Για μία ακόμη φορά ενθουσιασμένος...

Κάθε φορά που κατεβαίνω Χίο προσπαθώ να ενισχύσω την τοπική αγορά είτε παίρνοντας ρούχα, είτε βιβλία. Κυρίως βιβλία. Μ' αρέσει να χάνομαι στα ράφια του βιβλιοπωλείου και να βλέπω ότι καινούργιο κυκλοφορεί ή ότι παλιό με συγκινεί και μου τραβάει το ενδιαφέρον. Πέρσυ τέτοιο καιρό ανακάλυψα έναν συγγραφέα ο οποίος μου επηρέασε τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο ζωής (το πως να βλέπω την ζωή). Παλιότερα όταν με ρωτούσαν ποιός ήταν ο αγαπημένος μου συγγραφέας έλεγα πως δεν έχω συγκεκριμένο συγγραφέα αλλά συγκεκριμένα βιβλία. Τώρα όμως λέω ανεπιφύλακτα πως αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Μίλαν Κούντερα. Η γνωριμία μου μαζί του ξεκίνησε όταν μία γνωστή μου για να μου δώσει απαντήσεις σε ένα προσωπικό μου θέμα μου πρότεινε να διαβάσω την "Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι". Τον είχα ξανακούσει αυτόν τον τίτλο. Πήγα και το αγόρασα. Δεν είχα συνηθίσει ακόμα τον τρόπο γραφής του οπότε με δυσκόλεψε στην αρχή να μπω στον ρυθμό του και στο γενικό κλίμα του βιβλίου. Όμως μόλις μπήκα κόλλησα. Η Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι ήταν το πρώτο βιβλίο που με έκανε να δακρύσω. Αριστουργηματικό βιβλίο. Τρομερή γραφή, υπέροχη σκέψη, έξυπνοι διάλογοι, συμπαθητικοί αντιήρωες. Όταν το διάβαζα μου λέγανε αρκετοί πως ο Κούντερα έχει γράψει μόνο ένα καλό βιβλίο και είναι αυτό. Όχι πως τα άλλα δεν είναι όμορφα. Απλά τους φαίνονται βαριά. Μόλις τελείωσα το βιβλίο και λες και ήταν κανονισμένο η εφημερίδα το Θέμα πρόσφερε το DVD με την ταινία η οποία βασίστηκε στο βιβλίο αυτό με τον ίδιο τίτλο και με πολύ καλούς ηθοποιούς όπως τον Ντάνιελ Ντέι Λούις και την Ζιλιέτ Μπινιός. Πολύ καλή η μεταφορά του βιβλίου με υπέροχες ερμηνείες. Αποφάσισα να αγοράσω και άλλο βιβλίο του Τσέχου συγγραφέα. Πήρα " Η ζωή είναι αλλού". Το έβγαλα σε 5 μέρες και ας ήταν 450 σελίδες βιβλίο. Είκοσι χρόνια πριν γεννηθώ ο Κούντερα έγραψε ένα βιβλίο με έναν ήρωα που μου έμοιαζε απόλυτα. Διάβαζα την εξέλιξη της υπόθεσης και δεν ξαφνιαζόμουν με την πλοκή. Αντιθέτως την περίμενα διότι ο αντιήρωας δρούσε όπως θα δρούσα και γω. Τότε αστειευόμουν πως ο Κούντερα ήταν ο προφήτης του ερχομού μου. Η σχέση μου με αυτόν τον συγγραφέα συνεχίστηκε με αριστουργηματικά βιβλία όπως "Το βάλς του αποχαιρετησμού", "Κωμικοί έρωτες", "Άγνοια" και φτάνουμε τον Σεπτέμβριο του 2009 που πέφτει στα χέρια μου το βιβλίο του "Αθανασία". Ήταν το μόνο βιβλίο του Κούντερα που με δυσκόλεψε και με κούρασε. Όμως το τελείωσα λες και φοβόμουν μη παρεξηγηθεί ο συγγραφέας αν το άφηνα στη μέση. Μετά από αυτό το βιβλίο και την έντονη παρουσία του συγγραφέα στο κομοδίνο του κρεβατιού μου όλο το καλοκαίρι αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα διαβάζοντας κάποιο άλλο βιβλίο (το Logicomix και το Όλα σου τα μαθα μα ξέχασα μία λέξη...). Όμως το πάθος μου για το έργο του Τσέχου συγγραφέα δε με άφησε για πολύ καιρό μακριά του. Σε ένα ταξίδι μου στη Χίο αγόρασα το Αστείο.Δε πτοήθηκα όταν ένα γνωστό μου πρόσωπο που ξεκίνησε να το διαβάσει (αφού πείστηκε από τον θαυμασμό μου προς τον συγγραφέα αυτόν) το άφησε στη μέση θεωρώντας το βαρύ και αδιάφορο. Το διάβασα και μπορώ να πω πως μετά από καιρό ξαναενθουσιάστηκα μαζί του. Αυτές τις μέρες κλείνω έναν χρόνο που διαβάζω αυτόν τον συγγραφέα έχοντας εμπλουτίσει την βιβλιοθήκη του με τα βιβλία που έχω αναφέρει προηγουμένως (και να συνιστώ ανεπιφύλακτα) και έτσι αποφάσισα κατεβαίνοντας στο νησί να αγοράσω συμβολικά ένα ακόμα βιβλίο του. Αυτή τη φορά πήρα την "Ταυτότητα". Το πιό μικρό του βιβλίο αφού είναι μόνο 188 σελίδες. Χθές το βράδυ ξεκίνησα να το διαβάζω. Για μία ακόμη φορά κόλλησα. Αν δεν ήταν περασμένη η ώρα και δεν είχα το πρωινό ξύπνημα για την δουλειά ίσως το τελείωνα χθες. Όμως το σταμάτησα αφού ρούφηξα τις 110 σελίδες του βιβλίου επιβεβαιώνοντας για μία ακόμη φορά πως είναι για μένα ο καλύτερος σύγχρονος συγγραφέας στην παγκόσμια λογοτεχνία. Οπότε όταν κάποιος με ρωτάει ποιός είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας θα απαντάω χωρίς δεύτερη σκέψη: Μίλαν Κούντερα.



Δε θα ξεχάσω την ατάκα ενός γνωστού μου μιά φορά σε μία συνάντηση που είχα με φίλους από τον στρατό όταν μιλούσα με την κοπέλα του και αναλύαμε τη δουλειά του συγκεκριμένου συγγραφέα. Όταν άκουσε το όνομα πετάχτηκε και αστειεύτηκε ή το είπε μέσα στην άγνοιά του (ποτέ δε θα μάθω) "Πως είπες; Μίλαν Κούντερα 2-0;" . Τον κοίταξα με ένα ειρωνικό βλέμμα, ναι έγινα κακός διότι πάντα με εκνευρίζει η άγνοια αλλά κυρίως η άποψη ανθρώπων πάνω σε θέματα που δε γνωρίζουν". Πιό προφητικός στάθηκε ένας φίλος μου που ακούγοντας αυτήν την φράση μου είπε το εξής: "Αυτή η σχέση δεν έχει μέλλον". Πράγματι μετά από καιρό αυτό το ζευγάρι χώρισε και ο τύπος ακόμα προσπαθεί να καταλάβει το γιατί. Φυσικά δεν τον χώρισε γι' αυτόν τον λόγο όμως από τον διάλογο που έκανα με την κοπέλα του κατάλαβα την χαώδης πνευματική διαφορά που είχε αυτό το ζευγάρι.

Σας τον προτείνω άφοβα να τον διαβάσετε...