Κυριακάτικη ανάγνωση εφημερίδων

Σήμερα το πρωί διαβάζοντας κυριακάτικες εφημερίδες μου έκανε εντύπωση ένα θέμα που αφορούσε στα όνειρα. Διάφορες θεωρείες λένε (διότι κανένας δεν είναι σίγουρος) πως τα όνειρα είναι ασπρόμαυρα. Αλλά νέες μελέτες αναφέρουν πως υπάρχουν τελικά και διάφοροι τόνοι χρωμάτων. Το ότι δεν είμαστε σίγουροι συμβαίνει διότι κανείς δε θυμάται με σιγουριά τα όνειρα που είδε το βράδυ. Ένας καθηγητής μου είχε πει πως μια λύση για να θυμόμαστε τα όνειρα μας (τα οποία πολλές φορές είναι πηγή έμπνευση) είναι να χουμε ένα μπλοκάκι στο κομοδίνο ή ένα κινητό για ηχογράφηση ώστε να περιγράψουμε το όνειρο που ακόμα υπάρχει στη μνήμη μας διότι μόλις σηκωθούμε και μέχρι να ετοιμάσουμε πρωινό και να πλυθούμε θα το χουμε ξεχάσει. Ας μη ξεφεύγουμε από το θέμα μας. Η δικιά μου σχέση με τα όνειρα είναι λίγο περίεργη. Από μωρό έβλεπα παράξενα όνειρα και κάποια όπως τα ερμηνεύω τώρα ίσως να ήταν προφητικά. Το θέμα είναι πως εγώ θυμάμαι χρώματα στα όνειρα μου. Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι πως όταν ήμουν πιτσιρίκι και έβλεπα συνέχεια παιδικά είχε ως αποτέλεσμα τα όνειρά μου να φαίνονται ως κινούμενα σχέδια. Αυτό με άγχωνε. Με έκανε να νιώθω πως δε θα μεγαλώσω ποτέ. Πως συνέχεια θα βλέπω παιδικά όνειρα και έτσι δε θα ωριμάζω. Όμως μεγαλώνοντας και περνώντας από τα παιδικά στα σίριαλ και απο κεί στις κινηματογραφικές ταινίες διαπίστωσα πως και τα όνειρά μου μετατρεπόντουσαν από κινούμενα σχέδια σε πραγματικές εικόνες. Οπότε τώρα βλέπω όνειρα με εικόνα πραγματική. Επίσης λένε πως τα όνειρα κρατάνε λίγο. Εγώ ξυπνάω και θυμάμαι ολόκληρες ιστορίες. Ιστορίες να γράψεις βιβλίο.
Τελικά ένα είναι το νόημα. Τα όνειρα είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και δύσκολα η επιστήμη θα βγάλει συμπεράσματα και αναλύσεις πάνω σ' αυτόν τον τομέα. Διότι ο κάθε άνθρωπος φτιάχνει τον δικό του κόσμο στον οποίο πηγαίνει, για να προστατευτεί από το άγχος και το στρες της καθημερινότητας, κάθε βράδυ που πέφτει να κοιμηθεί...