Ευρωπαϊκοί κοχλασμοί...

Οι γερμανικές πιέσεις για την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας συνοδευόντουσαν πάντα με το "success story" της Πορτογαλίας. Ίδια τακτική είχαν και τα εγχώρια παπαγαλάκια των συστημικών ιδιωτικών σταθμών. "Η Πορτογαλία ξανά στις αγορές", "Η Πορτογαλία έξω από το δικό της μνημόνιο" κτλ. Τα ακούγαμε όλα αυτά και αναρωτιόμασταν τι λάθος κάνουμε εμείς και είμαστε ακόμα βουτηγμένοι μες στα σκατά.
Να όμως που κι αυτός ο μύθος έπεσε. Οι πορτογαλικές εκλογές δεν έφεραν κάποια ιδιαίτερη έκπληξη με το άκουσμα των αποτελεσμάτων τους. Αντιθέτως είδα με δυσαρέσκεια την δεξιά να καταλαμβάνει την πρώτη θέση, αν κι αποδυναμωμένη στο να κάνει κυβέρνηση. Που να ήξερα πως η έκπληξη θα ακολουθούσε στην πορεία, όταν έμαθα έκπληκτος πως ο Πορτογάλος πρόεδρος αγνόησε επιδεικτικά την πλειοψηφία κυβέρνησης που είχε το Σοσιαλιστικό Κόμμα με την Αριστερά, δίνοντας πραξικοπηματικά το χρίσμα στον Πέντρο Πάσους Κοέλιο για να συνεχίσει την φίλια προς την Γερμανία, πολιτική λιτότητας. Όμως η νέα αυτή κυβέρνηση δεν κατάφερε να ευδοκιμήσει μιας και δε μπόρεσε να περάσει τον σκόπελο της ψήφου εμπιστοσύνης. Θα ζήσουμε άραγε ένα ακόμα πορτογαλικό πραξικόπημα τις επόμενες μέρες;...
Όπως διαπιστώνουμε μέσα από τις ευρωπαϊκές πολιτικές εξελίξεις, η Γερμανία δύσκολα θα διατηρήσει την άτυπη ηγεμονία της στην Γηραιά Ήπειρο. Μετά το καλοκαιρινό οικονομικό πραξικόπημα στην Ελλάδα, ακολούθησε το πορτογαλικό πολιτικό πραξικόπημα του φθινοπώρου. Κι αν το πρώτο τελικά πέτυχε, το δεύτερο χτύπησε στους δημοκρατικούς προμαχώνες της Πορτογαλίας. Ακολουθούν οι ισπανικές και οι ιρλανδικές εκλογές.
Πόσα μέτωπα ακόμα θα ανοίξει η Γερμανία στην Ευρώπη;
Με πόσες ακόμα δημοκρατίες θα κοντραριστεί;
Κι αν η Ελλάδα της φάνηκε παιχνιδάκι πως θα τα καταφέρει όταν βρεθεί αντιμέτωπη με αρκετούς λαούς;
Η Ευρώπη αλλάζει αλλά η αλλαγή αυτή θα επέλθει μέσα από την καταστροφή της. Το σημερινό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλέον σαθρό. Κατάφερε η Γερμανία μέσα από τις νεοφιλελεύθερες τάσεις της να καταστρέψει τα θεμέλιά του. Η Ευρώπη των λαών και των ανοιχτών συνόρων δεν υπάρχει πια. Ότι έχει απομείνει έχει αρχίσει να τρίζει επικίνδυνα κάτω από τα πόδια μας καθώς η έλευση των προσφύγων προσθέτει ένα επιπλέον βάρος στο ετοιμόρροπο οικοδόμημα. Και πριν πανηγυρίσουν οι ακροδεξιοί για την διατύπωσή μου αυτή, θέλω να επισημάνω πως δεν είναι οι πρόσφυγες η αιτία της επερχόμενης κατάρρευσης. Οι πρόσφυγες απλά απέδειξαν με την παρουσία τους, την ανθρωπιστική γύμνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το ευρωπαϊκό μοντέλο παρέκκλινε της πορείας του κι οδεύει πλέον προς την καταστροφή. Οι λαοί της Μεσογείου αντιδρούν απέναντι στην ασφυκτική λιτότητα την στιγμή που στην Κεντρική Ευρώπη η ακροδεξιά καλπάζει επικίνδυνα και υψώνει τείχη. Ήρθε ο καιρός είναι να φύγουμε απ' αυτό το τραίνο...
Οι εξελίξεις γύρω μας είναι ξεκάθαρες. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μαρξιστής για να μπορέσει να μαντέψει το άμεσο μέλλον. Την ώρα που εμείς παραμένουμε γονατιστοί, οι Καταλανοί πορεύονται προς την ανεξαρτησία τους χωρίς να πτοούνται από τις απαγορεύσεις της Μαδρίτης και από τις απειλές των Βρυξελλών, . Οι Πορτογάλοι προσπαθούν με κάθε δημοκρατικό τρόπο να διώξουν τους πολιτικούς-μαριονέτες του Βερολίνου. Η Ιρλανδία θα γίνει σύντομα ο νέος μπελάς του Σόιμπλε. Η Βρετανία οδηγείται στο δημοψήφισμα παραμονής της ή εξόδους της από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όλοι αυτοί οι κοχλασμοί προμηνύουν ένα γεγονός.
Την έκρηξη...