"Σας αφήνω με ένα βαρύ αναστεναγμό..."

Με την παραπάνω φράση έκλεισε την εκπομπή της Δευτέρας μία από τις πιο αγαπητές φωνές του ραδιοφώνου. Δεν μου πέρασε καν από το μυαλό πως θα ήταν και η τελευταία φράση που θα άκουγα από το πιο συμπαθητικό ραδιοφωνικό προσώπο των τελευταίων χρόνων. Μία ευχάριστη πρωινή συντροφιά...
Δεν ψιλιάστηκα κάτι με την απουσία τους τις επόμενες μέρες από τον σταθμό. Υπέθεσα πως βρισκόταν σε άδεια. Τα δυσάρεστα νέα τα έμαθα την Παρασκευή. "Ο Γιώργος υπέστη εγκεφαλικό κι όλοι περιμένουμε ένα θαύμα". Ένα θαύμα που δυστυχώς δεν ήρθε, μ' αποτέλεσμα να χάσουμε σήμερα το πρωί έναν υπέροχο άνθρωπο σε ηλικία μόλις 48 ετών.
Δεν γνώρισα προσωπικά τον Γιώργο Ανανδρανιστάκη. Όμως μέσα από τη φωνή του που άκουγα κάθε πρωί, ανακάλυψα έναν άνθρωπο καλοσυνάτο, έξυπνο, με υπέροχο χιούμορ κι αυτοσαρκασμό. Η φωνή του, που άλλοτε μπερδευόταν με το αχαλίνωτο γέλιο του, ανέβαζε τη διάθεσή μου στα ύψη. Οι σχολιασμοί του εύστοχοι και καλοπροαίρετοι. Γνώστης των καταστάσεων κι άνθρωπος που δε μπορούσε εύκολα να κρύψει την εσωτερική του διάθεση στα διάφορα θέματα που μας απασχολούσαν. Ακόμα θυμάμαι το πως έπεσε ψυχολογικά με τους χειρισμούς της κυβέρνησης μετά το δημοψήφισμα. Έβλεπε τι ερχόταν και δεν το έκρυβε. Κι αυτή η ειλικρίνεια είναι που τον εξύψωνε από άλλους ραδιοφωνικούς παραγωγούς.
Κι ας μην τον ξέρω προσωπικά, νιώθω μεγάλη οδύνη για τον άδικο και ξαφνικό χαμό του. Είναι ένα πρόσωπο που πραγματικά θα λείψει από την καθημερινότητά μου. Δεν έχω κάτι παραπάνω να πω.

Καλό σου ταξίδι Γιώργο...