Η εκδίκηση των θυμάτων της κρίσης

Όλοι παρακολουθούμε με δέος την έκρηξη του ηφαιστείου στην Ισλανδία. Χιόνι με φωτιά. Τρομερός συνδιασμός. Σκηνές που βλέπεις στον κινηματογράφο και αναρωτιέσαι αν μπορεί να συμβεί πραγματικά. Όμως εγώ έχω ένα αρνητικό στοιχείο. Αναλύω τα θέματα τόσο που φτάνω στο σημείο να γίνομαι εκευριστικός.

Οπότε δε θα με άφηνε αδιάφορο ένα τέτοιο γεγονός. Εγώ το θέμα το βλέπω τελείως διαφορετικα. Δε το βλέπω μόνο γεωφυσικά αλλά και πολιτικοοικονομικά. Το ηφαίστειο αποφάσισε να ξυπνήσει μετά από πολλά χρόνια και να αναστενάξει πολύ δυνατά σε μία περίοδο που η Ισλανδία βρίσκεται στην ίδια μοίρα με την Ελλάδα (αλλά τουλάχιστον αυτοί αντιστέκονται και τα χώνουν τόσο στις μεγάλες δυνάμεις όσο και στους δικούς τους πολιτικούς και τράπεζες που θεωρούν υπαίτιους της κατάστασης - για μας φταίνε οι Γερμανοί μόνο - ). Το θέμα είναι το εξής. Μήπως το ξύπνημα του ηφαιστείου είναι συμβολικό; Μήπως εκδικείται τις μεγάλες χώρες για την οικονομική κατάσταση ακυρώνοντας χιλιάδες πτήσεις και κόβοντας την επαφή της Αμερικής με την Ευρώπη; Αλλά και των Ευρωπαϊκών χωρών μεταξύ τους; Από την Ελλάδα έχουν ακυρωθεί πολλές πτήσεις μέχρι στιγμής προς προορισμούς όπως το Λονδίνο και το Παρίσι.

Η Ισλανδία έδειξε και έτσι τον τσαμπουκά της και είδε πως δεν πιάνεται εύκολα κορόιδο. Της βγάζω το καπέλλο και χαίρομαι για την αντίστασή της σ' αυτόν τον επεκτατικό πόλεμο των Ισχυρών Τραπεζών. Το θέμα είναι εμείς τι θα κάνουμε;... Μέχρι στιγμής μας παίζουν όλοι μιά χαρά... Ως πότε όμως...

Τους χαιρετισμούς στην μάχιμη Ισλανδία... Μάγκες γερά! Δώσ' τους να καταλάβουν...