκέψεις μου και στις μουσικές μου παρακαλούσε να εμφανιστεί μία τρυπούλα ανάμεσα στα σύννεφα και να μπορέσω να διακρίνω το φεγγάρι. Μάταια. Σε όλο το πεζόδρομο του Κεραμικού ψιχάλιζε. Μόλις έφτασα στην Ερμού άρχισα να το βλέπω. Αυτή τη φορά όμως μου το κρύβανε τα κτίρια. Ένιωθα άβολα να σταθώ και να προσπαθώ να το διακρίνω πίσω από τις ταράτσες. Τα αρνητικά της μεγάλης πόλης σκέφτηκα.
Συνέχισα την βόλτα μου μέχρι την πλατεία για να πάρω τις κυριακάτικες εφημερίδες μου και από κει να επιστρέψω σπίτι.
Ίσως σε 18 χρόνια αν βρίσκομαι κάπου αλλού θα προσπαθήσω να σε δω και να σε απολαύσω. Ως τότε θα συνεχίσω να απολαμβάνω την παρέα σου και ας είσαι λίγα χιλιάδες χιλιόμετρα πιο μακριά απ' ότι χθες...

Παίζοντας με τη φωτιά

Πολύ πρωινό ξύπνημα για Σάββατο πρωί. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και ένας υπέροχος ζεστός ήλιος γέμισε το δωμάτιό μου. Ετοιμάστηκα να βάλω μουσική μόλις άκουσα ένα υπέροχο τζαζ κομμάτι να έρχεται από ένα μπαλκόνι μάλλον μίας από τις απέναντι πολυκατοικίες. Έκατσα λίγο στο καναπέ του μπαλκονιού. Η ώρα ήταν 8 και 20. Δεν υπήρχε κίνηση στους δρόμους. Δεν υπήρχαν θόρυβοι, ομιλίες και φωνές από τα γύρω σπίτια παρα μόνο η καταπληκτική και άναρχη μελωδία του Dave Bruberk.
Έφτιαξα το καφεδάκι μου και επέστρεψα στο μπαλκόνι. Η μουσική εξακολουθούσε να γεμίζει τη γειτονιά. Μετά από δύο τρία κομμάτια ακούω από τα ηχεία το αναγνωριστικό σήμα του σταθμού.
"Δεύτερο Πρόγραμμα"
Ας συντονιστώ και γω από δώ...
Καλή σας μέρα...

Λίγο πριν μπει η άνοιξη...

Μας είχαν απειλήσει για βροχές, ακόμα και χιόνια. Τελικά η Καθαρά Δευτέρα, τουλάχιστον στο νησί μου ήταν ηλιόλουστη. Αυτό όμως λειτούργησε ως παγίδα. Με βρήκε βαριά κρυωμένο τις υπόλοιπες μέρες.
Ήταν αναμενόμενο μετά από μία τόσο απολαυστική μέρα. Μετά από χρόνια ένιωσα την παιδική χαρά στο να πετάω έναν χαρταετό. Η διαδικασία δεν ήταν εύκολη. Όταν έχεις αφήσει αυτό το άθλημα χρόνια σε αφήνει και αυτό.
Η μεγαλύτερη όμως απόλαυση ήταν η βόλτα στους αγρούς της περιοχής μεταξύ της εκκλησίας Παναγιά Σικελιά και του χωριού Θολοποτάμι το οποίο έγινε γνωστό από την ταινία του Χιώτη σκηνοθέτη Δήμου Αβδελιώδη "Η εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων".
Το μάζεμα λουλουδιών ήταν μία διαδικασία που είχα να ζήσω από μικρός όταν με τρέχανε οι δικοί μου για να μαζέψουμε τουλίπες. Αυτή τη περίοδο όμως είχε μόνο ανεμώνες ενώ από το έδαφος βγαίνανε δειλά δειλά οι φημισμένες κόκκινες τουλίπες του νησιού. Εκείνες τις μέρες όλο το νησί κοκκινίζει. "Είναι το αίμα του Χριστού" μου έλεγε η γιαγιά μου βλέποντας τους κόκκινους αγρούς της Χίου. Η εμφάνιση της τουλίπας εξάλλου έπεφτε κοντά στην Μεγαλοβδομάδα.
Αυτό όμως που μου τράβηξε την προσοχή ήταν οι ανθισμένες αμυγδαλιές. Από το σχολείο μας προετοιμάζανε για τον ερχομό της άνοιξης. Πόσο τυχεροί είναι οι άνθρωποι στους αγρούς που μπορούν να χαίρονται αυτό το θέαμα. Πόσο άτυχος είμαι εγώ που δε το ζω στην Αθήνα.
Μέχρι σήμερα. Γυρνώντας με τα πόδια σπίτι σε ένα στενό του Νέου Κόσμου, ανάμεσα στα σκουπίδια και τα γκράφιτι μουτζούρες βρισκόταν μία άτυχη αμυγδαλιά η οποία προσπαθούσε να δείξει στους σκυφτούς περαστικούς την ομορφιά της άνοιξης που μπαίνει σιγά σιγά στη ζωή μας αλλά δυστυχώς δεν γίνεται αισθητή σε μας που ζούμε στην τσιμεντούπολη.
Σας απολαύσουμε το πράσινο των αγρών της Χίου...

Kind of blue

Όταν ακούω τη λέξη "θρύλος", στο μυαλό μου έρχεται ένας γέρος που έγινε γνωστός για κάτι που έκανε παλιότερα. Εγώ εξακολουθώ να το κάνω. Οπότε μη με λέτε θρύλο, πείτε με απλά Miles...

Μετά Τσέρνομπιλ εποχή...

Το 1986 είναι πλέον μία θολή ανάμνηση. Φυσικά δε θυμάμαι τίποτα γιατί ήμουν 3 χρονών παιδί. Μετά από χρόνια μου περιγράφανε οι δικοί μου την "πυρηνική" Μεγάλη Εβδομάδα εκείνης της χρονιάς.
Αν και άνθρωπος με περιέργια που θέλει να θυμάται και να ζει όλα τα μεγάλα γεγονότα, δεν είμαι σίγουρος αν είμαι τυχερός ή άτυχος που δε θυμάμαι τον πανικό που είχε σπείρει το Τσέρνομπιλ σε όλη την Ευρώπη και κυρίως τα Βαλκάνια.
Μέχρι που ένα πρωί (της Παρασκευής συγκεκριμένα) ξύπνησα και είδα σκηνές Αποκάλυψης στην Ιαπωνία. Ποιός θα φανταζόταν εκείνη τη στιγμή πως θα ζήσουμε ένα νέο Τσέρνομπιλ.
Αρκετές μέρες μετά τα Μ.Μ.Ε. προσπαθούν να μη προκαλέσουν πανικό. Το αν κάνουν καλά κρύβοντάς μας την αλήθεια δεν είναι σε θέση να το γνωρίζω. Όμως είναι γελοίο να βλέπουμε τους αντιδραστήρες να ανατινάζονται ο ένας μετά τον άλλον και όλοι να είναι καθησυχαστικοί.
Οπότε θα περιμένουμε να δούμε πότε θα τελειώσει το θέατρο του παραλόγου...
Το σίγουρο είναι πως το η εποχή του Τσερνομπιλ πέρασε και τώρα αρχίζει η εποχή της Φουκουσίμα...

Επιστροφή στο Άστυ...

... μετά την Καθαρά Εβδομάδα. Σα να μην πέρασε μία μέρα στην Αθήνα.
Εντύπωση μου έκαναν οι άδειοι δρόμοι. Εντύπωση μου έκανε και η καλή συμπεριφορά του ταξιτζή. Μάλλον η ίδια ηλικία τον ανάγκασε να με βλέπει λιγότερο σαν πελάτη.
Φυσικά δε μου έκανε εντύπωση η συμπεριφορά των Αθηναίων.
-Καλημέρα σας (με τον χιώτικο αέρα ακόμα πάνω μου)
- (...)
Δε πειράζει. Καλή καρδιά.
Μέσα σε μια βδομάδα (συγκεκριμένα 9 μέρες από την τελευταία ανάρτησή μου) γίνανε πολλά και ο χρόνος που έχω στη διάθεσή μου είναι αρκετά μικρός. Οπότε θα πω δύο μικρές φρασούλες για να ξεκινήσω τη βδομάδα μου.

Καλό σου ταξίδι φίλε Μανώλη Ρασούλη. Σ' ευχαριστούμε για τα τραγούδια σου.

勇気日本語 (Κουράγιο Ιάπωνες).

Από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες.

Σας προσφέρω μία από τις καλύτερες και εξυπνότερες ελληνικές ταινίες. Μία ταινία που δε δίσταξε να αναφέρει θέματα τα οποία προκαλούν ακόμα και σήμερα.
Η ιστορία εξελίσεται σε ένα χωριό της Αρκαδίας λίγο μετά την μεταπολίτευση. Αν και η χώρα βρίσκεται μετά από αρκετό καιρό σε μία ήρεμη και δημοκρατική κατάσταση, δε μπορεί να ξεφύγει από το φάντασμα του Εμφυλίου και την σκιά της χούντας. Το σχολείο (όπως και σήμερα) δεν έχει βρει ακόμα τον ρόλο του στην κοινωνία. Ο διευθυντής λάτρης της καθαρεύουσας προσπαθεί να επιβάλλει την άποψή του στους μαθητές με τρόπους που πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια. Οι μαθητές είναι νέοι με όνειρα και σχέδια αλλά και με την ανασφάλεια της ανεργίας και της έλλειψης ελευθερίας που υπάρχει ακόμα. Η εκκλησία προσπαθεί να κρύψει το σκοτεινό παρελθόν της κάνοντας τραγικά λάθη στο τώρα. Αρκετοί νέοι για να αποφύγουν την ανεργία γίνονται παπάδες (πολύ έξυπνη η σκηνή που αναφέρεται στο θέμα αυτό).
Έξυπνοι διάλογοι, ώριμο σενάριο χωρίς κενά, υπέροχες ερμηνείες (ίσως η καλύτερη ταινία για τον Τσάκωνα) και όμορφες εικόνες και λήψεις από το χωριό και την γύρω περιοχή.
Η ταινία είναι πέρα για πέρα ειλικρινής και είναι κρίμα που η τηλεόραση δε την προβάλλει πλέον. Γι΄αυτό σας την παρουσιάζω εδώ για όσους ενδιαφέρονται για καλό κινηματογράφο.
Απολαύστε την...

Απορία Νο 4 (εθνικού θέματος)

Παρακολουθώντας χθες το έκτο επεισόδιο της πετυχημένης σειράς του ΣΚΑΪ 1821 διαπίστωσα ένα θέμα ή καλύτερα ένα ζήτημα το οποίο πέρασε σιωπηλά.
Ο Τούρκος ακαδημαϊκός που μίλησε έδειξε την απορία του στο θέμα ότι πως γίνεται μία μάζα ανθρώπων που αποτελείται από Σλάβους, Αλβανούς, Τούρκους και Έλληνες να ξεκινάνε επανάσταση έχοντας ως κίνητρο τους αρχαίους Έλληνες για τους οποίους ως τότε δεν ήξεραν καν την ύπαρξή τους.
Η αλήθεια είναι πως μετά τη Γαλλική Επανάσταση οι Έλληνες διαπίστωσαν πως έχουν μία ένδοξη ιστορία. Κατα τη γνώμη μου το διαπίστωσαν ή τους την επέβαλαν.
Όλοι γνωρίζουμε πως οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής θέλανε ένα κρατίδιο στην ανατολική Μεσόγειο (την έλεγχε τότε όλη η Οθωμανική Αυτοκρατορία) ώστε να μπορούν να ελέγχουν το εμπόριο της περιοχής αυτής. Να ένας λόγος στο να δημιουργηθεί η Ελλάδα.
Οι εξεγέρσεις στον Ελλαδικό χώρο ξεκίνησαν για ευνόητους λόγους που αν τους αναλύσουμε θα χάσουμε το νόημα της ανάρτησης. Η Ελληνική Επανάσταση απέτυχε όμως διότι σαν Έλληνες τρωγόμασταν μεταξύ μας και ο Ιμπραήμ τα κατέστρεφε όλα απ' όπου περνούσε. Πως δημιουργήθηκε λοιπόν η Ελλάδα;
Φυσικά με την ναυμαχία του Ναυαρίνου. Μα δε πολεμήσαμε εμείς εκεί, θα αναρωτηθείτε. Πράγματι, δε πολεμήσαμε εμείς αλλά οι μεγάλες δυνάμεις που ήθελαν ένα κρατίδιο εκεί, το οποίο είχε ήδη πάρει δάνειο από την Αγγλία. Όταν μία μεγάλη χώρα σου δίνει λεφτά, προσπαθεί παράλληλα να σε κρατήσει ζωντανό για να τα πάρει πίσω με το παραπάνω.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις μας φέρανε τον Διαφωτισμό. Οι Μεγάλες Δυνάμεις μας είπανε πως εμείς είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων.
Που θέλω να καταλήξω. Στις μέρες οι μεγάλες δυνάμεις έχουν αλλάξει. Μία από αυτές είναι η Αμερική. Τι κάνει λοιπόν η Αμερική; Δεν ήθελε μία ισχυρή Γιουκοσλαβία στα Βαλκάνια. Τι κατάφερε; Να την διαλύσει. Από κει σχηματίστηκαν νέα κράτη τα οποία όμως είχαν μία εθνική ταυτότητα όπως η Κροατία και το Μαυροβούνιο. Φυσικά παρέμεινε ένα κομμάτι της Γιουκοσλαβίας που μετονομάστηκε σε Σερβία. Ένα άλλο κομμάτι που ονομάστηκε Σλοβενία και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Όμως υπήρχε και μία μικρή έκταση γης στο νότιο τμήμα του κράτους, την οποία επί εποχής Τίτο την τσιγκλούσαν πως είναι ένδοξοι απόγονοι των Μακεδόνων. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Το κρατίδιο αυτό δημιουργήθηκε. Υπάρχει ακόμα και σήμερα χωρίς να έχει λόγο ύπαρξης. Όμως αρκετές χώρες του ενισχύουν τη μαγκιά με το να αποδέχονται πως είναι Μακεδόνες.
Έτσι έχουμε ένα ανούσιο κράτος που μας τραβάει την προσοχή χρόνια τώρα για το όνομα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μήπως τα σημερινά Σκόπια είναι το αντίστοιχο Νεοελληνικό κράτος του 19ου αιώνα; Μήπως η διαμάχη του ονόματος υπάρχει για να καλύψουν άλλες καταστάσεις πολιτικές, κοινωνικές ή οικονομικές;
Η Ιστορία αλλοιώνεται εύκολα μ' αποτέλεσμα τα λάθη να επαναλαμβάνονται...

Ήρθε ο Μάρτης...

Δεν μπορούμε να πούμε την γνωστή φράση Μάρτης γδάρτης διότι ο Φλεβάρης δεν φλέβησε αλλά βιάστηκε να μας γδάρει με το τσουχτερό του κρύο. Παρ' όλα αυτά όμως μας εύχομαι έναν καλό μήνα. Η αλήθεια είναι πως το 2011 θα μας φύγει γρήγορα και αυτό φαίνεται πως οι δύο πρώτοι μήνες του είναι ήδη παρελθόν. Έτσι η δύσκολη αυτή χρονιά που περνάμε θα μας αποχαιρετήσει πριν το πάρουμε είδηση. Ακόμα είναι νωρίς να τα λέμε αυτά. Ας επικεντρωθούμε στο τώρα λοιπόν...