Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενες αναρτήσεις μου όποτε έρχομαι στο νησί μου νιώθω όλο και πιο ξένος και τα πράγματα εδώ όλο και περισσότερο αλλάζουν. Όμως ένα γεγονός δεν αλλάζει ποτέ. Το Πάσχα. Κάποιες παραδόσεις πρέπει να παραμένουν σταθερές. Πάντα ανυπομωνώ να περάσει η εμπόλεμη κατάστασεις της ενορίας μου με τα μπομπάκια και τις κροτίδες ώστε να πάω στης γιαγιάς μου να φάω τα κοψιδάκια μου μιάς και η μαγειρίτσα δε μ' αρέσει και να ξυπνήσω την άλλη μέρα για να πάμε όλοι στο εξοχικό του θείου μου και να σουβλίσουμε το αρνάκι κκαι τα υπόλοιπα κρεατικά που θα με φέρουν σε κατάσταση λυποθυμίας στο κρεβάτι μέχρι το βράδυ που θα βγώ με την χιώτικη παρέα μου. Φέτος οι γιορτές ήταν πιό ξεχωριστές, πιό όμορφες, πιό θρησκευτικές και πιό ήρεμες. Μακάρι να ήταν και ο καιρός πιο ζεστός για να έκανα το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα.
Όλες αυτές τις μέρες δεν έχω παραμελήσει το blog μου. Λόγω των ημερών είπα να απέχω λίγο από το γράψιμό μου. Όμως αυτό δε σημαίνει πως δεν ενημερώνομαι για τα γεγονότα στην Αθήνα, την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Ήδη είμαι αρκετά φορτισμένος με τα καμώματα τις εκκλησίας αλλά και τις ηλίθιες δηλώσεις και συμπεριφορές του Πάγκαλου (είναι ντροπή να υπάρχει τέτοιος πολιτικός).
Η αποχή θα κρατήσει όσο θα κάτσω Χίο. Τα υπόλοιπα από Αθήνα
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα... Και με μέτρο το φαγητό...
Η φωτογραφία είναι από τα περίφημα ψηφιδωτά της Νέας Μονής στην Χίο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου