Κάθαρση...

Από χθες το βράδυ έχει βάλει τα δυνατά του ο καιρός να σβήσει κάθε μαυρίλα και να διώξει κάθε τι γκρίζο που χει κάτσει πάνω στα σπίτια μας και στους δρόμους της πόλης. Σαν να προσπαθεί, δύο βδομάδες πριν την αλλαγή του χρόνου, να προσφέρει στο νέο έτος μία πόλη πιο καθαρή. 

Θα τα καταφέρει όμως; 

Η σκόνη και το καυσαέριο είναι που κάνουν τη ζωή μας πιο γκρίζα και μουντή; Δε θα λεγα πως ισχύει αυτό. Πόσο μεγάλη να είναι η νοημοσύνη ενός μεγάλου σύννεφου πάνω από τα κεφάλια μας, για να κατανοήσει τα πραγματικά προβλήματα που μαστίζουν μία κοινωνία. Για 'κείνο η δουλειά του είναι καθαρά μηχανική. Επιφανειακός καθαρισμός. Και σ' αυτό παίρνει άριστα.

Από χθες το βράδυ λοιπόν ξεκίνησε τη δουλειά του. Την απόλαυσα κουκουλωμένος κάτω από τα παπλώματα. Με δυσκολία τα αποχωρίστηκα το πρωί. Η βροχή έκοψε καθώς πήγαινα με τα πόδια στη δουλειά. Σαν να περίμενε να φτάσω στεγνός στον εργασιακό μου χώρο και να συνεχίσει πάλι το έργο της. Όπως κι έγινε...

Από τις επτάμισι το πρωί άνοιξαν πάλι οι ουρανοί. Ένα τεράστιο σύννεφο στάθηκε πάνω από την Μακρυγιάννη και έπλενε με μεγάλη ορμή τον πεζόδρομο. Κοιτούσα από το παράθυρο τις απέναντι πολυκατοικίες. Δεν έχω δει πιο βρεγμένα κτίρια στη ζωή μου. Προς στιγμή πίστεψα πως θα αποσαθρωθούν τα δομικά υλικά και θα καταρρεύσουν όλες με τη σειρά. Πόσο όμορφο θα ήταν να εξαφανίζονταν όλοι αυτοί οι γκρίζοι όγκοι και να 'μεναν όρθια τα υπέροχα και πολύχρωμα νεοκλασικά της πόλης. Μάταια όμως... 

Η βροχή σταμάτησε στις έντεκα. Την ώρα που κάνω διάλειμμα. Βγήκα για λίγο έξω. Απόλαυσα τον δροσερό αέρα που ακολουθεί μετά τη βροχή. Ο ουρανός σαν να άνοιγε. Μόλις πήρα το κολατσιό μου και γύριζα στο χώρο εργασίας μου ένιωσα τις πρώτες ψιχάλες στο πρόσωπο. Με προειδοποιούσαν να κάνω γρήγορα διότι όπου να ναι θα αρχίσει πάλι η κάθαρση... 

Από τις έντεκα μέχρι τις μία, επέλεξα έναν σταθμό με τζαζ μουσική καθώς το βλέμμα μου χανόταν στην έντονη βροχή έξω από το παράθυρο...

Δύο βδομάδες πριν την αλλαγή του χρόνου όλα καθαρίζουν κι ετοιμάζονται για το νέο έτος...

Και τότε έρχονται στο μυαλό μου οι στίχοι:

"Μια πόλη μαγική..."

Είναι όμως αυτή η πόλη;...