Μου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσω τη φυγή σου. Το πάλεψες με αξιοπρέπεια, ζωντάνια και με ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη. Δυσκόλεψες πολύ την αρρώστια κι έφυγες με το κεφάλι ψηλά. Μπορεί η φτωχιά προκυμαία της Χίου να είναι από την περασμένη Κυριακή φτωχότερη αλλά να ξέρεις πως οι καρδιές μας θα παραμείνουν πλούσιες με την παρουσία σου και τις στιγμές που ζήσαμε. Τα καλαμπούρια σου, τα πειράγματά σου, τα ανέκδοτα που έλεγες σε δύσκολες περιστάσεις για να μας ανεβάσεις τη διάθεση, το εκπληκτικό πάρτι γενεθλίων που σου διοργανώσαμε φίλοι και συγγενείς στην νότια Χίο όταν έγινες πενήντα, τις όμορφες συζητήσεις που κάναμε τηλεφωνικά τον τελευταίο ένα χρόνο. Όλα αυτά δε θα ξεχαστούν ποτέ.
Θα κρατήσω βαθιά μέσα μου τα τελευταία λόγια που μου είπες και την ζεστή αγκαλιά που ανταλλάξαμε λίγο πριν αναχωρήσω για την Αθήνα. Το αποχαιρετιστήριο βλέμμα σου καθώς σηκωνόμουν για να φύγω, αποτυπώθηκε βαθιά στη μνήμη μου.
Καλό σου ταξίδι Τάσο μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου