Μόλις έκατσα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή στη δουλειά με πρησμένα μάτια και τον καφέ μου δίπλα να με χτυπάει στη μύτη λέγοντάς μου "Ξύπνα". Το βράδυ με ξύπνησε η ξαφνική και δυνατή βροχή και οι τρομαχτικές βροντές. Αντί να γυρίσω πλευρό και να κοιμηθώ προτίμησα να κάτσω και να κοιτάω προς την μπαλκονόπορτα και να γοητεύομαι από τον ήχο της βροχής που σκάει στο έδαφος, στην τέντα και όπου μπορούσα να προκαλέσει ήχο. Εκεί που απολάμβανα τη σκηνή αυτή σκέφτηκα πως πρώτη φορά μετά από χρόνια βλέπω έναν τόσο βροχερό σεπτέμβριο. Θυμάμαι όσο ήμουν φοιτητής πως είχαμε δύο εποχές. Από το καλοκαίρι με την ζέστη και τον καύσωνα φτάναμε στον χειμώνα με τις καταιγίδες και τα χιόνια και η αλλαγή αυτή γινόταν τον Νοέμβρη συνήθως κοντά στην πορεία της 17 νοέμβρη. Ως τότε κυκλοφορούσα ακόμα με κοντομάνικα, και τα παπλώματα βρισκόντουσαν ακόμα μέσα στη ντουλάπα και κοιμόμουν με ανοιχτές τις μπαλκονόπορτες. Ενώ φέτος από αρχές του μήνα έχω αρχίσει να κλείνω τις μπαλκονόπορτες, αρχίζω να τυλίγομαι με το σεντόνι ενώ παράλληλα φλερτάρω με το παπλωματάκι μου που θέλει πως και πως να βγεί από την ντουλάπα και κυκλοφορώ ήδη με μακριμάνικες μακό. Το μόνο που μου θυμίζει ακόμα καλοκαίρι είναι ο καφές αφού αυτόν ακόμα τον πίνω παγωμένο. Η αλήθεια είναι πως όχι μόνο δε με ενοχλεί αυτό το γεγονός αλλά παράλληλα το απολαμβάνω. Αρχίζω να νιώθω συναισθήματα μελαγχολίας και νοσταλγίας όπως τότε στο νησί μου που άλλαζε ο καιρός ομαλά μ' αποτέλεσμα να προετοιμαζόμαστε κατάλληλα με την μεταβολή και με όμορφο τρόπο να αναπωλούμε το καλοκαίρι ενώ παράλληλα να προσδοκούμε τα χριστούγεννα. Ίσως φέτος αυτή η φυσιολογική μεταβολή του καιρού να το πετύχει. Ίσως να ναι και η τελευταία προειδοποίηση του κλίματος λέγοντάς μας: Μάγκες αν θέλετε να τα ξαναζήσετε αυτά σεβαστείτε με και θα σας τα προσφέρω όλα απλόχερα όπως παλιά.
Αισιοδοξώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου