Γιατί ότι με χαλαρώνει με κάνει να κοιμάμαι;...

Σήμερα γύρισα από τη δουλειά με την χαρά πως αρχίζει το Eurobasket. Ετοίμασα φαγητό, άραξα στον καναπέ και περίμενα να αρχίσει το ματς. Είχα λίγο άγχος διότι φοβόμουν μη γίνουν διάφορα με τα Σκόπια. Τελικά είχαμε διάφορες ιστορίες, με σφυρίγματα κατά τη διάρκεια του εθνικού μας ύμνου, με πανό και με σημαίες με τον ήλιο της Βεργίνας. Το θέμα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι πως ενώ παρατηρούσα ήρεμα και όμορφα το παιχνίδι και βλέποντας την αύξηση της διαφοράς στο σκορ χαλάρωσα. Αυτή η χαλάρωση με έκανε να κοιμηθώ. Και ρωτάω... Πώς γίνεται στα 25 μου να με παίρνει ο ύπνος τόσο εύκολα. Τι θα κάνω στα 50; Κάποτε νευρίαζα όταν κοιμόταν ο πατέρας μου, η κοπέλα μου ή διάφοροι φίλοι μου κατα την διάρκεια προβολών ή αγώνων. Και τώρα το κάνω και γω; Τελικά έχω δυο επιλογές, η περισσότερο ύπνο πράγμα αδύνατον για τα δεδομένα της Αθήνας ή να βελτιώσω το πρόγραμμα μου. Κρίμα όμως διότι έχασα μια γλυκιά νίκη. Δε πειράζει, έχουμε και άλλα παιχνίδια. Το καλό είναι πως ξεκινήσαμε με το δεξί...