Θα τον κεράσω μία μπύρα...

Στα στενά της Πλάκας ζει και δημιουργεί ένας Ιρλανδός. Η ιστορία του είναι γνωστή στους κατοίκους της περιοχής και στους υπόλοιπους του Λεκανοπεδίου που τον έχουν ανακαλύψει. Ο κύριος Τομ έχει βρει το πεδίο έκφρασής του στους τοίχους ενός οικοπέδου σε μία στροφή της Πλάκας. Κάθε φορά που περνάω από κει βλέπω και κάτι καινούργιο. 

Οι αναφορές του συσχετίζονται με τις τελευταίες εξελίξεις. Αυτό δείχνει πως είναι ένας άνθρωπος με εξαιρετική μόρφωση και ενδιαφέρον προβληματισμό και καλλιτεχνικές ανησυχίες. Μάλιστα, η ορθή (κατά τα δικά μου δεδομένα) οπτική ματιά που έχει για τον κόσμο, την ιστορία και τις σημερινές εξελίξεις, με κάνει να τον συμπαθώ όλο και πιο πολύ. Δεν είναι λίγες οι φορές που τον έχω συναντήσει να ρεμβάζει έξω από την πόρτα του, και να ανταποδίδει με χαμόγελο τον χαιρετισμό μου. 

Για μία ακόμη φορά με έβγαλε ο δρόμος μου στην καλλιτεχνική του γωνία. Ενώ βιαζόμουν κοντοστάθηκα και παρατήρησα το έργο του. Χωρίς φανφάρες κι έντονα χρώματα κατάφερε να κερδίσει τη προσοχή μου. Απλές γραμμές, άνισα γράμματα και μικρή ποικιλία χρωμάτων συνέθεταν ένα αριστούργημα σύγχρονης λαϊκής τέχνης. 

Ο Τομ έχει αντιληφθεί το κίνδυνο που εγκυμονεί η κρίση της Ουκρανίας. Γνωρίζει πολύ καλά πως τα ναζιστικά μορφώματα τα οποία υπερασπίζεται μία αρρωστημένη Ευρωπαϊκή Ένωση, ξέφυγαν από τον έλεγχο κι επαναλαμβάνουν γεγονότα κι εγκλήματα που έχουμε να τα δούμε από την τελευταία σκοτεινή περίοδο που έζησε η Ευρώπη. Να όμως που η ιστορία κάνεις κύκλους και το εφιαλτικό παρελθόν έχει γίνει μέλλον. Το άσχημο της υπόθεσης είναι πως η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου δεν το αντιλαμβάνεται. 

Η άγνοια και η ημιμάθεια είναι αρκετά επικίνδυνες. Είναι από τις βασικές αιτίες που ένα έθνος επαναλαμβάνει τα λάθη του και τρώει τα παιδιά του. Η ελληνική κοινωνία ζει μέσα στην άγνοια. Η έλλειψη παιδείας είναι εμφανής στο κοινωνικό, επαγγελματικό και οικογενειακό μας περιβάλλον. Η πορεία που έχουμε χαράξει ως λαός μας οδηγεί πίσω κι όχι μπροστά. Στις τηλεοράσεις παίζουν προπαγανδιστικά βίντεο του Τρελαντώνη που τον δείχνουν κοινωνικό κι ευχάριστο με συμπολίτες μας, εικόνες που μου θυμίζουν την σκοτεινή επταετία της χώρας μου. Μάλιστα στο μυαλό μου έρχεται ένα βίντεο με τον Παττακό, ο οποίος φουσκώνει από καμάρι καθώς ένας πολίτης εκδηλώνει φωναχτά την αγάπη του για το κίνημα και τους εκπροσώπους του. Τότε ήταν ο Παττακός κι ο Παπαδόπουλος ενώ σήμερα είναι ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο, τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη, τον Βαρβιτσιώτη, τον Δένδια κι άλλους πολλούς. Κι ενώ τα παραδείγματα για συσχετισμούς είναι πολλά, εμείς συνεχίζουμε την καθημερινότητά μας γονατισμένοι και σκυφτοί. 

Όμως μέσα σ' αυτή τη πόλη με τα σκυμμένα κεφάλια και τη μίζερη διάθεση, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που προσπαθούν να δώσουν λίγο χρώμα στην μουντή μας ζωή. Αγωνίζονται για να αφυπνίσουν την κοινή γνώμη μέσα από εικαστικές παρεμβάσεις κι άλλους τρόπους έκφρασης. Αν σηκώσουμε λίγο το κεφάλι θα τους δούμε γύρω μας. Πρέπει όμως να ξυπνήσουμε και να το αντιληφθούμε.

Ο Τομ είναι ένας από τους ανθρώπους που προσπαθούν να μας αφυπνίσουν με μοναδικό αντάλλαγμα μία μπύρα (το γράφει μία μικρή λεζάντα στα αριστερά του έργου του). Την επόμενη φορά που θα περάσω από κει θα του προσφέρω μία δροσερή.