του Απόστολου Λυκεσά
Στη διάρκεια της προχθεσινής διαμαρτυρίας για τον φράχτη του Έβρου καταγράφηκε η αντίδραση ενός ντόπιου την ώρα που έπεφταν δακρυγόνα από τους αστυνομικούς κατά των διαδηλωτών. «Να φύγουν, να μας αφήσουν στην ησυχία μας» είπε και εννοούσε σαφώς τους διαδηλωτές. Ξοπίσω από τον πρώτο λογισμό υποκρύπτονταν φυσικά η έγνοια μην τυχόν ανοίξει ή πέσει ο φράχτης και αρχίσουν να περνάνε πρόσφυγες οπότε η περιώνυμη «ησυχία» θα βρεθεί σε μεγαλύτερο «κίνδυνο».
Η ησυχία είναι περίεργη κατάσταση. Την ησυχία του να κάνει τη δουλειά του επιζητεί ο ακροδεξιός Ούγγρος πρωθυπουργός μαζί με τους συστοιχιζόμενους Σλοβένους, Κροάτες, Αυστριακούς και τους Γερμανούς φυσικά με τους δικούς τους ακροδεξιούς να παρελαύνουν τακτικά ενώ και η καγκελάριος τους έβγαλε μια σέλφι με έναν πρόσφυγα και κατέδειξε την μνημειακή αξία της ησυχίας που προσφέρει η γερμανική δημοκρατία σε όσους κάθονται ήσυχοι. Αλλά και οι Κροάτες και οι Σλοβένοι και οι Σέρβοι, βέβαια, αυτή την αξία την γνωρίζουν πολύ καλά, διότι οι χώρες τους προήλθαν μέσα από τον εμφύλιο πόλεμο στην πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία. Ήσυχα και ωραία τον έκαναν τον πόλεμο, θάλασσα τριγύρω δε είχαν να πνίγονται οι οικείοι τους πρόσφυγές, τους οποίους αντάλλαξαν και κάθονται τώρα κι αυτοί στην ωραία τους σέρβικη, κροατική ή σλοβένικη «ησυχία».
Η «ησυχία» δημιουργείται αλλά και καταστρέφεται για να δημιουργηθεί μια άλλη, καλύτερη πάντα, όπως διακηρύσσουν αυτοί που καταστρέφουν την προηγούμενη. Οι κεντροευρωπαίοι βέβαια δεν μπορούν να φανταστούν ότι οι Σύριοι πρόσφυγες θέλανε κι αυτοί την ησυχία τους, οπότε ενίστανται διότι η αναζήτηση της ησυχίας από τους Σύριους δημιουργεί ανησυχία στις Βρυξέλλες. Το γεγονός ότι και η Ευρώπη έβαλε το χεράκι της για να διαταραχθεί η ησυχία στη Συρία δεν απασχολεί κανέναν από τους σημερινούς υπερασπιστές της «ησυχίας» που ποτίζεται με βαρβαρότητα αδιαφορίας.
Έτσι και ο συντοπίτης μας από τον Έβρο έχει την «ησυχία» του και αυτό που τον ανησυχεί είναι μην βρεθεί στις «σκοτούρες» των Μυτιληνιών οι οποίοι δεν βαρυγκωμούν αλλά αγωνιούν για την τύχη τόσων ανθρώπων που θαλασσοπνίγονται με τα παιδιά τους και κλαίνε στα θαλασσινά κοιμητήρια για άγνωστους σε αυτούς ανθρώπους. Η «ανησυχία» των Μυτιληνιών εξασφαλίζει μακροημέρευση της «ησυχίας» στον Έβρο.
Από παλιά η ησυχία γνώριζε διαταραχές από το εξωτερικό. Η επίκληση των εισαγόμενων ανησυχιών ήταν πάντα λυτρωτική για όσους ήθελαν να κάνουν «ήσυχα κι ωραία» τις δουλειές τους στο εσωτερικό. Τον μπαμπούλα των προσφύγων που θα έφερνε με το ζόρι ο ΣΥΡΙΖΑ σάμπως δεν επικαλούνταν στο εσωτερικό για να κάνουν τις μνημονιακές τους υποχρεώσεις οι δικοί μας δεξιοί, υπερασπιστές, πάντα, της «ησυχίας και της τάξης»; Με το κήρυγμα του βουλευτή Θεόδωρου Φορτσάκη δεν μεγάλωσε και ο κάτοικος του Έβρου; «Εισβολείς» τους χαρακτήρισε πριν λίγο καιρό τους πρόσφυγες που «θα καταστρέψουν τη χώρα» ο πρώην πρύτανης. Άρα όσοι δεν θέλουνε τον φράχτη είναι εχθροί που θέλουν να αφήσουν τα σύνορα αφύλαχτα να περάσουν «των εχθρών τα φουσάτα». Κι εξάλλου, δεν τα είπε καθαρά και ο παρουσιαστής της τηλεόρασης Δημήτρης Οικονόμου, για τις «ψεύτικες ευαισθησίες» αυτών που κλαίνε για τα πνιγμένα παιδιά και τα κάνουνε και πρωτοσέλιδα; Το μήνυμα είναι σαφές: οι αληθινά «ευαίσθητοι» δεν επιτρέπουν να εισέρχονται πνιγμένα παιδιά ούτε στα όνειρα όσων κατοικούν στη χώρα των Μακάρων.
Και το χειρότερο, το τρομώδες: αυτοί οι πρόσφυγες μας θυμίζουν πως η ησυχία είναι κάτι επίφοβα απροσδιόριστο. Διότι φεύγουν οι άνθρωποι από την χώρα τους όπου συγκρούονται με αγριότητα η «ησυχία» που είχε επιβάλλει ο Άσαντ και θέλει να την επαναφέρει με τη βοήθεια ρώσικων πυραύλων, η «ησυχία» των αντικαθεστωτικών που θέλουν να την επιβάλλουν με αμερικάνικους πυραύλους που πυροδοτούνται με… ευρωπαϊκή ηρεμία και η «ησυχία» του Ισλαμικού Κράτους που θέλει να επιβληθεί με αποκεφαλισμούς και ανατινάξεις αρχαιοτήτων. Κι είναι τόσο άγρια η διαπάλη της «ησυχίας» ενός εκάστου που δεν υπάρχει ηρεμία πια ούτε στα νεκροταφεία τα οποία η «ήσυχη» αδιαφορία τα γεμίζει σε ξηρά και θάλασσα.
Πηγή: alterthess.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου