Έλλειμμα δημοκρατίας και ισχυρή πόλωση

Χθες το διαδίκτυο έγινε για μία ακόμη φορά πεδίο πόλωσης και μάχης, με τη μία μεριά να υποστηρίζει τον αγώνα των φοιτητών και την άλλη, τη νεοφιλελεύθερη, να μιλάει με έναν αρκετά ειρωνικό τόνο κατά των νεαρών που επιδιώκουν να κάνουν καταλήψεις αποφεύγοντας όμως να καταδικάσουν την ωμή βία της αστυνομίας.
Μου φαίνεται αρκετά τραγική η συμπεριφορά των νεοφιλελεύθερων, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια έχουν μάθει να κρίνουν αμέσως την αξιωματική αντιπολίτευση σε κάθε τρομοκρατική ενέργεια, απαιτώντας από τον ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει κάθε μορφή βίας τη στιγμή που οι ίδιοι δε βγάζουν τσιμουδιά  στις άνανδρες επιθέσεις των οργάνων καταστολής ενάντια των συμπολιτών τους. Μάλιστα χθες η επίθεση των ματατζήδων ήταν τόσο εξοργιστική κι αδικαιολόγητη αλλά κανένας τους δε μίλησε για μία ακόμη φορά.
Η συμπεριφορά των νεοφιλελεύθερων μου θυμίζει τις ανεύθυνες στάσεις υποταγμένων πολιτών και μελών της κοινωνίας που είχαν άμεση σχέση με τους Γερμανούς αλλά και τους χουντικούς μετέπειτα. Το κράξιμο αυτών των ανθρώπων απέναντι στους φοιτητές σήμερα μοιάζει απίστευτα με τη στάση που είχε κρατήσει ένα κομμάτι της κοινωνίας μας απέναντι στους φοιτητές του Πολυτεχνείου το 1973, στους αντάρτες κατά τη διάρκεια της Κατοχής και σε αριστερούς πολίτες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και της βρώμικης πολιτικής περιόδου πριν από τη δικτατορία.
Επειδή δεν μου αρέσει να γενικολογώ, μπορώ να σας θέσω μερικά παραδείγματα. Τα γεγονότα της Νομικής και μετέπειτα της κατάληψης του Πολυτεχνείου είναι παρόμοια με τις σημερινές καταλήψεις. Φυσικά στις μέρες μας λείπει η πυγμή κι ο δυναμισμός αλλά σαν πράξη είναι ακριβώς το ίδιο. Είμαι σίγουρος πως οι νεοφιλελεύθεροι που κράζουν σήμερα τις καταλήψεις θα έκραζαν με το ίδιο πάθος τους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Σήμερα όμως δεν έχουν καν τα κότσια να μιλήσουν αρνητικά γι' αυτό το ιστορικό γεγονός το οποίο μετέπειτα το εκμεταλλεύτηκε ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Λίγες μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ο δημοσιογράφος-παπαγαλάκι της χούντας, Νίκος Μαστοράκης, κάλεσε στην εκπομπή του μερικούς από τους φοιτητές που βρίσκονταν μέσα στο κτίριο. Η συνέντευξη μετατράπηκε σε τηλεοπτική ανάκριση ενώ μετά το πέρας της εκπομπής, οι φοιτητές που πήραν μέρος σ' αυτήν ξυλοκοπήθηκαν από το παρακράτος (δείτε το βίντεο εδώ). Η συμπεριφορά του Μαστοράκη μου θυμίζει έντονα αντίστοιχες συμπεριφορές του Πρετεντέρη, με πιο πρόσφατη τη τελευταία του εκπομπή. Ο Μαστοράκης μετά τη χούντα έφυγε για Αμερική. Ο Πρετεντέρης που θα πάει;...
Τη περίοδο της Κατοχής υπήρχαν εφημερίδες φιλικές προς τους Γερμανούς. Αρκετές απ' αυτές παρουσιάζονται ονομαστικά στο τελευταίο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου, Φασισμός Α.Ε. Εγώ θα προσθέσω σαν παράδειγμα την χιώτικη εφημερίδα "Πρόοδος" η οποία όσο το νησί βρισκόταν στην κατοχή των Γερμανών, δημοσίευε διαγγέλματα από το Βερολίνο κι αποκαλούσε Φύρερ τον Αδόλφο Χίτλερ ενώ παράλληλα κατηγορούσε τους κομμουνιστές και τους εαμίτες του νησιού. Φυσικά μετά την φυγή των Γερμανών, η ίδια εφημερίδα γιόρταζε για την έλευση των απελευθερωτών (των Άγγλων) και κατηγορούσε τους Γερμανούς για τις θηριωδίες τους. Μάλιστα για να ξεβρωμίσει το παρελθόν της, ασχολήθηκε αρκετά με τις δίκες των δοσίλογων και των μαυραγοριτών του νησιού. Έτσι και σήμερα αρκετές εφημερίδες όπως η Καθημερινή, κατηγορούν και προσβάλλουν τους μαθητές, τους φοιτητές κι όλους όσους διεκδικούν τα δίκαια αιτήματα τους έχοντας ως πισινή τις φιλανθρωπίες που έχει κάνει κατά καιρούς όπως το "Όλοι μαζί μπορούμε".
Όσο για την μαύρη περίοδο του Εμφυλίου, σε όλους μας είναι γνωστές οι διώξεις που υπέστησαν οι αριστεροί πολίτες και οι οικογένειές τους.
Ωστόσο οι νεοφιλελεύθεροι σήμερα αναγνωρίζουν το σπουδαίο έργο του ΕΑΜ, την προδοσία της Βάρκιζας, τις άδικες διώξεις των αριστερών, τον φοιτητικό αγώνα στην περίοδο της χούντας και φυσικά το Πολυτεχνείο. Αρνούνται όμως να δεχτούν τον αγώνα των σημερινών φοιτητών και της νέας γενιάς. Όχι μόνο τον καταδικάζουν αλλά τον ειρωνεύονται κιόλας.
Είμαι όμως σίγουρος πως οι ίδιοι σε μερικές δεκαετίες θα αναγνωρίζουν σιωπηλά τον αγώνα των λαϊκών στρωμάτων και θα λένε την ίδια φράση που έχουν πει κατά καιρούς γονείς της δικιάς μου γενιάς: "Στη χούντα δε σε πείραζαν αν εσύ δεν ενοχλούσες...".
Σ' αυτούς τους νεοφιλελεύθερους θέλω να απαντήσω με τον ίδιο τρόπο που απαντάω στους δεξιούς (και κρυφοακροδεξιούς) γονείς της δικιάς μου γενιάς: "Του φευγάτου η μάνα ποτέ δεν έκλαψε..."