Ο αναμεταδότης...

Όλοι έχουμε τις παράξενες ιστορίες μας. Για ανεξήγητα γεγονότα και τοπία με παράξενες δυνάμεις. Τώρα όλοι θα περιμένετε κανένα μέρος με πυκνή βλάστηση και στοιχειωμένα σπίτια. Όχι η δικιά μας ιστορία δεν εξελίσσεται σε τέτοια μέρη. Σε μας και όταν εννοώ εμάς αναφέρομαι στην χιώτική μου παρέα, οι ιστορίες αυτές έχουν πραγματοποιηθεί στον αναμεταδότη που είναι έξω από την πόλη της Χίου. Δυστυχώς το νησί τότε όπως και σήμερα έχει τα ίδια και τα ίδια μαγαζιά, με τον ίδιο πάντα κόσμο. Αυτό μας κούραζε οπότε παίρναμε τα μηχανάκια μαζί με μπύρες και φαγητό και ανεβαίναμε στον λόφο του προφήτη Ηλία όπου είχε τον αναμεταδότη. Αράζαμε στο πεζούλι και από κει βλέπαμε όλη τη πόλη της Χίο μέχρι τα παράλια της Τουρκίας. Αυτό το μέρος έγινε τελικά στέκι μας. Όσοι ήθελαν να μας βρουν ανέβαιναν εκεί πάνω. Έχουμε ζήσει πολλές όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές εκεί. Το σημαντικότερο όμως είναι πως έχουμε ζήσει τις πιο παράξενες και ανεξήγητες στιγμές μας εκεί. Καλοκαίρι του 2006. Είμασταν με τα παιδιά πάνω και είχαμε πιάσει ώς θέμα τα τροχαία με τα μηχανάκια διότι εκείνο το καλοκαίρι υπήρχαν πολλά ατυχήματα. Είχαμε κάνει μια τεράστια ανάλυση και σκεφτόμασταν διαδρομές λιγότερο επικίνδυνες για να κυκλοφορούμε εμείς. Όταν τελείωσε η συζήτηση και χωρίς κάποιο προηγούμενο με ρώτησε ο Μάνος για μιά παλία μου φίλη τι κάνει. Που την θημήθηκες του λέω. Απλά κούνησε τους ώμους του. Αυτή η συζήτηση έγινε γύρω στις 12 το βράδυ. Αναφέρω την ώρα διότι την άλλη μέρα το πρωί πέρασε μια ξαδέλφη μου από την καλοκαιρινή μου τότε δουλειά και μου μετέφερε τα νέα. Τα νέα ήταν πως εκείνο το βράδυ στην άλλη άκρη της πόλης σκοτώθηκε η φίλη μου αυτή σε τροχαίο με μηχανή. Σύμπτωση; Όπως θέλετε πάρτε το. Στο τέλος του καλοκαιριού αφού είχαν γυρίσει όλοι στις φοιτητουπόλεις τους είχα μείνει με τον Μάνο και ένα άλλο παιδί μόνιμο κάτοικο στο νησί. Ένα βράδυ ξαναπήγαμε εκεί να αράξουμε. Είχε πιάσει ήδη η ψύχρα και είμασταν με τα μπουφάν. Εκεί που τα είχαμε αναλύσει όλα αναρωτήθηκα πως έχει χρόνια να γίνει μεγάλος σεισμός στο νησί, ενώ ο Μάνος συνέχισε πως παράλληλα έχει να ακουστεί πολλά χρόνια το όνομα της Χίου σε μεγάλο θέμα στις ειδήσεις. Μετά από δύο μέρες και αφού είχαμε φύγει από το νησί έγινε σεισμός 6,3 R και μετά από μια βδομάδα 6,1 R. Όλοι στο νησί κουνιόντουσαν για μέρες στο χορό του Εγκέλαδου ενώ ο φιλαράκος που έμενε μόνιμα στο νησί μας καταριόταν για την γρουσουζιά μας. Εκτός αυτού εκείνη τη περίοδο ήταν σε έξαρση η γρίπη των πτηνών (έχουν περάσει όλα τα ζώα τελικά από γρίπη) και το πρώτο κρούσμα σε Ελλάδα, Ευρωπαϊκή Ένωση και δυτικών χωρών γενικά, εμφανίστηκε στις Οινούσσες, το σύμπλεγμα των νησιών ανατολικά της Χίου με αποτέλεσμα να γίνουμε πρώτο θέμα όχι μόνο στα ελληνικά κανάλια αλλά και στο CNN. Δεν έχετε πειστεί ακόμα. Οι ιστορίες είναι πολλές. Εκεί πάνω καταριόμασταν ένα βράδυ πριν 8 ακριβώς χρόνια την Αμερική και την επόμενη μέρα έπεσαν οι δίδυμοι πύργοι. Το τρομερό ήταν πως το περιοδικό Έψιλον της Κυριακάτικης 2 μέρες πρίν την πτώση των πύργων είχε ένα σκίτσο με έναν τύπο που κάνει τζόκινγκ ενώ από πίσω του είναι δύο πανύψηλα κτίρια που δεξιά και αριστερά τους έχουν δύο αεροπλάνα. Έτυχε να σχολιάσουμε το σκίτσο εκείνη τη μέρα. Θα με κοροϊδεύετε το ξέρω. Όμως οι συμπτώσεις και οι εξελίξεις ήταν τόσες πολλές που πλέον απομακρυνθήκαμε από αυτό το μέρος και μεταξύ μας, μιας και οι ανάγκες και οι υποχρεώσεις μας έκαναν να μείνουμε μακριά. Όμως αυτό το μέρος θα μείνει για πάντα στη καρδιά μας μιας και είναι κομμάτι τον εφηβικών μας χρόνων και όποτε τον θυμόμαστε πάντα θα μας πιάνει μια ανατριχίλα και μία απορία. Τι το ιδιαίτερο είχε τελικά αυτός ο αναμεταδότης...