Ο φετινός Μάης ήταν γεμάτος προβληματισμούς κι αφιερώματα μνήμης για το Γαλλικό Μάη του ‘68. Εκείνον τον καιρό, το βασικό αίτημα των φοιτητών ήταν μια επαναστατική αλλαγή στην κοινωνία με δυο σημαντικά δικαιώματα, της ελεύθερης έκφρασης και του αυτοκαθορισμού, δηλαδή στο να μπορεί κάθε κοινωνικός άνθρωπος να αποφασίζει και να ελέγχει τη ζωή του ο ίδιος για τον ίδιο.
Έχοντας διαβάσει τις τελευταίες μέρες αρκετά κείμενα για τον Μάη του ’68, αναρωτήθηκα κατά πόσο είναι επίκαιρα τα αιτήματα των φοιτητών, οι οποίοι ζητούσαν μία κοινωνία ελεύθερη από δεινά κι απαιτούσαν την αποδυνάμωση του κατεστημένου που ελέγχει την πορεία της ανθρώπινης οντότητας. Η τότε νεολαία ήταν ενάντια στις δημόσιες σχέσεις που έχτιζαν εξουσίες και στο καθεστώς στέρησης κι εξάρτησης των κοινωνικών αναγκών. Η μεγάλη τους απογοήτευση ήταν η διασπασμένη κι εγωιστική Αριστερά ενώ τους προκαλούσε οργή η προώθηση των «νέων φιλοσόφων» που είχαν αντιμαρξιστικές απόψεις και προωθούνταν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ένας πνευματικός πόλεμος με αμερικανικούς σπόνσορες.
Είμαι βέβαιος πως τα παραπάνω στοιχεία μας φαίνονται τόσο σύγχρονα και γνώριμα, διότι τίποτα δεν άλλαξε εδώ και πενήντα χρόνια. Φταίει στο ότι κανείς δε προσπάθησε να στήσει μία εναλλακτική κοινωνία χωρίς αφεντικά κι εξουσιαστές που να ικανοποιεί τις ανάγκες όλων των ανθρώπων με δικαιοσύνη κι ισότητα. Το περίφημο σύνθημα «φαντασία στην εξουσία» έμεινε μία ουτοπία για να μας θυμίζει μία επανάσταση που δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί παρ’ όλο που βοήθησε την κοινωνία να πάει μερικά βήματα μπροστά.
Υπάρχουν όμως λόγοι κι αφορμές για έναν νέο Μάη; Λίγο να κοιτάξουμε την επικαιρότητα κι έχοντας σε εγρήγορση το κριτικό μας πνεύμα, θα παρατηρήσουμε πως υπάρχουν πολλά μέτωπα που αξίζει να αντιμετωπίσουμε. Οφείλουμε να αμφισβητήσουμε το σύστημα που απαξιώνει τον άνθρωπο περιορίζοντάς του την ελευθερία και την προσωπικότητά του. Την ίδια ώρα, ο καταρρέον παγκόσμιος καπιταλισμός απειλεί με πολέμους, με αρκετούς απ’ αυτούς να βρίσκονται στη γειτονιά μας.
Το μεγαλύτερό μας όπλο είναι η αυτογνωσία κι η τόλμη μας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να μετατραπούμε από βουβά πρόσωπα σε όντα που να μπορούν να συνειδητοποιήσουν την ενεργό ύπαρξή τους μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Θα πουν κάποιοι πως αυτό θέλει πολύ προσπάθεια και δουλειά. Θα απαντήσω πως τα νέα κινήματα δε περιμένουν να ωριμάσουν οι συνθήκες. Όπως κανείς δεν περίμενε τον Μάη του ’68, έτσι απροετοίμαστους θα βρει αρκετούς ένας νέος Μάης…
Πρώτη δημοσίευση: aplotaria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου