Ανεπαρκείς

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Το κατεστημένο δεν το υποστηρίζουν οι ελίτ, αλλά ο όχλος, αυτοί που «ευεργετήθηκαν» (δουλίτσα-ασφάλεια) από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Δεν παλεύονται οι άνθρωποι. Γεμάτοι μίσος, φθόνο και μνησικακία (και ζηλοφθονία, αλλά γιατί;). Βρήκανε τη δουλίτσα τους, πήραν το αυτοκίνητό τους, πήγαν σε δυο νησιά και τέλος. Ολο αυτό, που είναι υποψία ζωής, γι’ αυτούς είναι το παν! Θεέ μου. Κινούνται με άνεση από τη Χρυσή Αυγή ώς το ΠΑΣΟΚ. Και ώς τον ΣΥΡΙΖΑ. Και ώς το ΚΚΕ. Και ώς την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Πάντα «έτοιμοι» να σε κατασπαράξουν εάν τυχόν φαίνεται ότι μπορεί να χαλάσεις την επίπλωση του ενδιαιτήματός τους. Φτωχούληδες εσωτερικά, κακοί, μίζεροι, ξινοί, ανέραστοι εν πολλοίς και εν ουσία.
Μιλάμε για Δημοκρατία, οι αφελείς, έχοντας να αντιμετωπίσουμε όλον αυτόν τον συρφετό, όλους αυτούς τους φανατικούς της βολής τους. Και να πώς ξεπηδά εύκολα ο φασισμός: Είναι μέσα σε όλους διότι ο άνθρωπος δεν έμαθε να αγαπά τον διπλανό του, έγινε κοινωνικός μέσα από τον κανιβαλισμό και τον τρόμο της άγνοιας. Ποιες εκλογές και κουραφέξαλα «δημοκρατικά», εδώ είναι η Ελλάδα των βολεμένων του λαού, ακόμη και σήμερα. Ψηφοφόροι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ συνασπίζονται λυσσασμένα και με φανατισμό· ευτελίζουν την κοινωνία και τη συνύπαρξη. Ανελέητα άγλωσσοι και αντιπνευματικοί ταπεινώνουν την κάθε μέρα, αδιαφορώντας παγερά για τις συνέπειες αυτού του εξευτελισμού της ζωής. Ασχημοι, κακοπροαίρετοι, Ταλιμπάν του συστήματος που τους εξέθρεψε και τους έδωσε τη δουλίτσα τους. Κακοφορμισμένοι. Μαύροι. Αυτοί οι άνθρωποι καθορίζουν το μέλλον μας, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε.
Είναι παντού στις πόλεις και στα χωριά, έχουν δικαίωμα ψήφου (!), αλαζονική πεποίθηση για τούτη την ψήφο και… πάει μακριά η βαλίτσα. Η βλακεία είναι αήττητη, το εμπεδώσαμε και το βουλώνουμε. Οι κινήσεις όλων αυτών των ανεκδιήγητων είναι σαν να μας φωνάζουν να βγάλουμε τον σκασμό. Τον βγάζουμε υποκλινόμενοι μάλιστα. Υποκλινόμαστε στους ανεπαρκείς και τους ανίκανους. Αμα θέλουμε ας κάνουμε κι αλλιώς: Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη περπατάμε οι ταλαίπωροι. Περισσότερες λέξεις μπορεί να σου πει ένας τοίχος παρά ένας φανατικός, δεξιός είτε αριστερός, ειδικά όταν ασκεί το ιερό (ρε, τι πάθαμε) εκλογικό του δικαίωμα. Ξεχνάμε ότι ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος, χρόνια τώρα, είναι ο βολεμένος λαός και όχι ο αναιδής αστός τόσο. Αλλά δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε…