Κάθε πρωί στη δουλειά ακούω best μιάς και μ' αρέσει πολύ η πρωινή παρέα του Γιαννούτσου με τον Βαμβακάρη και στη συνέχεια η γοητευτική φωνή της Αφροδίτης Σημίτης με τις ψαγμένες εναλλακτικές μουσικές επιλογές της. Σήμερα όμως το πρωί διαπίστωσα πως δεν υπήρχε καμία εκπομπή. Στη συνέχεια μέσω των blogs διαπίστωσα πως απεργούν οι τεχνικοί ήχου. Καθώς έψαχνα να βρώ σταθμό μέσω ίντερνετ να ακούσω μουσική είπα να κάνω μία βόλτα στα παλιά μου λημέρια. Έτσι επέλεξα να ακούσω τον Republic 100.3 τον αντίστοιχο best της Θεσσαλονίκης. Με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα πως όχι μόνο παίζει ωραία τραγούδια αλλά έχει και ζωντανές εκπομπές. Μου ανέβασε πολύ τη διάθεση. Άκουγα τα νέα της πόλης από την εναλλακτική ματιά που έχουν αυτοί οι σταθμοί και γύρισαν στο μυαλό μου παλιές στιγμές που έκανα βόλτες στην παραλιακή της πόλης και στα στενά της.
Θυμήθηκα την πρώτη φορά που άκουσα τον σταθμό αυτό. Ήταν όταν μπήκε για τα καλά το ίντερνετ στη ζωή μου. Εκείνη η περίοδος ήταν καθοριστική στα μουσικά μου ακούσματα. Άρχισε να γίνεται η καταστάλαξή μου σε συγκεκριμένα ήδη. Τότε έψαχνα μέσω ίντερνετ να βρώ και άλλους σταθμούς εκτός Αθηνών με παρόμοιο στυλ του best. Έτσι έπεσα στον Republic. Πόσα απογεύματα καθόμουν στο μπαλκόνι και άκουγα μουσική και νέα από την Θεσσαλονική. Μία πόλη που είχα να επισκεφθώ από μαθητής λυκείου. Δεν ήξερα τι με περίμενε στο μέλλον. Στη συνέχεια τόσο ως φαντάρος στη Ξάνθη όσο και ως πολίτης που ανέβαινα Θεσσαλονίκη συχνά είχα μονίμως αυτόν τον σταθμό να παίζει στα αυτιά μου. Πόσες φορές χαιρόμουν όταν τον έπιανα καθαρά μετά το Πλατύ δίνοντάς μου το σύνθημα πως έχω μπεί πλέον στα περίχωρα της πόλης. Ή η στεναχώρια που ένιωθα όταν τον έχανα από την εμβέλεια κάθε φορά που έφευγα. Όμως η σχέση μου με αυτόν τον σταθμό εξασθένησε. Τόσο η δουλειά όσο και οι δραστηριότητές μου δε με άφηναν να κάθομαι αρκετή ώρα στο σπίτι μ' αποτέλεσμα να μη μπορώ να συντονιστώ με τον σταθμό αυτό και έτσι επέστρεψα ξανά στον best.
Όμως σήμερα το πρωί ξαναγύρισα εκεί... Και ένιωσα πως δεν έχει αλλάξει τίποτα. Άκουσα πάλι την αγαπημένη μου εναλλακτική μουσική εμπλουτισμένη με μία νότα βαρδάρη και με τις ζεστές φωνές των Σαλονικιών ψαγμένων παραγωγών. Και γω να χάνομαι, να ταξιδεύω και να νιώθω πως η Θεσσαλονίκη ξανάγινε μία πόλη που έχω πολλά χρόνια να πατήσω το πόδι μου σ' αυτήν και μάλλον δεν θα την επισκεφθώ ποτέ ξανά, μ' αποτέλεσμα να μένει μία παλιά ανάμνηση που χάνεται στα βάθη του μυαλού μου και του χρόνου...
Σ' ευχαριστώ Republic.... Δε με ξέχασες ποτέ...
ουτε και εγω την Αθηνα ...μαλλον ποτε ξανα...κ με λυπη...προσπαθω να την κρατησω σαν ονειρο παρα τα οσα ασχημα ...την αγαπησα ,ποια? εγω την Αθηνα.Ουτε στα πιο τρελα μου ονειρα,ο χρονος ξεπλενει λεν τις αναμνησεις...ισως μετα απο τοσο πολλα χρονια να καταφερω να ερθω.
ΑπάντησηΔιαγραφήοστοσο εμενα η Θεσσαλονικη καταφερε ν με κρατησει ακομα εδω...σαν μαγνητης ,με το που παω να φυγω χεπεταγετε μια ευκαιρια καλυτερη απο την αλλη,κ ναι ειμαι ακομα εδω...Ανατολικα πια,,,κ καλα....Γιατι κ στα δυτικα καλα ημουν τοσα χρονια,για μενα δεν ισχυει αυτη η διαφορα που θελουν να περασουν.