Κάτω στον γιαλό...

Λίγο πριν την χούντα (με αποφάσεις Καραμανλή) αλλά και κατά τη διάρκεια του επταετούς καθεστώτος, η ανάπτυξη εκφραζόταν με τις απαλλοτροιώσεις και το ανεξέλεγκτο χτίσιμο των γκρίζων κι απαίσιων πολυκατοικιών που έχουν καταστρέψει τις όψεις των πόλεων μας κι έχουν ισοπεδώσει το βιωτικό μας επίπεδο. Υπέροχα νεοκλασικά σπίτια γκρεμίζονταν για να ορθωθούν ορθογώνιοι μουντοί γίγαντες που αλλοίωσαν το χαρακτήρα των πόλεών μας αλλά κι εμάς τους ίδιους. Σε ένα μίζερο τοπίο ζουν μίζεροι άνθρωποι.
Κι ενώ τα παλιά καθεστώτα κατέστρεψαν τις πόλεις μας, εμείς (όσοι δεν έχουν περάσει τα σύνορα) επιμένουμε πως ζούμε στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου με επιχείρημα πως έχουμε υπέροχη φύση και φανταστικές θάλασσες. Μέχρι σήμερα...
Η ελληνική φύση έχει βιαστεί άπειρες φορές είτε με καταστροφικές πυρκαγιές (όπως της Χίου το 2012) είτε με παράνομες χωματερές στις οποίες συνδράμει ο δήμος (όπως στην Αρχαία Ολυμπία) είτε δίνοντας μεγάλες εκτάσεις γης στα χέρια επιχειρηματιών που σκοπό έχουν να κερδίσουν χρήμα εις βάρος των κατοίκων και του περιβάλλοντος των εκάστοτε περιοχών (όπως στις Σκουριές). Έθεσα λίγα μόνο παραδείγματα για να μην σας κουράζω διότι η λίστα είναι μεγάλη. Η φύση δεν είναι μόνο οι εθνικοί δρυμοί, τα θεματικά πάρκα και οι ποταμοί που μαζεύουν τουρισμό. Η φύση είναι κάτι μεγαλύτερο και πιο ιερό απ' αυτό που έχουμε σχηματίσει στο μυαλό μας. Και δυστυχώς αυτή η φύση δεν υπάρχει πια στην Ελλάδα.
Όσο για τις ελληνικές θάλασσες, ως Έλληνες ίσα που προλαβαίνουμε να τις απολαύσουμε φέτος. Από του χρόνου δε ξέρω πόσο πολύ θα αλλάξουν τα πράγματα. Ήδη σε αρκετούς τουριστικούς προορισμούς έχουν καταπατηθεί οι παραλίες τους. Μέρη τα οποία θα έπρεπε να υπήρχε αιγιαλός, συναντάμε τεράστια μπαρ με την μουσική στη διαπασών και τις ομπρέλες με τις ξαπλώστρες να φτάνουν μέχρι εκεί που σκάει το κύμα. Όσον αφορά αυτούς που δε θέλουν τη βαβούρα η επιλογή είναι μία, "τα κουβαδάκια τους και σε άλλη παραλία". Αυτό το "διασκεδαστικό καθεστώς" είναι γνωστό και το αποθεώνουμε κάθε καλοκαίρι, με τα ρεπορτάζ γνωστού καναλιού που δείχνει όμορφα γυναικεία οπίσθια στην Πάρο και στην Μύκονο. Χωρίς να θίξω τους κατοίκους αυτών των νησιών θα προτιμούσω να ασχοληθώ με πιο σοβαρούς προορισμούς.
Ένα παράδειγμα είναι το νησί μου, η Χίος, η οποία έχει υπέροχες παραλίες. Μεγάλωσα σ' αυτές. Τα παιδικά μου πατουσάκια έχουν καεί πολλές φορές στα Μαύρα Βόλια. Πόσα μεσημέρια έπαιξα με την άμμο στον Μάναγρο και στα Λευκάθια, και ως έφηβος και φοιτητής ηρεμούσα στα απόμακρα Τραχείλια. Από την άλλη είχα συνηθίσει και την ύπαρξη της τουριστικής αξιοποίησης του Καρφά, μίας παραλίας κοντά στη πόλη η οποία δόθηκε σε μεγάλες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και σε beach bar. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν πατάω σ' αυτήν την παραλία.
Η εικόνα της συγκεκριμένης παραλίας έχει μετατραπεί στο νέο εφιάλτης μου για το μέλλον των υπόλοιπων παραλιών της Χίου αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδος. Νευριάζω στην ιδέα πως οι παραλίες της Ελλάδος θα γεμίσουν με ξενοδοχεία, με ξαπλώστρες, με δυνατά ηχεία, με βρώμικα νερά κι άλλα πολλά επειδή θέλουμε να βγάλουμε λίγα ακόμα ψίχουλα από τα χαρτζιλίκια των τουριστών που θα προτιμήσουν τη χώρα μου. Ακόμα πιο τραγικό είναι πως όλη αυτή η αυθαιρεσία θα γίνει στο όνομα κάποιας ανάπτυξης.
Πόσο ακόμα θα ξεπουληθεί αυτή η χώρα; Γιατί ένας τόσο όμορφος τόπος να έχει πέσει σε τόσο επικίνδυνα χέρια; Κάποτε μιλούσαμε για τις παραλίες της Σρι Λάνκα που ήταν μαγευτικές και ιδιαίτερες για τους κατοίκους της μέχρι που ήρθε το τσουνάμι το οποίο παρασύροντάς τους στα ανοιχτά της θάλασσας, έδωσε το ελεύθερο σε επιχειρηματίες να χτίσουν μεγάλα ξενοδοχεία σε όλο το μήκος της ακτής. Επιστρέφοντας οι ιθαγενείς μετά τη καταστροφή, βρήκαν ένα τόπο αγνώριστο και διώχθηκαν ξανά. Δεν απέχουμε πολύ από την μοίρα των συγκεκριμένων ιθαγενών.
Κάτι αντίστοιχο έγινε και στην Ισπανία. Η καταπάτηση των όμορφων ακτών της Ιβηρικής χερσονήσου έδιωξε αρκετούς τουρίστες που προτιμούσαν την ομορφιά της φύσης από την άνεση μιας ξαπλώστρας.
Δυστυχώς δεν παραδειγματιζόμαστε απ' όλα τα αυτά τα "ατυχήματα" που έγιναν σε άλλες χώρες και επιμένουμε να οδεύουμε προς τον γκρεμό. Θα ήθελα να παραθέσω κάποια από τα εγκλήματα του νομοσχεδίου και να κατονομάσω τον υπεύθυνο της συγκεκριμένης καταστροφής. Είναι ο υπουργός ανάπτυξης, ο Χατζιδάκης, ο οποίος χαρίζει τους αιγιαλούς μας σε ιδιώτες και μόνο σ' αυτούς. Τα εγκλήματα του Χατζιδάκη είναι τα εξής:

• Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης. 
•  Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις. 
• Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου να «αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας». 
•  Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει ως «μικρές». 
•  Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων. 
•  Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης». 

Η δύο τελευταίες γενιές καταδικάστηκαν να ζουν σε τσιμεντουπόλεις εξαιτίας των αποφάσεων της χούντας που κατέστρεψε τα πάντα για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Ας γίνουμε υπεύθυνοι για να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο να κληρονομήσουμε στην επόμενη γενιά τσιμεντένιες παραλίες. Η ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά δείχνει όλο και περισσότερο το πόσο επικίνδυνη κι επιζήμια έχει γίνει για την πατρίδα μας. 

Ας τους ρίξουμε όσο είναι καιρός. 

Οφείλουμε να σώσουμε τη χώρα μας, την φύση μας, τη ζωή μας, την υγεία μας και τα όνειρά μας.